Εν Άνδρω

 

Του Γιάννη Χατζηαθανασίου 

Το όνομα Τζιμ Πάντζος ή κατά κόσµο Δημήτρης Παντζόπουλος, πιθανόν δεν λέει και πολλά, στους σημερινούς Αυδριώτες. Και όµως, ο Τζιμ Πάντζος υπήρζε ένας πολύ σημαντικός αθλητής στον καιρό του, στις αρχές του 20 αιώνα. Παλαιστής και μάλιστα επαγγελματίας, θα τον αποκαλούσαµε σήµερα, κατσέρ. 

Ο Τζιμ Πάντζος διέπρεψε στα ρινγκ της προπολεμικής Αμερικής (ΗΠΑ) και το ότι δεν τιμήθηκε µε ένα χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο, αιτία ἠταν τον καιρό εκείνο το ασυμβίβαστο επαγγελματισμού και Ολυμπιακών Αγώνων. Ήταν ένας ψηλός άντρας, εξαιρετικής σωματικής διάπλασης και μεγάλης σωματικής δύναμης. Είχα την ευκαιρία να τον γνωρίσω από κοντά, μιας και ήταν ο αδελφός του παππού µου.

Κάθε φορά που επισκεπτόμουν την Άνδρο, είχα μέσα στις προτεραιότητες µου να πάω αµέσως να τον επισκεφθώ. Κάποιο καινούργιο κόλπο θα µου μάθαινε, κάποια καινούργια λαβή. Περιττό να το πω: ήταν το ίνδαλμα µου. Και ιστορίες, ιστορίες πολλές διηγημένες µε γλαφυρό και παραστατικό τρόπο για τα χρόνια της νεότητας του για τις εµπειρίες του και τα διδάγματα που είχε εξάγει. 

Εκεί στον γνώριμο χώρο µας στο Βραχνού µου έδειχνε τις τεράστιες µπάλες και σίδερα κου σήκωνε για εξάσκηση. Δύο από αυτές είχαν βάρος 30 οκάδες η µία. Κάποιες άλλες φορές θα µε ξεναγούσε στο «Καίρη» το πνιγµένο στο πράσινο και δένδρα κτήµα του, όπου το είχε σαν ησυχαστήριο στα χρόνια του, της τρίτης ηλικίας.

Πληθώρα φωτογραφιών: Σ’ άλλες αγωνίζονταν σε αγώνες πάλης, σ΄ άλλες τότε που δούλευε σαν ναυαγοσώστης στο Κόνυ Άιλαντ, σ΄άλλες τον καιρό που δούλευε σαν ναυτικός (μέσα σ’ όλα είχε και την ατυχή εμπειρία δύο ναυαγίων), σ΄άλλες φωτογραφίες µε τον Τζιμ Λόντο και τον Τόφαλο, µε τους οποίους διατηρούσε και φιλικές σχέσεις. Το 1936 είχε πλέον επιστρέψει στην Ελλάδα. Εκείνο τον χρόνο κανονίσθηκε ένας αγώνας πάλης µε έναν άλλο παλαιστή τον Τζών Νολώφ. 0 αγώνας διεξήχθη στο προαύλιο του δημοτικού σχολείου της Άνδρου. 

Δεν θα πρέπει όµως να λησµονήσουµε και την καλλιτεχνική του πλευρά πουεκδήλωνε σε κάθε ευκαιρία. αγαπούσε και έπαιζε µε ευχέρεια την κιθάρα καικυρίως το ακορντεόν. Έπισης του άρεσε να σκαρώνει στιχάκια και να γράφει ποιήµατα. Ένας άνθρωκος µε φιλοσοφία, αλλά και µε διάφορες γνώσεις που πολλές φορές ξάφνιαζαν.

Συγκεκριμένα, θυμάμαι µία φορά που µε είχε ρωτήσει αν ήξερα πως προερχόταν η ονομασία του χωριού Συνετί, Φυσικά είχα σηκώσει απορημένος τους ώμους µου. « Άκουσε» μου είπε, «µιά βολά οι Συνετιανοί ψάχναν όνομα για το χωριό τους. Ο ένας έλεγε να το ονοµάσουμε έτσι, ο άλλος ας το ονοµάσουµε αλλιώς, ώσπου στο τέλος κάποιος είπε ας το ονοµάσουμε κάτι, ας το ονοµάσουμε τι, ας είναι τι (ασυνετί ή συνετί)».

Αυτά για τον Τζιμ Πάντζο, απὀ το Βραχνού. Για να τον γνωρίσουν και οι νεώτεροι.