Το Γαύριο, μια φορά κι ένα καιρό! Μια σπάνια φωτογραφία…
Υπάρχουν φορές που το «κλικ» μια φωτογραφικής μηχανής αιχμαλωτίζει και αποτυπώνει μια ολόκληρη εποχή! Μια εποχή άγνωστη και απίστευτη για όσους δεν την έζησαν και γεμάτη νοσταλγία, αγάπη και αναμνήσεις για όσους την γνώρισαν…
Γαυριο, αρχές δεκαετίας 50. Κοντά 70 χρόνια πίσω… Χειμώνας νωρίς το πρωί και στην παραλία μόλις τέσσερις άνθρωποι. Το χωριό, εντελώς διαφορετικό. Δεξιά στο διώροφο σπίτι, στο μπαλκόνι κυματίζει μια σημαία. Είναι το Τελωνείο.
Από κάτω βρίσκεται το μοναδικό μπακάλικο-κρεοπωλείο του Βιταλιώτη, απ’ όπου ψώνιζαν τις προμήθειες τους οι κάτοικοι όλων των γύρω χωριών. Σημείο συνάντησης και αναφοράς, ολόκληρης της περιοχής.
Αριστερά και δίπλα, εκεί που σήμερα είναι το φαρμακείο του Κοζανίτη, ήταν η ταβέρνα του Λινάρδου, μια από τις δυο του Γαυριου. Η άλλη ήταν του Βαλμά. Πιο δίπλα πίσω από το λεωφορείο, λειτουργεί σήμερα η Τράπεζα Πειραιώς!
Το… κλου της υπόθεσης είναι αυτό που βλέπουμε στον μικρό μόλο. Ένας κτηνοτρόφος κάνει… εξαγωγή προϊόντων! Μεταφέρει το κοπάδι του σε καΐκι για να το πουλήσει στην Αθήνα. Μπροστά τραβάει ένα κατσικάκι, από πίσω ο σκύλος-φύλακας και πίσω όλο το κοπάδι ακολουθεί.
Με το ανδριωτικο καΐκι - ίσως του Καστρελη - θα φτάσουν στην Ραφήνα ή τον Πειραιά και από κει στα κρεοπωλεία της πρωτεύουσας.
Είναι η ώρα του βαποριού. «Μοσχανθη», «Ρενα», «Κωστάκης Τογιας», «Πίνδος». Ποιος ξέρει…
Το μοναδικό λεωφορείο του Βρουτσάκη και ένα ταξί περιμένουν τους λιγοστούς ταξιδιώτες για να τους πάνε από τον χωμάτινο και γεμάτο πέτρες κεντρικό δρόμο, μέχρι τη Χώρα. Σωστή ταλαιπωρία…
Δίπλα στο μόλο μια μικρή παραλία. Εκεί πήγαιναν τα πιτσιρίκια και έριχναν κιούρτο με δόλωμα λίγο τυρί, για να πιάσουν αφρόψαρα.
Εικόνες μια άλλης εποχής δύσκολης, αλλά όμορφης μέσα στην απλότητα και την αθωότητα της…
Χ.
ΑΦΗΣΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΟΥ
-
Σχόλια (3)
- Πρώτα τα παλαιότερα
- Πρώτα τα νεώτερα
Ακριβώς στην πόρτα του λεωφορείου ήταν η είσοδος του καφενείου του Γιάννη Πέτσα. Η γυναίκα του η κυρία Σοφία έφταχνε απίθανα ραβανί, που μου τα σερβίριζε πάντα με ένα βίσυνο από πάνω !!!
Πίσω από το λεωφορείο ήταν το καφενείο του Μπαρμπαγιάννη Πέτσα "ΚΑΦΕΝΕΙΟΝ ΤΟ ΓΑΥΡΙΟΝ". Δίπλα στου Λυγίζου ήταν το ζαχαροπλαστείο του Γιώργου Κρυτσάλη από το Μέτσοβο με το απαράμιλλο γαλακτομπούρεκο.
Στην προβλήτα υπάρχει η μία από τις δύο κολώνες που στήριζαν την σιδερένια αψίδα "ΓΑΥΡΙΟΝ". Την είχε φτιάξει ο Μαστρογιαννουλης επί πρόεδρίας του καπεταν Μανώλη Μπαμπούση.
Η φωτογραφία απεικονίζει το Γαύριο του 1956 περίπου.Απο αριστερά κυττωντας φαίνεται το Καφενείο που είχε τοτε ο Γιώργος Νικ.Λυγιζος μετεπειτα ιστορικς ναυτικός πράκτορας .Το διόροφο αυτό κτίριο, ήταν ιδιοκτησίας, των αδελφών Νικολάου και Ηρακλή Λυγίζου.Μαλιστα μπροστά από το μαγαζί του φαίνεται ο Γιώργος Νικ.Λυγιζος.(πρόκειται σήμερα για το ζαχαροπλαστείο Τυριού) Στο επόμενο διόροφο κτίριο ήταν το Καφενείο του μπάρμπα Γιάννη Πέτσα και πιο δίπλα το διόροφο κτίριο ( σήμερα Φαρμακείο) του εστιατορίου του μπάρμπα Λινάρδου, γνωστού τότε μαγερικου.Το άλλο δίπλα κτίριο ήταν στο ισόγειο το μπακάλικο του μπάρμπα Γιάννη Βιταλιωτη μαζί με κρεοπωλείο και από πάνω το Τελωνείο Γαυρίου.Απεναντι στην θάλασσα, φαίνονται τα βαρέλια με την πίσσα που είχαν φέρει τότε και εστρωνε η ΜΟΜΑ το δρόμο για την Χώρα.Το καικι που φόρτωνε τα πρόβατα πήγαινε Κάρυστο τις περισσότερες φορές και πιο συχνά στον Πόρτο Ράφτη με πατάτες και κρεμμύδια αλλά και λεμόνια, τα οποία προωθουνταν προς τον Πειραιά.
