Εν Άνδρω

Το Μοσχάνθη στη δεκαετία του 1950 στην Χώρα. Οι βάρκες πλησιάζουν για να κατεβάσουν τους επιβάτες (αρχείο Αντώνη Πολέμη).

Το «Μοσχάνθη» ναυπηγήθηκε το 1913 στη Σκωτία ως θαλαμηγός. Αμέσως μετά τον πόλεμο μετασκευάστηκε σε επιβατηγό και το 1947 αγοράστηκε από τον εφοπλιστή Ιωάννη Τόγια, οπότε πήρε και το όνομα «Μοσχάνθη».

Το Μοσχάνθη στην Ραφήνα στα 1960.

Το πλοίο δρομολογήθηκε αρχικά από τον Πειραιά προς τις Κυκλάδες και στη δεκαετία του 1960 από τη Ραφήνα προς Κάρυστο, Άνδρο, Τήνο, Μύκονο. Διαλύθηκε στο Πέραμα το 1968. Το Μοσχάνθη ήταν ένα μικρό πλοίο βάρους περίπου 500 τόνων και σπάνια έμενε στο λιμάνι λόγω θαλασσοταραχής. Η διάρκεια του ταξιδιού από Ραφήνα για Άνδρο ήταν περίπου 4-5 ώρες (έπιανε και Κάρυστο) και η ταχύτητα του πλοίου ήταν λίγο μεγαλύτερη από δέκα μίλια.

Το Μοσχάνθη στη Ραφήνα. Δεκαετία 1960.

Εκείνη την εποχή οι επιβάτες κατέβαιναν από το πλοίο με βάρκες για να φτάσουν στο νησί. Το Μοσχάνθη ήταν τόσο χαμηλό, που όταν έφτανε στο λιμάνι οι επιβάτες χρησιμοποιούσαν, για να φτάσουν στις βάρκες, μια σκάλα που είχε μόνο τέσσερα σκαλοπάτια. Με σκάλες κατέβαιναν οι επιβάτες σε βάρκες για να φτάσουν στην Χώρα και ανάλογα τον καιρό και στο Μπατσί.

Επιβάτες ταξιδεύουν με το Μοσχάνθη για Άνδρο στη δεκαετία του 1960.

Εικόνες μια εποχής που ακόμα θυμούνται οι γιαγιάδες και παππούδες είναι οι επιβάτες με καλάθια, που στοιβάζονταν στα καταστρώματα μαζί με πουλερικά και αμνοερίφια που έφερναν “πεσκέσι” σε συγγενείς. Οι επιβάτες της τρίτης θέσης με τα καλάθια τους και τα σφαγμένα πουλερικά και κατσίκια που έφερναν ως δώρα στους Αθηναίους συγγενείς στοιβάζονταν σε δύο στενούς διαδρόμους. Στη μέση βρίσκονταν οι χώροι της πρώτης και της δεύτερης θέσης. Οι καμαρώτοι έπαιρναν τους επιβάτες και τους οδηγούσαν στις καμπίνες του πλοίου που βρίσκονταν στο κάτω μέρος.

Το Μοσχάνθη στο Μπατσί. Δεκαετία 1960.

Οι καμπίνες ήταν τόσο βαθιά χωμένες μέσα στο πλοίο που δεν αερίζονταν καθώς δεν άνοιγαν τα φινιστρίνια για να μην μπει η θάλασσα μέσα. Παρά την έντονη δυσοσμία που ανέδυε το πλοίο και τις ατέλειωτες ώρες που έκανε για να φτάσει στον προορισμό του, το Μοσχάνθη ήταν πολύ αγαπητό σε όλους τους κατοίκους των Κυκλάδων....

Έχει, βέβαια, γλυκοτραγουδηθεί, όπως άλλωστε και πολλά άλλα πλοία της εποχής.. Σε κάποιο γλέντι τραγουδήθηκε ο στίχος: «Με τη δόλια τη Μοσχάνθη/ περιμένω γράμμα να ‘ρθει…»

Σ.Δ.