Εν Άνδρω

 

 Το ταξίδι του SuperFerry από την Ραφήνα μέχρι την Σαντορίνη μοιάζει με κρουαζιέρα από το βορειότερο νησί του Αιγαίου, την Άνδρο, μέχρι το νοτιότερο, την Σαντορίνη. Κοιτάζοντας από ψηλά το τέλος του προορισμού της πρώτρης φάσης του ταξιδιού μας που έγινε με σκοπό να ανακαλύψουμε ένα μοναδικό δρομολόγιο στην ελληνική ακτοπλοΐα νοιώθουμε σαν να έχουμε ολοκληρώσει μια μικρή κρουαζιέρα. Ή, όπως έλεγε εκείνο το παλιό τραγούδι του Β. Γερμανού: "κρουαζιέρα θα σε πάω Μύκονο και Σαντορίνη" (φωτ. Εν Άνδρω). 

 Κάθε "κρουαζιέρα" ξεκινά με φωτογραφίες. Εδώ δύο τηνιακοί φωτογραφίζουν τα καράβια της Ραφήνας, καθώς το SuperFerry II σαλπάρει νότια για άλλες θάλασσες (φωτ. Εν Άνδρω).

 

 Η πρώτη έκπληκξη της διαδρομής ο Λευτέρης με καταγωγή από τα Αποίκια, Χωριανός τώρα, που μιλά... κινέζικα!!!  Με άνεση ρωτά τους κινέζους που πάνε - που αλλού; - Μύκονο "τι θέλουν" κλπ. Εκείνοι ξαφνιάζονται. Μαζί τους κι εμείς! Δεν μπορούμε να πιστέψουμε πως ένας μπάρμπαν του SuperFerry μιλά κινέζικα. Το πιστεύουμε όμως όταν κουβεντιάζει με τους δύο οδηγούς του γκρουπ που πάει Μύκονο. Ρωτάμε τον ένα - στα αγγλικα εμείς - αν τα κινέζικα του Λευτέςρη είναι καλά; Τα βρίσκει ικανοποιητικά. Πάει το πέρασε το τεστ ο Λευτέςρης. Στο τέλος τους βάζει και ποζάρουν μαζί του χαμογελαστοί... (φωτ. Εν Άνδρω).

 

 Η δεύτερη έκπληξη οι φωτογραφίσεις των κινέζων με φόντο το Γαύριο. Μερικές δεκάδες άπλωσαν στο κατάστρωμα και πόζαραν. Ρωτήσαμε και απάντησαν πως τους άρεσε. Να τους περιμένουμε με το κάλό κάποια στιγμή όταν κάποτε τελειώσουν με την Μύκονο και την Σαντορίνη (φωτ. Εν Άνδρω).

  

 Μετα έχουμε άλλη μια μικρή έκπληξη: ο καπετάν Τάσος περνά φεύγοντας από την πλώρη του Θεολόγου. Μοιάζει ενώ χειρίζεται τα πηδάλια του SuperFerry να είναι στον Θεολόγο! (φωτ. Εν Άνδρω). 

 Επόμενος σταθμός το νησί της Παναγίας, η Τήνος. Μια χαρακτηριστική φωτογραφία και καμιά 200αριά επιβάτες που κατεβαίνουν (φωτ. Εν Άνδρω).

Επομενο λιμάνι Μύκονος. Το παραδοσιακο κρουαζιερόπλοιο - πάντα υπάρχει ένα όποτε και να πας - είναι εκεί. Δίπλα του το Αικατερίνη ετοιμάζεται για αναχώρηση με προορισμό τη Νάξο (φωτ. Εν Άνδρω).

 Φτάνουμε Μύκονο: "Τέρμα τα διφραγκα" που έλεγαν και στις παλιές ελληνικές ταινίες. Τα γκρουπ ευρωπαίων και κινέζων κατεβαίνουν. Τους περιμένουν στη σειρά πούλμαν. Απέναντι νέα γκρουπ για Πάρο και Σαντορίνη περιμένουν υπομονετικά να επιβιβαστούν στο πλοίο που αλλάζει εντελώς επιβάτες. Από εδώ και κάτω τα αγγλικά μοιάζουν υποχρεωτικά (φωτ. Εν Άνδρω). 

 Φτάνουμε στο νησί της επόμενης μεγάλης εκκλησίας της Παναγίας. Από την Ευαγγελίστρια της Τήνου φτάνουμε στην εκατονταπυλιακή στην Πάρο. Νησί έντονα κοσμοπολίτικό.  Το βλέπεις παντού: στα υπέροχα άσπρα σπίτια, στα προσεγμένα ξενοδοχεία, στο λιμάνι )φωτ. Εν Άνδρω).

 

 Φυσικά κατεβαίνουν τα γκρουπ της Μυκόνου. Αλλά στο, λιμάνι περιμένενει ένα μεγάλο γκρουπ για Σαντορίνη και αρκετοί μεμονωμένοι ξένοι τουρίστες (φωτ. Εν Άνδρω).

 

 Με το που μπαίνουν οι περισσότεροι κατευθύνονται στα πάνω καταστρώματα για ηλιοθεραπεία. Είναι και μερικοί έλληνες, μόνο και μόνο για να σπάει η μονοτονία των αγγλικών, των ιταλικών, των γερμανικών. Καθώς φεύγουμε το ταχύπλοο της Hellenic Seaways φτάνει... (φωτ. Εν Άνδρω). 

 

 Μοναδικά τα βραχονήσια έξω από την Πάρο. Στο βάθος οι Πόρτες (εκεί χάθηκε πριν χρόνια το άτυχο Σαμαινα). Μπροστά πάνω στο βραχονήσι ένα εκκλησάκι απίστευτης ομορφιάς (φωτ. Εν Άνδρω).

 

 Στις βραχώσεις ακτές της Αντιπάρου συναντάμε το SuperRunner της Golden Star Ferries. Αυτό πάει για Ραφήνα, Το προηγούμενο ταχύπλοο πήγαινε Πειραιά. Εδώ τα ταχύπλοα εναλάσσονται συνεχώς τώρα το καλοκαίρι. Κι ο κόσμος ασταμάτητος (φωτ. Εν Άνδρω).

 

 Επόμενο λιμάνι η Ιός, Η Νιός που την λένε οι ντόπιοι. Η μαγεία του τοπίου της πέτρας. Εδώ η πέτρα αποκτά άλλη διάσταση Θες τοι φως, θες το απέραντο πέτρινο σκηνικό, θες η λεπτομέρεια της ανθρώπινης παρέμβασης πάνω της που προσθέτει το απαραίτητο ίχνος που σε απογειώνει. Εδώ ο πέτρινος φάρος πάνω στον ογκώδη βράχο. Το ένα σχήμα προσθέτει στο άλλο (φωτ. Εν Άνδρω).  

 

Άλλη μια λεπτομέρεια της ανθρώπινης παρέμβασης στο τοπίο της πέτρας, Τα τρια εκκλησάκια που "σκαρφαλώνουν" στο πέτρινο βουνό. Και τα άσπρα κτίσματα με τα λίγα ξεχασμένα δέντρα. Κι ο φοίνικας, που ξεχωρίσει. Εικόνα της ερήμου στην έρημο της πέτρας (φωτ. Εν Άνδρω). 

 

 Η έξοδος του λιμανιού. "Θυμίζει κάτι από Γαύριο" λέει καπετάν Τάσος. "Αλλά δεν είναι. Είναι πολύ ωραιότερο νομίζω" καταλήγει. Μένουμε για ώρα κοιτώντας το υπέροχο σκηνικό της πέτρινης μοναξιάς και του ανθρώπινου ίχνους που αλλάζει τα μέτρα της (φωτ. Εν Άνδρω). 

 

 Σαντορίνη, το ηφαίστειο. Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από ψυχρή μαύρη λάβα που έγινε πέτρα... Τα πλοιάρια πάνε κι έρχονται. Μια διαδρομή από το ένα απόλυτο στο άλλο. Το εκκρεμές από το ένα άκρο στο άλλο. Το κατάμαυρο αδιάβατο της ηφαιστειακής γης με την μοναδικότητα του απόκρυμνου της Καλντέρας (φωτ. Ε΅ν Άνδρω).

 Της Καλντέρας που θαυμάζουν οι ξένοι τουρίστες άφωνοι μπροστά στο μεγαλείο της φύσης και στην έμπνευση του ανθρώπου να χτίσει όλα τα γκρέμνα (φωτ. Εν Άνδρω).

 

 Το SuperFerry II αποβιβάζει τα γκρουπ και τους μεμονωμένους εραστές της Σαντορίνης και ανεβάζει τα νέα γκρουπ για Κρήτη. Η διαδρομή του στις Κυκλάδες τελειώνει. Ξεκινά τη διαδρομή του για Κρήτη (φωτ. Εν Άνδρω).

 

 Μια τελευταία μαγική εικόνα της Καλντέρας. Τα κρουαζιερόπλοια απλώνουν παντού. Από κοντά τα τουριστικά πλοιάρια. Η Σαντορίνη μυθική στο σούρουπο είναι η ολοκλήρωση της διαδρομής μας. Μιας διαδρομής γεμάτης θάλασσα, φως κι εκπλήξεις. Μιας διαδρομής γεμάτης χρώματα, Αιγαίο και απόλυτες αντιθέσεις, που όλες καταλήγουν σε μια υπέροχη σύνθεση που λέγονται Κυκλάδες: από την Άνδρο μέχρι την Σαντορίνη μια διαδρομή στο απόλυτο της  ζωής και στο μαγικό του μεγάλου ελληνικού καλοκαιριού που ξεκίνησε (φωτ. Εν Άνδρω).

 "ΕΝ ΑΝΔΡΩ"