Εν Άνδρω

Παρασκευή, 6 Σεπτεμβρίου, Μπατσί, ώρα 23:00. Βρισκόμαστε στα ορεινά του οικισμού όπου τα δύο γνωστά μπαρ που απασχόλησαν με τις διαφορές τους εφέτος το καλοκαίρι το παραθεριστικό χωριό και ακούστηκαν σε όλη την Άνδρο: το Buka και το Chile. Αφήσαμε να περάσει το καλοκαίρι και πήγαμε να δούμε την κατάσταση για να καταλάβουμε γιατί αντιπαρατέθηκαν όλοι με όλους κι έχουν ανταλλαγεί εξώδικα, καταγγελίες, μηνύσεις κλπ. Βρεθήκαμε, λοιπόν, στην επίμαχη πλατεία/βεράντα χτες. Χωρίς τοιχία, χωρίς τροχούς. Μόνο μια μικρή διακριτικότατη ζαρντινιέρα από την μεριά του Buka, που δεν ενοχλεί κανένα και αφήνει απεριόριστη τη θέα στο γραφικό όμορφο λιμανάκι...

Η εικόνα εξαιρετική. Απορείς με αυτά που έγιναν το καλοκαίρι. Πως δεν μπόρεσαν τα δύο μπαρ να μοιράσουν τον χώρο; Πως αφού μοιράστηκε ομόφωνα και δίκαια συνέχισε η αντιπαράθεση; Υπήρχε λόγος να στηθεί ο τροχήλατος τοίχος; Τόσο δύσκολο ήταν στον μηχανικό του Δήμου να κρίνει που είναι τα οικόπεδα, που οι οικοδομικές γραμμές και να εκπληρώσει την εντολή που είχε λάβει; Τόσο δύσκολο ήταν να αποφευχθεί μια σύγκρουση που απασχόλησε όλο το Μπατσί; Μάλλον ήταν τόσο δύσκολο! Πάντως τώρα που βλέπεις την ωραία και ήσυχη πλατεία/βεράντα γεμάτη νέους κι από τις δυο μεριές απορείς για τη μεγάλη διαμάχη... 

Μη ξέροντας το Chile πήγαμε να το δούμε - τώρα που το Μπατσί φθινοπωριάζει. Το Buka το ξέραμε μιας και εμείς το πρωτοπαρουσιάσαμε με μεγάλη επιτυχία το καλοκαίρι του 2017. Το Chile, λοιπόν, είναι ένα μπαρ με εξαιρετική εξωτερική διακόσμηση. Με όμορφα ξύλινα φωτιστικά, καθιστικά, ξύλινη κούνια/αιώρα, κομψά τραπεζάκια, μουσική ήπια και εξαιρετική. Μπορείς να μιλάς με τον διπλανό σου. Ο ιδιοκτήτης του Γιάννης Ζήσης, dj το επάγγελμα, αποφάσισε να κατασταλάξει μετά πολλές διαδρομές ξεκινώντας ένα μπαρ στο Μπατσί. Και ...βρέθηκε σε διαμάχη με τους διπλανούς του! Και μετά... αυτοί με αυτόν!

Όση ώρα καθίσαμε μαζευόταν νεολαία και στα δύο μπαρ. Η ροή κόσμου αναλογική, αν και το Buka καταλαμβάνει τον μπροστινό χώρο. Προφανώς οι περισσότεροι πελάτες, που ήταν ντόπιοι, είχαν σχηματίσει τις προτιμήσεις τους πέρα από τη θέση του κάθε μπαρ, Άλλωστε στα μπαρ εκτός από τη θέα ρόλο παίζει ο μπάρμαν, η μουσική και το ποτό. Άρα συμπεριφορές, συγκρούσεις, αντιπαραθέσεις, λειτουργούν συνήθως αποτρεπτικά. Απορούμε πως δεν το κατάλαβαν μετά από τόσες αποφάσεις κάποιοι και συνέχισαν την αρχική κόντρα. 

Κι όμως θα μπορούσε εφέτος εκεί στα ορεινά του Μπατσιού να γίνει ένα μεγάλο στέκι της νεολαίας για όλο το καλοκαίρι. Ενώ τώρα με τις αντιπαραθέσεις τον ένα μήνα πήγαινε καλά ο ένας, τον άλλο ο άλλος. Και στο τέλος κάποιοι έκαναν πιο πολλούς αντιπάλους παρά φίλους. Κατανοητό από εμάς. Ιδιαίτερα αν θυμηθούμε πως πρώτοι παρουσιάσαμε το Buka με μεγάλη επιτυχία. Τρεις εβδομάδες μετά την παρουσίαση βρεθήκαμε στο στόχαστρο τους γιατί κάποιος μπέρδεψε τη φωτογραφία μιας ανάρτησης με άλλη ανάρτηση. Και χωρίς να ρωτήσει ή να ακούσει στράφηκε με χαρακτηρισμούς εναντίον μας. Από τότε διακόπηκε κάθε σχέση με το Buka. Ατυχώς, σε αυτό το νησί πρώτα θυμώνουν και καταφέρονται εναντίον και μετά σκέφτονται. Αν σκέφτονται...

Το μόνο που ξέρουμε μετά το τέλος του καλοκαιριού είναι πως ο πασίγνωστος "Σταμάτης" θα είναι εκεί ακόμα μια χρονιά όλο τον χειμώνα...

Αποχωρώντας είδαμε αρκετούς νέους μπροστά στο μπαρ "105 μοίρες". Συμπαθές και γνωστό για τα λάτιν πάρτι του. Κάποτε σε μια γιορτή λεμονιού οι δύο νέοι και συμπαθέστατοι ιδιοκτήτες του διαμαρτυρήθηκαν γιατί - όλως τυχαίως - δεν τους είχαμε συμπεριλάβει στην παρουσίαση. Τους εξηγήσαμε το τυχαίο του πράγματος. Το κατάλαβαν. Έκτοτε όταν συναντηθούμε είναι εξαιρετικά φιλικοί - να μην πούμε ενθουσιώδεις - μαζί μας. Κι έγιναν περισσότερο όταν συνεργάτης μας παρουσίασε ένα από τα λάτιν πάρτι τους αργότερα. Τουλάχιστον μερικοί κατανοούν και λένε κι ένα ευχαριστώ...

Πήραμε δύο φωτογραφίες από το "105 μοίρες" και συνεχίσαμε. Το Μπατσί σε λίγες μέρες θα μπει για τα καλά στο φθινόπωρο. Σιγά-σιγά τα πολύβουα καλοκαιρινά μπαρ θα κλείσουν ένα μετά το άλλο. Το "105 μοίρες" μένει μέχρι τέλος. Εφέτος θα κάνει προσπάθεια τα Σαββατοκύριακα - μέχρι ένα σημείο - και το Chile. Για τα άλλα δεν ξέρουμε.

Με τον ερχομό του φθινοπώρου αφιερώνουμε στους φίλους και στους "αντιπάλους" το μοναδικό σε στίχους και λυρικότατο σε μουσική τραγούδι των αξέχαστων Doors της νιότης μας: "Summer's almost gone..."  Ή, αλλιώς: "the winter's comin' on..."

Κατά τα άλλα "peace brother, peace...", που θα έλεγαν σε μιαν άλλη εποχή...

"ΕΝ ΑΝΔΡΩ"