To ZANPOL και οι ιστορίες του...
Πρωινό Τρίτης 28 Ιουλίου 2020. Ένα μακρινό δυνατό σφύριγμα πλοίου ακούγεται στην κοιλάδα των Στενιών και στην Χώρα. Κάποιο πλοίο ανδριώτη πλοικτήτη φτάνει να χαιτερίσει το νησί. Στο τηλέφωνο ο λιμενάρχης αναρωτιέται ποιό πλοίο και ποίου πλοιοκτήτη. "Κάτι που καταλήγει σε Force..." κατέληξε. "Του Λευτέρη Πολέμη από τ' Αποίκια είναι. Τα Force είναι δικά του" απάντησα. Και κατεβαίνοντας προς την Αγία Τριάδα πήρα τον κα;πετάν Λευτέρη. Ήταν στο σπίτι του στ' Αποίκια. Ασθενής και περίμενε το καράβι του να τον "ταξιδέψει" σφυρίζοντας του. "Θα γράψεις" με ρώτησε. "Θέλω να το δω, αλλά είμαι στο κρεβάτι. Το ακούω όμως..." Του το υποσχεθήκαμε...
Το πλοίο λέγεται ZANPOL. Φέρει το όνομα του χαμένου αδελφού του: Ζαννής Πολέμης. "Έφυγε" σχετικά νέος. Κι ο καπετάν Λευτέρης πιστός στις οικογενειακές παραδόσεις των ναυτικών οικογενειών βαφτίζει τα πλοία του με ονόματα που αγαπά. Έχει δύο ένα στο όνομα κάθε κόρης του. Έχει για τον αδελφό του. Κι έχει κι ένα για την Αγία Ειρήνη, το μοναστήρι στ' Αποίκια που ανακαίνισε και το έκανε πολιτιστικό κέντρο.
Βίντεο από την προσέλευση και τον χαιρετισμό του πλοίου στην Άνδρο...
Το πλοίο είναι κατασκευής 2011. Μήκος 199 μέτρα και 58 χιλιάδων τόνων.
Ερχόταν από Ιταλία. Έκανε καθαρισμό υφάλων στον Πειραιά. Και συνεχίζει για Αλιάγκα Τουρκία. Μια περιοχή πάνω από την Σμύρνη και απέναντι από την Λήμνο. Πηγαίνει να φορτώσει μετάλλευμα με προορισμό το Κόνακρι της Δυτικής Αφρικής.
Το έφερε στην Άνδροο καπετάν Λευτέρης γιατί τα τελευταία χρόνια όποιο πλοίο του περνά από Κάβο Ντόρο το φέρνει και χαιρετά. Θυμάται τις παλιές ναυτικές ιστορίες με τις οποίες μεγάλωσε και χαίρεται να τις ξαναζεί έστω κι αν τώρα πια δεν ταξιδεύει ο ίδιος κι αν τα πληρώματα δεν είναι πια ελληνικά. Όμως τα πλοία ήταν και παραμένουν ελληνικά και ανδριώτικα...
Μεγάλη ιστορία ο καπετάν Λευτέρης. Ξεκίνησε φτωχόπαιδο. Στα καράβια ανθυποπλοίαρχος το 1970. Και το 1980 αρχιπλοίαρχος στη ναυτιλιακή Τρόοδος του κύπριου εφοπλιστή Χατζηϊωάννου.
Το πρώτο του πλοίο ήταν το 1999. Το ονόμασε "Παπαγιάννης" από το όνομα του ιερέα πατέρα του. Έκτοτε πρόκοψε, αλλά δεν ξέχασε τ' Απόικια και την Άνδρο. Εδώ έζησε και ζει. Πέρα από την δουλειά του στην Αθήνα,την οποία τώρα τρέχει η κόρη του και στην οποία ασκεί υψηλή εποπτεία, θα τον βρεις πολλές φορές χειμώνα - καλοκαίρι στ' Αποίκια...
Το ZANPOL ήρθε έκανε τρεις γύρους. Έναν μπροστά στα Γυάλια. Έναν μπροστά στην Αγία Τριάδα. Και τον τελευταίο μπροστά στη Χώρα. Χαιρέτισε επί ώρα σφυρίζοντας κι έφυγε ανατολικά...
Χάθηκε σιγά-σιγά στον ορίζοντα θυμίζοντας κάτι από τις παλιές ιστορίες της Άνδρου. Από τις παλιές ιστορίες του καπετάν Λευτέρη. Από τις παλιές θαλασσινές ιστορίες άλλων εποχών. Πήραμε μια σειρά φωτογραφίες από διαφορετικές αποστάσεις. Η τελευταία φωτογραφία είχε κάτι από την ιστορία μιας Άνδρου που κάποτε έβλεπε τα καράβια της να αναχωρούν για τους παλιούς παραδουνάβιους ή μαυροθαλασσίτικους προορισμούς. Μια φωτογραφία μνήμης και αναφοράς σ' ένα νησί που μεγάλο μέρος του ζυμώθηκε με την θάλασσα...
"ΕΝ ΑΝΔΡΩ"
