Εν Άνδρω

Του ΔΙΑΜΑΝΤΗ ΜΠΑΣΑΝΤΗ

Αφιερωμένο στον Γιάννη Μελίτα και στο Skipeer's για όσα μας χάρισαν

Η κάρτα αποχαιρετισμού του Skipper's

Πρωινό Κυριακής 30 Οκτωβρίου στην Άνδρο. Διατρέχω στο laptop ενημερωτικές σελίδες των διάφορων ιστότοπων, όπως άλλοτε διέτρεχα τις σελίδες κυριακάτικων εφημερίδων. Ξαφνικά το μάτι πέφτει σε έναν τίτλο και χάνομαι!... Χάνομαι κάπου μεταξύ του χτες και του σήμερα. Χάνομαι μεταξύ της νεότητας και της ζωής που πέρασε. 

 

Κοσμοπλημμύρα στο αποχαιρετιστήριο πάρτι 

Η ιστοσελίδα Πρώτο Θέμα έγραφε: 

"Skipper’s Bar: Αποχαιρετιστήρια βραδιά με «open bar» στο ιστορικό στέκι των ερωτευμένων στη μαρίνα Αλίμου".

Και πάρα κάτω:  

"...Το θρυλικό μπαρ Skipper’s κλείνει οριστικά τις πόρτες του μετά από 35 χρόνια λειτουργίας. Μάλιστα ως λόγος του λουκέτου προβλήθηκε ότι το συγκεκριμένο μπαρ δεν περιλαμβάνεται στα σχέδια ανάπλασης της Νέας Μαρίνας Αλίμου. Η είδηση αυτή, όπως ήταν φυσικό,  σκόρπισε θλίψη στους χιλιάδες θαμώνες του καθώς σ’ ένα κόσμο που αλλάζει με μεγάλες ταχύτητες η Αθήνα θα χάσει ένα σημαντικό τοπόσημο της. Πολλοί ήταν αυτοί που αναπόλησαν τους έρωτες τους (αυτούς που χάθηκαν ή κατέληξαν σε γάμο), γιατί το Skipper’s – εκτός των άλλων –  υπήρξε πάντα το αγαπημένο στέκι των ρομαντικών και των ερωτευμένων..."

 

Το υπέροχο πειρατικό που είχαν φέρει και δέσει εδώ και χρόνια δίπλα στο μπαρ ο Γιάννης λειτουργούσε σαν σήμα κατατεθέν του Skipper's

Το άρθρο περιέγραφε καταστάσεις από όλους εμάς που περάσαμε από εκεί: με φίλους αγαπημένους, με κοπέλες που φλερτάραμε, αλλά και με την κοπέλα που συναντηθήκαμε εκεί την παντρευτήκαμε! Ναι, εμείς είμαστε οι ρομαντικοί και ερωτευμένοι που αναπολήσαμε έρωτες που κατέληξαν στο τέλος μετά από συνάντηση στο Skipper's σε γάμο και τρία παιδιά! 

Χωρίς καθυστέρηση έστειλα συγκινημένος το λινκ του άρθρου στη γυναίκα μου. Στο Skipper's είχαμε συναντηθεί ξαφνικά απόβραδο πρωτομαγιάς το 1991 Ήμουν με μια φίλη. Έλειπα χρόνια στο εξωτερικό. Χάρηκε που με ξαναβρήκε. Μου ζήτησε το τηλέφωνο να τα πούμε. Με πήρε Σάββατο πρωί. Συναντηθήκαμε Κυριακή απόβραδο και τα λέγαμε επί τετράωρο. Στις 20 Οκτωβρίου 1991 παντρευτήκαμε.

Έκτοτε πήγαμε και ξαναπήγαμε αρκετές φορές στο Skipper's. Είπαμε στον Γιάννη Μελίτα για το ειδύλλιο και τον γάμο. Χάρηκε πολύ. Αργότερα πηγαίναμε και μιλούσαμε με τον Γιάννη για τους κοινούς φίλους, τα όνειρα και τα παιδιά μας. Ο Γιάννης είχε έναν γιό κι έμενε στην Καστέλα εκείνη την εποχή. Εμείς είχαμε δύο κόρες και μέναμε στην Αργυρούπολη.

 

Κάθε φωτογραφία, κάθε σήμα, κάθε αφίσα, κάθε αντικείμενο που υπήρχε στο Skipper's είχε μπει στη θέση του με μεράκι προστέθηκε με τα χρόνια κι αντιπροσώπευε μια ιστορία για κάποιον, αλλά και στη διαδρομή του μοναδικού μπαρ. 

Τον Γιάννη Μελίτα τον γνώρισα καλοκαίρι του 1989. Υπήρξε φίλος και συγκάτοικος κάπου το 1987 με τον Χρύσανθο Λαζαρίδη στη Νέα Υόρκη. Εγώ βρέθηκα στο ίδιο διαμέρισμα, που άφησε ο Γιάννης στον Χρύσανθο στη Νέα Υόρκη, το 1988. Συγκατοίκησα για δύο μήνες με τον Χρύσανθο. Το καλοκαίρι του 1989 ο Χρύσανθος με πήγε στο Skipper's να γνωρίσω τον Γιάννη. Από τότε άρχισα να συχνάζω εκεί.

To Skipper's το άνοιξε ο Γιάννης Μελίτας στις 4 Σεπτεμβρίου 1987. Ήταν τότε μόνο 30 τετραγωνικά. Τα περισσότερα τραπεζοκαθίσματα έξω. Έτσι όπως ήταν ανάμεσα στα κατάρτια των πλοίων ήταν σα να ήσουν σε πλοίο ή σε λιμάνι άλλης εποχής.

Ώρα 11:30 (με την παλιά ώρα) το βράδυ της 30ης Οκτωβρίου 2022. Τελευταία μέρα λειτουργίας του μπαρ-τοπόσημου της μαρίνας Αλίμου.

Όπως έγραψαν τοπικές ιστοσελίδες: "οι πρώτοι που το προτίμησαν ήταν οι άνθρωποι που εργάζονταν στη Μαρίνα Aλίμου, όμως σύντομα ο χώρος γέμισε με κατοίκους όλων των περιοχών. Χωρίς να κάνει διαφήμιση, μαθεύτηκε από στόμα σε στόμα. Τις πρώτες δύο δεκαετίες ήταν ιδιαίτερα δημοφιλές ανάμεσα στα ζευγάρια των νοτίων προαστίων..." Υπήρξαμε κάποτε κι εμείς - πριν φύγουμε βόρεια - ζευγάρι νοτίων προαστείων!...

Με αυτή την προϊστορία η αναγγελία του οριστικού κλεισίματος του Skipper's και το αποχαιρετιστήριο πάρτι στις 30 Οκτωβρίου 2022 δεν άφηνε περιθώρια παραμονής στην Άνδρο. Πήρα τηλέφωνο κι ειδοποίησα την Αλεξάνδρα: "έρχομαι απόψε και πάμε κατ' ευθείαν στον Γιάννη Μελίτα. Απόψε έχει αποχαιρετιστήριο πάρτι το Skipper's. Κλείνει οριστικά. Δεν μπορούμε να λείψουμε"...

Πάμε σαν άλλοτε. Στο μπαρ που συναντηθήκαμε πριν 31 χρόνια. Με τον Γιάννη που στάθηκε η αιτία να συναντηθούμε...

Συμφώνησε αμέσως. Έπρεπε όμως να συμφωνήσουν και τα υπερπλήρη διερχόμενα πλοία από το Γαύριο. Θέση επιβάτη βρήκαμε. Θέση για αυτοκίνητο δεν βρήκαμε. Παρατήσαμε το αυτοκίνητο στο Γαύριο, πήραμε το σακίδιο και μια χειραποσκευή και δρόμο για Ραφήνα. Στις 9:30 είμαστε στη μαρίνα Αλίμου.

Παρκάραμε και προχωρήσαμε προς το Skipper's. Φτάσαμε. Μπροστά στην κοσμοπλημύρα του υπαίθριου μπαρ μια περίεργη ανησυχία με κυρίευσε. Άραγε θα γνώριζα τον Γιάννη. Είχα να τον δω τουλάχιστον 15 χρόνια; Ξέχασα την Αλεξάνδρα κάπου κι άρχισα να περιφέρομαι ανάμεσα στον κόσμο. Δεν ήξερα κανέναν. Ήταν ένα άλλο Skipper's από άποψη κόσμου. Οι παλιοί μεγάλωσαν και είχαν χαθεί από χρόνια. Κάποιοι δεν ζούσαν. Γύρω μου άλλες γενιές νεότερες. Και κάποιοι παλιοί, αλλά άγνωστοι. 

Πέσαμε ο ένας στην αγκαλιά του άλλου ενώ εικόνες της προηγούμενης ζωής μας γύρισαν πίσω σαν μια ταινία που ξανάβλεπες... 

Κάπου εκεί ανάμεσα στην κοσμοπλημμύρα θυμήθηκα πως ο Γιάννης ήταν πάντα κοντά στον πάγκο. Μπήκα μέσα. Είχε λιγότερο κόσμο. Η βραδιά ήταν ζεστή. Οι πολλοί ήταν έξω. Είδα μερικούς να συζητάνε μπροστά στον πάγκο. Κοίταξα αυτόν που ήταν στο κέντρο του κύκλου. Πλησίασα και τον ρώτησα: "σε ξέρω;" Με κοιτά κι αναρωτιέται: "κάπου σε ξέρω;" Ρωτάω όνομα; "Γιάννης Μελίτας" λέει. "Διαμαντής Μπασαντής" λέω. Και πέφτουμε ο ένας στην αγκαλιά του άλλου.

 

Οι φιλίες μιας εποχής μοναδικής δεν ξεχνιούνται. Μπορεί να χαθήκαμε χρόνια, όμως όταν βρεθήκαμε ήταν σα να γυρίσαμε πίσω τον χρόνο. Οι δεκαετίες σα να χάθηκαν και γυρίσαμε στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Όλα είχαν αλλάξει στη ζωή μας. Όλα είχαν αλλάξει γύρω μας. Ακόμα και το μοναδικό Skipper's είχε αλλάξει. Όμως μέσα μας σχεδόν τίποτα δεν είχε αλλάξει από τα βράδια μιας άλλης εποχής που συζητάγαμε ώρες με το Γιάννη στο πάντα φιλόξενο μπαρ του.

Τέλος εποχής: Ο τελευταίος τιμοκατάλογος...

Όταν αγκαλιαστήκαμε όλη η περασμένη ζωή μας γύρισε πίσω σαν μια ταινία που την βλέπεις πάλι από την αρχή. Ο Γιάννης της νιότης μας, το Skipper's της νιότης μας. Ήταν ακόμα εκεί. Κάπως αλλαγμένοι. Αλλά ήταν εκεί. Κι εμείς είμαστε εκεί: πολύ μεγαλύτεροι κι πολύ αλλαγμένοι. Τόσο που τρομάξαμε να θυμηθούμε ο ένας τον άλλο. Αλλά μας θυμηθήκαμε. Κι αυτό ήταν το σημαντικό.

Η αφίσα-αναγγελία του αποχαιρετιστήριου πάρτι στις 30/10/22 

”Κάθε τέλος είναι μια νέα αρχή” έγραψαν στην πρόσκληση με την οποία κάλεσαν οι γιατροί του Τμήματος Επεμβατικής Καρδιολογίας του Ωνάσειου Καρδιοχειρουργικού Κέντρου, τους φίλους και συνεργάτες τους στο Skipper's για ένα τελευταίο ποτό στις 30 Οκτωβρίου 2022.  Μπορεί να γίνει αύριο μια νέα αρχή, όμως το Skipper's και ο Γιάννης Μελίτας όρισαν με τον τρόπο τους ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής μας: της ζωής που πέρασε και μιας εποχής που έκλεισε.