Εν Άνδρω

Του Ευτύχιου Τσιβουράκη

Φθινόπωρο στο Μπατσί. Καιρός για περισυλλογή... (φωτ. Εν Άνδρω).

Το άρθρο είναι αφιερωμένο στους επαγγελματίες του Μπατσιού, οι οποίοι ενώ επένδυσαν, δούλεψαν παραπάνω του κανονικού, δεν αποζημιώθηκαν ανάλογα και δυστυχώς κάποιοι του χρόνου δεν θα είναι μαζί μας. Αυτό γίνεται κάθε χρόνο. Με το άρθρο αυτό θα προσπαθήσω όσο το δυνατόν καλύτερα να εξηγήσω γιατί γίνεται αυτό και δεν διορθώνεται τόσα χρόνια. Για όσους διαφωνούν ας ανοίξουν τα βιβλία!!!

Σε παλαιότερο άρθρο μου είχα αναφέρει ότι το 25 – 30% του παγκόσμιου τουρισμού επιλέγει μέρη που έχουν καλή κουζίνα. Και εμείς δεν αποτελούμε εξαίρεση. Και επειδή στο Μπατσιί οι περισσότεροι επαγγελματίες ασχολούνται με την καφε – εστίαση μας ενδιαφέρει άμεσα.
Στο Μπατσι λοιπόν έχουμε το προτέρημα να είμαστε σε μικρή απόσταση και πάνω στην άμμο και στο γραφικό λιμάνι όλοι σχεδόν οι επαγγελματίες και καταλύματα. Αυτό μας κάνει να προηγούμαστε από όλα τα μέρη του νησιού. Με τα πόδια ο πελάτης πάει παντού.
Επίσης η οργανωμένη παραλία και τα δυο μεγάλα parking στις δυο άκρες του χωριού κάνει την επίσκεψη με αυτοκίνητο, με σκάφος ή με πούλμαν εύκολη και άνετη. Αυτό από μόνο του έπρεπε να είναι ένας ισχυρός λόγος να έχουμε όλη την εσωτερική αγορά όλων των επισκεπτών όλο τον χρόνο.
Και όμως το έχουμε απεμπολήσει, γιατί δεν το εκμεταλλευόμαστε καθόλου.
Άναρχα και ανοργάνωτα ο καθένας κάνει του κεφαλιού του. Ο καθένας ανοίγει όποτε θέλει και κλείνει όποτε θέλει την σεζόν.
Δεν καινοτομεί, δεν ακολουθεί κανόνες (ποιότητα, service, τιμή) και με το πείσμα του ΕΓΩ, την ημιμάθεια του επαγγέλματος (πόσοι ιδιοκτήτες ξέρουν επαγγελματική μαγειρική;) και την επιχειρηματική και οικονομική αδυναμία, πειραματιζόμαστε με πολλά λάθη, αστοχίες, χωρίς πλάνο συνεργασίες, πρόγραμμα και όπου βγει. Και κάθε χρόνο βγαίνει το ίδιο: 40 – 50 μέρες φουλ σεζόν και πριν και μετά τίποτα. Τέλος.
Δεν θα αναφέρω τις συνέπειες. Τις ξέρουν όλοι!!!!!
Η πρόσληψη επαγγελματιών μαγείρων και μπάρμαν έφερε θετικά και αρνητικά αποτελέσματα. Ναι μεν το μαγαζί παρουσίασε πιάτα όμορφα και ποτά ξεχωριστά καινούργια, αλλά πολλές φορές άνοστα, πανάκριβα με κακή εκτέλεση παρασύροντας τον ιδιοκτήτη, που λόγω άγνοιας ακλουθούσε τις γνώσεις του «ειδικού», αδυνατώντας να τον ελέγξει ή να τον διορθώσει.

Φωτογραφία από τις βραβεύσεις που έγιναν εφέτος με πρωτοβουλία του Σωματείου Επαγγελματιών Τουρισμού στο Μπατσί στο μπαλκόνι του πάντα φιλόξενου Ευτύχη (φωτ. Εν Άνδρω).

Το αποτέλεσμα ήταν να χαθεί η νόστιμη και πολυδιαφημισμένη Ελληνική και τοπική κουζίνα και να αντικατασταθεί με αόριστες αλχημείες άνοστες και άγνωστες.
Οι τουρίστες να δοκιμάζουν και να απέχουν και οι ιδιοκτήτες να παρακαλούν φίλους και γνωστούς να γράψουν κάτι στο Trip-Αdvisor να ικανοποιήσουν τις αγωνίες τους και όλα καλά. Γι αυτό άλλωστε τόσα χρόνια δεν αναδείχτηκε κανένα μαγαζί BRAND NAME έστω για 7 – 8 μήνες του καλοκαιριού.
Ανοίγουμε 10 – 15 ημέρες πριν την φουλ σεζόν, πιέζουμε και πιεζόμαστε 30 – 40 ημέρες, κλείνουμε 10 ημέρες μετά το φουλ και τέλος.
Αυτό κάνουμε φίλοι μου.
Και ενώ έχουμε όλα τα στοιχεία να κάνουμε και την σεζόν μεγαλύτερη και το ταμείο μας καλύτερο, εμείς δεν δεχόμαστε ούτε βοήθεια (μόνο κλίκες), ούτε συμβουλές (τα ξέρουμε όλα), ούτε οργάνωση, ούτε προγράμματα και κουραφέξαλα.
Το σνομπάρισμα και η αλαζονεία του μικρού που νομίζει ότι είναι ΜΕΓΑΛΟΣ μας στέλνει μάλλον στον ψυχίατρο!!!
Οι επανειλημμένες προσπάθειες για συλλογική ανάδειξη της γαστρονομίας στο Μπατσί, αντί να έχει καθολική συμμέτοχη αντιμετωπίστηκε από αδιαφορία, άρνηση έως αντιπαλότητα σχεδόν από το σύνολο των επαγγελματιών. Προτίμησαν την τύχη – την μοίρα – την αντιγραφή και τις καταγγελίες στην άγνοια τους.
Για αναρωτηθείτε τώρα ήταν καλύτερα;
Κάποιοι ακολούθησαν την συνταγή του γιγαντισμού. Πολλά μαγαζιά στα χέρια ενός επιχειρήματα. Και μάλιστα όλα στο ίδιο αντικείμενο: καφε – εστίαση.
Ολέθριο λάθος και για τον επιχειρηματία και την αγορά. Και ενώ σε μια τόσο μικρή αγορά χρειαζόμαστε ποικιλία ιδεών, ανθρώπων και όσο το δυνατόν περισσότερων ομάδων διαφορετικών, συσσωρευτήκαν στα χέρια ολίγων.
Πολλά μαγαζιά τα όποια από την παντελώς άγνοια των επιχειρηματιών να καταλάβουν τι εστί γιγαντισμός σε μια μικρή αγορά και τι συνέπειες έχει, έγιναν βαρίδια παρασύροντας το ένα το άλλο στην αναδουλειά και ανεβάζοντας κατακόρυφα το κόστος λειτουργίας των επιχειρηματιών.
Και η αγορά στερείται όλων όσων προαναφέρω και γίνεται λιγότερο ελκυστική για τους πελάτες.
Το μάθημα αυτό είναι για όλους. Οι επιχειρήσεις μας είναι μικρές και προσωποπαγείς. Θέλουν το αφεντικό πάντα από πάνω.
Για εκατό λογούς. Και η επιχείρηση και το προσωπικό και οι ΠΕΛΑΤΕΣ. Όποιος διαφωνεί ας πληρώνει το κόστος μέχρι να το μάθει! Και μαζί του το πληρώνει και το χωριό, το όποιο είναι έρμαιο στις αποφάσεις του κάθε ημιμαθή «επιχειρηματία», πότε θα ανοίξει και πότε θα κλείσει 10 – 15 μαγαζιά νωρίτερα αδυνατώντας να πληρώνει το κόστος λειτουργίας σε προσωπικό. Και η σεζόν μικραίνει εφ’ όσον οι επισκέπτες, που έρχονται Μάιο, Σεπτέμβρη, Οκτώβρη, βρίσκουν ένα χωριό έρημο.
Κλείνω το άρθρο με την ευχή να το καταλάβουν όλοι και να πράξουν ανάλογα ξεκινώντας από του χρόνου το Πάσχα μέχρι την Πρωτομαγιά.
ΑΝΟΙΚΤΑ ΟΛΟΙ !!!!!

ΥΓ. Θερμά συγχαρητήρια σε έχουν τον ηρωισμό, το κουράγιο και την αγάπη στο χωριό, την δουλειά τους και μένουν ανοιχτά 12 μήνες όλο τον χρόνο.
Άξιοι!!! Μπράβο τους!!!