Εν Άνδρω

 

Σε προηγούμενο άρθρο-ρεπορτάζ περιγράψαμε την δεδομένη και γνωστή κατάσταση της χειμερινής και γιορτινής  ερήμωσης στην Άνδρο. Υπήρξαν αρκετές αντιδράσεις. Μερικές άδικες. Άλλες με λάθος στόχευση. Ορισμένες υπερβολικές. Αρκετές σωστές. Όμως οι περισσότερες στάθηκαν στους μαγαζάτορες της Άνδρου που «κλείνουν» τα καταστήματα τους (εστίασης, καφετέριες κλπ) στο μεγαλύτερο μέρος της χειμερινής περιόδου. Και ιδίως στην γιορτινή περίοδο.

Γράφτηκαν πολλά από αρκετούς. Κατά τη γνώμη μας είναι λάθος η στόχευση στους επαγγελματίες. Όπως γράψαμε σε μια κοινωνία που γερνά και δεν ανανεώνεται, σε μια κοινωνία που κάθε χρόνο ερημώνει περισσότερο από εργατικό δυναμικό και νέες οικογένειες, σε μια κοινωνία που κυριαρχείται από συνταξιούχους, τι περιμένουμε; Να βγουν οι ηλικιωμένοι σε εστιατόρια και καφετέριες; Να έρθουν οι ηλικιωμένοι ετεροδημότες που έρχονται 20 μέρες το καλοκαίρι για χειμερινές διακοπές σε έναν τόπο που φθίνει;

Δυστυχώς είναι η κοινωνία που φθίνει και οι επαγγελματίες πρακτικά ακολουθούν. Η αποτύπωση της ηλικιωμένης ή γερασμένης κοινωνικά Χώρας αποτυπώθηκε στους εκπροσώπους που έστειλε στο ΔΣ. Με εξαίρεση μια κυρία στους 7 της Χώρας, που εκλέχθηκε και είναι κοντά 40, και θεωρείται κορίτσι για τα δεδομένα της περιοχής (!) ουδείς είναι λιγότερο από 50 και 4 είναι ηλικιωμένοι συνταξιούχοι.

Αυτοί εκλέχθηκαν, αυτή είναι η εικόνα της κοινωνίας. Αυτή η κοινωνία, που όσο πάει και φθίνει δεν μπορεί να σύρει το κάρο της ανάπτυξης της. Δεν μπορεί να κρατήσει τα μαγαζιά της ανοικτά. Μετρήστε πόσα καταστήματα έκλεισαν στη Χώρα και έμειναν ξενοίκιαστα! Το νόημα έχει οι υπόλοιποι να ανοίγουν περιμένοντας κάποιον πελάτη όλη μέρα; Οι περισσότεροι που γράφουν εναντίον αυτών που έκλεισαν γράφουν… από τις χειμερινές κατοικίες τους στην Αθήνα!

ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ

Θυμάμαι πριν χρόνια τον μικρό, που πήγαινε – όπως και άλλα παιδιά της περιοχής – για κάλαντα στην Χώρα. Πήγαινε χαρούμενος σε σπίτια και μαγαζιά – παραμονή πρωτοχρονιάς - και μετά κατενθουσιασμένος έφερνε μια σακούλα κέρματα. Τα τελευταία χρόνια έβγαινε με την λύρα του και μάζευε και χαρτονομίσματα. Σχεδόν διπλάσια «είσπραξη»...

Τα επόμενα χρόνια ολοένα και λιγότερα παιδιά έβγαιναν για κάλαντα. Ίσως γιατί άρχισαν να λιγοστεύουν οι άνθρωποι στα σπίτια και τα μαγαζιά. Λιγόστεψαν kai τα παιδιά, λιγόστεψαν και οι φωτογραφίες. Και κάπου εκεί χάθηκε στα χωριά και το έθιμο της πρωτοχρονιάτικης χαιρετούρας. Όλα αυτά κάτι λένε για την κοινωνία και την περιοχή. Ήταν προμηνύματα μιας προϊούσας ερήμωσης.

Πως και δεν τα πήραν είδηση όσοι γράφουν για τους καταστηματάρχες; Τι να έκαναν τα μαγαζιά και οι επαγγελματίες; Να τα κρατούσαν με το ζόρι ανοικτά; Για ποιους: Τους φευγάτους κατοίκους; Τους απόντες επισκέπτες; Τους ταξιδιώτες που δεν έρχονταν; Λένε πως «το αγώγι ξυπνά τον αγωγιάτη». Υπάρχει αγώγι στην Χώρα της Άνδρου σήμερα; Ποιος μπορεί να απαντήσει; Ατυχώς χάθηκε το «αγώγι’, χάθηκαν και οι «αγωγιάτες»….

Μου έλεγε φίλος πως μέχρι το 2000 σχεδόν κάθε Σαββατοκύριακο τον χειμώνα ερχόταν από την Αθήνα για Σαββατοκύριακο στο Μπατσί. Ήταν ανοικτά 2-3 εστιατόρια, 1-2 μπαρ, ήταν φίλοι που τους περίμεναν. Κάθε βράδυ σε άλλο μέρος. Παρέα, γιορτή, χαρά. Η Άνδρος ήταν χειμώνα – καλοκαίρι το αποκούμπι τους. Τώρα δεν τολμά να έρθει. Μεγάλωσαν και χάθηκαν οι φίλοι εκείνης της εποχής χωρίς να αντικατασταθούν οι τότε φίλοι και χωρίς να αντικαταστούνε οι τότε παρέες από άλλες. Με ρωτά τι γίνεται στο νησί και δεν ξέρω τι να του απαντήσω. Αν δεν ήταν κάποιοι σύλλογοι που δίνουν μάχη για να κόψουν πίτες στο νησί τον χειμώνα τα πάντα θα ήταν σιωπηλά και άδεια.

Κι εσείς τώρα ζητάτε ρέστα από τους καταστηματάρχες για τον μαρασμό της κοινωνίας. Έχουν κι αυτοί μερίδιο, αλλά δεν μπορούν μόνοι τους να κρατήσουν ανοιχτή μια κοινωνία, που ερημώνει. Είτε το καταλαβαίνετε είτε όχι. Και οι περισσότεροι που γράφετε τα γράφετε από Αθήνα ή αλλού. Ζητάτε οι άλλοι να κάνουν ότι εσείς δεν κάνετε. Τι ευκαιρίες προσφέρει η σημερινή Άνδρος στους νέους της; Τι ευκαιρίες προσφέρει οικονομικά η κοινωνία της Άνδρου στους επιχειρηματίες της; Αυτά σκεφτείτε πριν αρχίσετε τις κατηγορίες.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ: Είναι αλήθεια πως δεν γράψαμε συγκεκριμένα για τα εστιατόρια Μπεγλίτσα, Ζαννάκη, στ Μπατσί. Ούτε για την καφετέρια Corner. Είναι αλήθεια πως δεν γράψαμε ειδικά για το Μπαλκόνι του Αιγαίου στο Απροβάτου και την Μπαρπαρόλα στις Στενιές. Είναι αλήθεια πως δεν αναφέραμε ονομαστικά του Καλογρίδη και το Sea Satin στο Κόρθι. Ποιος από όλους αυτούς κρατά επαφή μαζί μας; Ποιος ειδοποιεί την ιστοσελίδα μας πως το κατάστημα του θα μείνει ανοικτό; Μόνο 5-6 σε όλο το νησί. Δεν ειδοποιούν οι πολλοί κι έχουν απαιτήσεις να τους ψάξουμε εμείς!!!

ΤΟ ΑΣΤΕΙΟ: Εστιάτωρ ζήτησε να κάνουμε ειδική "έρευνα" για να βρούμε ότι έμεινε ανοικτή στις γιορτές! Δεν έστειλε ένα μήνυμα. Δεν πληροφόρησε. Απλά ήθελε να την ψάξουμε! Θεώρησε αδικία που αναφέρθηκε εστιατόριο που μάς ενημερώνει τακτικά επί χρόνια. Ο συγκεκριμένος εστιάτωρ φροντίζει ο ίδιος να μάς ενημερώνει κάθε φορά. Να στέλνει φωτογραφίες από το μαγαζί του. Να κάνει αυτό που δεν ξέρει η Άνδρος: καλές δημόσιες σχέσεις για την προβολή του. Σε αντίθεση με αυτόν άλλοι θεωρούν πως είναι υποχρέωση να ψάξουμε για να βρούμε τα εστιατόρια που δεν ξέρουμε!!! Αυτή είναι η Άνδρος των επαγγελματιών της «αναζήτησης»…

Κι όμως εμείς αναφέραμε - χωρίς ονόματα - αριθμούς στο Μπατσί και στο Κόρθι. Να ξεκαθαρίσουμε κάτι: εμείς γράψαμε ειδικά για την Χώρα και την κοινωνία της. Αυτό μάλλον δεν το είδατε. Όπως δεν είδατε πως και για την Χώρα αποφύγαμε να πούμε ονόματα. Άρα στόχος μας ΔΕΝ ήταν να ονοματίσουμε, ήταν να δείξουμε μια κατάσταση, πέρα από ονόματα. Αλλά στην Άνδρο της αποσάθρωσης του χειμώνα λίγοι βλέπουν την κοινωνία. Οι περισσότεροι πια εστιάζουν στα ονόματα. Ή, μάλλον μερικοί μόνο στα ονόματα τους. Κρίμα. Κάπως έτσι έχασαν τον στόχο.

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ: Όποιος θέλει μπορεί να ενημερώνει με τηλεφώνημα, με mail, με messenger ή με viber το ΕΝ ΑΝΔΡΩ. Είναι πολύ εύκολο για εσάς να κάνετε μια απλή κίνηση ενημέρωσης γιατί μια δημοσίευση θα κάνει καλό στο κατάστημα σας. Αν δεν μπορείτε να την κάνετε την κίνηση μην διαμαρτύρεστε και ζητάτε «έρευνες» από τους άλλους για εσάς.

«ΕΝ ΑΝΔΡΩ»