Εν Άνδρω

  ΛΕΙΒΑΔΙΑ

Κατέβηκε επιτέλους νερό και στον μεγάλο ποταμό στα Λειβάδια της Άνδρου. Κατέβηκε και φούσκωσε ο ποταμός, για λίγες μέρες. Χάρηκε η φύση. Χάρηκαν οι άνθρωποι. Χάρηκαν και τα ζώα. Τα δύο σκυλιά του φίλου αναγνώστη Μιχάλη Μενδρινού ξετρελάθηκαν από την χαρά τους. Με το που είδαν το ποτάμι ξέχειλο - λίγο πριν την είσοδο του στο χωριό των Λειβαδίων - ξετρελάθηκαν!... 

Με το που άκουσαν το βουητό του νερού ξέφυγαν κι άρχισαν να τρέχουν. Έφτασαν στο φουσκωμένο ποτάμι και βούτηξαν και τα δύο μέσα. Ο μαυρούλης όμως όχι μόνο βούτηξε στο κρύο γάργαρο νερό, αλλά αποφάσισε από τον ενθουσιασμό του να κάνει και χειμερινό μπάνιο! Έτσι έφτασε μέχρι την άλλη όχθη και μετά γύρισε πίσω χοροπηδώντας από την χαρά του.

Το βίντεο του Μιχάλη τα λέει όλα. Όλοι ξέρουν πως το νερό που έλειψε για πολύ καιρό - μετά από μια μεγάλη περίοδο λειψυδρίας - ήταν ευλογία και χαρά. Και ως ευλογία και χαρά το υποδέχτηκαν όλοι. Αρκεί να δει κανείς την χαρά των ζώων μπροστά στον χείμαρρο που ξεχείλισε για λίγες μέρες νερό... 

Όμως στην εποχή των ακραίων φαινομένων τα φαινόμενα κορυφώνονται απότομα κι απότομα σβήνουν. Δύο-τρεις μέρες μετά περάσαμε εμείς από τον μεγάλο ποταμό και δεν βρήκαμε στάλα νερό! Πήγαμε από τα Λειβάδια μέχρι το Παραπόρτι και ιδού η κατάσταση του μεγάλου ποταμού, που κάποτε έτρεχε όλο τον χειμώνα και είχε νερό και το καλοκαίρι. Οι εποχές άλλαξαν, οι καιροί άλλαξαν, οι ζωές μας πρέπει να προσαρμοστούν σε αυτό το "σκωτσέζικο ντους": μια νερό να ξεχειλίζει το ποτάμι και μια να μην υπάρχει ούτε λακκούβα με νερό.

Ατυχώς πλέον δεν αρκεί η παλιά στάση του "περίμενε και θα βρέξει". Τώρα βρέχει, κατεβάζει απότομα νερό. Και μετά το νερό όσο ξαφνικά ήρθε φεύγει. Τώρα είναι η ώρα του να κάνουμε κάτι παραπάνω για την περισυλλογή και την διανομή του. ¨η, όπως είπε κάποτε η αμίμητη Μάργκαρετ Θάτσερ: "ο θεός μάς έδωσε το νερό, αλλά δεν μάς έδωσε και την διανομή του". Άρα καιρός να κάνουμε κι εμείς κάτι...   

ΛΑΜΥΡΑ

Όμως οι όψεις του ποταμού των Λειβαδίων παραλλάσει με αυτού των Λαμύρων. Εκεί το νερό κρατάει περισσότερο. Το ποτάμι κατεβάζει ακόμα νερό. Ίσως γιατί είναι μικρότερο σε φάρδος. Πάντως το βρήκαμε σε πολύ καλή κατάσταση και η μικρή λιμνούλα (που έφτιαξαν με ένα μικρό φραγματάκι οι κάτοικοι και οι ιερείς για την ρίψη του σταυρού στα Θεοφάνεια) είναι σε εξαιρετική κατάσταση.  

Μάλιστα κάτω από το γεφύρι ο μικρός καταρράκτης κατεβάζει με βουητό το νερό του δίνοντας και μια ακουστική διάσταση στην διαδρομή των νερών. Κάτσαμε ώρα απολαμβάνοντας αυτό που στερηθήκαμε εμείς και η φύση εδώ και πολύ καιρό: το νερό. Και μαζί με αυτό την απόλαυση που προσφέρουν οι διαδρομές του στις μικρές και μεγάλες κοιλάδες της Άνδρου.

Τώρα για να είμαστε πιο ακριβείς, αν δει κανείς την πορεία του νερού από πιο πάνω όπου κατεβαίνει μέχρι τις απλές κατασκευές των ανθρώπων (την λιμνούλα και τις διευθετήσεις της που φαντάζουν ποταμός) τότε θα καταλάβει την πραγματικότητα καλύτερα. Κι αυτή η πραγματικότητα λέει πως το ρυάκι που είναι πιο πάνω (και που φαντάζει ποταμάκι χάρη στις παρεμβάσεις των ανθρώπων) έχει πέσει τόσο η στάθμη όσο και η ροή του. Έτσι με αυτή την τελευταία παρατήρηση διαπιστώνουμε το όφελος από τα μικρά απλά πέτρινα φράγματα που θα έπρεπε να γίνουν σε όλες τις ρεματιές της Άνδρου, για να συγκρατούν το νερό και να εμπλουτίζουν τον υπόγειο υδροφόρο ορίζοντα του νησιού. Τα υπόγεια ρεζερβουάρ από τα οποία αντλούν νερό οι γεωτρήσεις και διατηρούν το νησί όλο τον χρόνο. Ιδού λοιπόν πεδίο δόξης λαμπρό για την δημοτική αρχή και το ξεχασμένο επαρχείο να σχεδιάσουν άμεσα τα επόμενα βήματα πριν είναι αργά...

"ΕΝ ΑΝΔΡΩ"