Τα δρομολόγια στην εποχή του κορονοϊού: λίγοι επιβάτες, χιλιόμετρα... φορτηγά και νταλίκες!!!
Σκηνές σαν από παράξενο φιλμ τα δρομολόγια στην εποχή του κορονοϊού! Όποιος έτυχε να ταξιδέψει θα έχει να λέει ιστορίες. Τα λιμάνια άδεια. Γεμίζουν μόνο από νταλίκες. Πριν την αναχώρηση καταφτάνουν μερικά ΙΧ κι ελάχιστοι τολμηροί επιβάτες. Οι περισσότεροι με γάντια και μάσκες. Μετά οι προβλήτες ερημώνουν. Τα δρομολόγια στην χρονιά του κορονοϊού έχουν λίγους επιβάτες και... χιλιόμετρα φορτηγά και νταλίκες!!!...
Αν τα άδεια ντοκ είναι κάτι παράξενο τα γκαράζ είναι κάτι απίστευτο! Νταλίκες παντού! Στον Θεολόγο βάζουν πλέον φορτηγά και στο πάνω γκαράζ. 600 μέτρα νταλίκες και φορτηγά (65 περίπου) είχε στο δρομολόγιο της Τρίτης. Όπως έλεγε μια πράκτορας αν τις έβαζες στη σειρά την Τρίτη το απόγευμα η ουρά θα έφτανε από λιμάνι στο Liddle!!!! Προσθέστε κι άλλα 300 μέτρα νταλίκες και φορτηγά (25 περίπου) όπως έλεγε ο καπετάν Τάσσος Τρέσσος το πρωί της ίδιας μέρας στο Superferry II. Και φτάσαμε αισίως σε μια μόνο μέρα ένα χιλιόμετρο... φορτηγά και νταλίκες!!!
Στα γκαράζ η κατάσταση είναι εξώκοσμη. Άνθρωποι με γάντια, μάσκες, φόρμες, μπουφάν! Προσεκτικοί: σαν σε μικροβιολογικό εργαστήριο μερικοί! Ή, κάποιοι άλλοι κουκουλωμένοι λες βγήκαν από φιλμ επιστημονικής φαντασίας.
"Ο έρωτας στα χρόνια της χολέρας" είναι ο τίτλος ενός γνωστού μυθιστορήματος του διάσημου νομπελίστα συγγραφέα Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρκές. Τα δρομολόγια στη χρονιά του κορονοϊού είναι ο τίτλος του σημερινού ρεπορτάζ. Οι άνθρωποι κάτω από όλες τις συνθήκες συνεχίζουν να ζουν. Και ζωή σημαίνει τα πάντα. Ακόμα κι όταν αυτά γίνονται οριακά. Καμιά φορά η ζωή γίνεται οριακή όπως συμβαίνει αυτές τις μέρες. Αλλά και στις οριακές στιγμές οι άνθρωποι και ερωτεύονται και αγαπάνε και χρειάζονται εφόδια για να ζήσουν.
Ακόμα και μέσα σε αυτές τις συνθήκες της "επίθεσης" του ιού και του φόβου της μόλυνσης οι άνθρωποι των νησιών πρέπει να ζήσουν. Οι μεταφορές αυτή την εποχή της ακινησίας είναι ζωτικής σημασίας για να υπάρξουν τα νησιά.
Αν οι ομάδες υγείας (γιατροί, νοσοκόμες, φαρμακοποιοί) είναι στην πρώτη γραμμή του σημερινού ασύμμετρου "πολέμου" ας μην ξεχνάμε πως σε όλους τους πολέμους - και σε αυτόν που ζούμε αυτή την εποχή - οι γραμμές ανεφοδιασμού ήταν και παραμένουν πάντα βασικές. Αν ένα βράδυ χειροκρότησαν κάποιοι αυτούς που δίνουν την μάχη της πρώτης γραμμής ας σκεφτούμε κι εμείς στα νησιά τις μεταφορές που δίνουν την μάχη των μετόπισθεν για να αντέξουμε τον σημερινό "πόλεμο". Κι ας τους χειροκροτήσουμε, έστω και νοερά...
"ΕΝ ΑΝΔΡΩ"
