SUPERFERRY II ή όπου και να ταξιδέψω η Άνδρος με στοιχειώνει...
Το SUPER STAR, πρώην SUPERFERRY II, φτάνει στην Αλόνησο από Βόλο...
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ
Αγαπητέ κ. Μπασαντή,
Είμαι ανδριώτης και καραβολάτρης. Έχω περάσει 65 καλοκαίρια στην Άνδρο. Έχω σπίτι στον Κάτω Άγιο Πέτρο. Βρέθηκα εφέτος για ολιγοήμερες διακοπές στην Αλόνησο. Υπέροχο καταπράσινο νησί. Με ωραίες παραλίες και εξαιρετικά σημεία οργανωμένα κι άνετα για τον τουρίστα του ωραίου ελληνικού καλοκαιριού. Η οικονομία της Αλονήσου είναι ο τουρισμός. Οι άνθρωποι ζουν κι εργάζονται με συνέπεια για τις καλοκαιρινές διακοπές των άλλων. Αυτές τους δίνουν την οικονομική δυνατότητα να έχουν τη δική τους ζωή στο νησί τους υπόλοιπους μήνες του χρόνου. Η χαρά των άλλων είναι η οικονομία του νησιού. Σε κάποιους αυτό ξενίζει, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα για να υπάρξουν οι άνθρωποι εδώ. Διαφορετικά θα είχαν φύγει όλοι για άλλους ορίζοντες.
Το παλιό αγαπημένο SUPERFERRY II κάνει στροφή να μπει στο λιμάνι της Αλονήσου.
Από την πρώτη στιγμή, άθελά μου, άρχισα να συγκρίνω την Αλόνησο με την Άνδρο. Όσο πιο πολύ βυθιζόμουν στη ζωή της Αλονήσου τόσο περισσότερο κατέληγα σε συγκρίσεις με την Άνδρο! Κάποιες στιγμές ήταν λες και είχα πάθει βέρτιγκο. Απολάμβανα την Αλόνησο και το μυαλό σύγκρινε θετικά και αρνητικά με την Άνδρο. Οι διαφορές μεγάλες και εμφανείς. Δεν υπάρχουν μεγάλα βουνά. Πλήθος στρογγυλών και καταπράσινων λόφων που τα δέντρα τους καταλήγουν στη θάλασσα. Πουθενά το επιβλητικό τοπίο της Κουβάρας, του Πετάλου. Κολπίσκοι καταπράσινοι, μικροί, όμορφοι. Πουθενά όμως βουνά που καταλήγουν στη θάλασσα απότομα κι εντυπωσιακά. Πουθενά κόλποι μακρινοί και μαγικοί όπως ο Ζόργκος ή το Πήδημα της Γριάς.
Το βέρτιγκο τράβηξε σχεδόν όλες τις μέρες που είμαι εδώ. Όμως η στιγμή που με συγκίνησε ιδιαίτερα ήταν όταν για πρώτη φορά από το μπαλκόνι του σπιτιού που μένω είδα στον ορίζοντα την φιγούρα γνώριμου πλοίου που έπλεε πλησιάζοντας το νησί από τον Βόλο. Ήταν το πλοίο της γραμμής που κάνει τη γραμμή Βόλο - Σκόπελο - Αλόννησο. Ήταν το παλιό, αγαπημένο, αξιόπιστο και για δεκαετίες δικό μας Superferry II. Ήταν μια ιδιαίτερη στιγμή όταν το είδα να κάνει τη στροφή, να μπαίνει και να δένει στο λιμάνι της Αλονήσουυ. Την πρώτη φορά έμεινα και το κοίταγα συγκινημένος. Νοητικά και ψυχικά ξαφνικά βρέθηκα στην Άνδρο.
Το SUPERFERRY II που αγαπήσαμε στην Άνδρο τώρα στο λιμάνι της Αλονήσου.
Την επόμενη μέρα αποτύπωσα σε μια σειρά φωτογραφίες τον παλιό Βέλγο πρίγκηπα που συνέδεσε για δεκαετίες την Ραφήνα με την Άνδρο. Μας ταξίδεψε από τον καιρό του Σπρίτζη μέχρι την εποχή των Στεφάνου. Σήμερα το παλιό αγαπημένο κι αξιόπιστο σκαρί συνεχίζει ήρεμο κι ατάραχο την πορεία του στις ελληνικές θάλασσες σε μια πιο βόρεια γραμμή. Το αγάπησαν για δεκαετίες οι κάτοικοι και οι καραβολάτρες της Άνδρου, της Τήνου και της Μυκόνου. Τώρα το αγαπάνε εξίσου οι κάτοικοι της Σκοπέλου και της Αλονήσου.
Πλέει σήμερα με τα σινιάλα της εταιρείας Ηλιόπουλου. Αυτά με τα οποία έπλεε μέχρι πέρσι μαζί μας. Όμως όποια σινιάλα κι αν έχει το πλοίο είναι το ίδιο. Και η αγάπη που εμπνέει είναι η ίδια. Τράβηξα μια σειρά φωτογραφίες του σημερινού SUPER STAR, από την άφιξη, την στροφή και το δέσιμο στο λιμάνι της Αλονήσου. Σα να το έβλεπα να κάνει μέχρι πέρσι την ίδια μανούβρα στο λιμάνι του Γαυρίου. Σας τις στέλνω μαζί με αυτή την αναφορά στην Άνδρο, η οποία όπου και να ταξιδέψω με στοιχειώνει.
Καλή αντάμωση στην Άνδρο...
Δημήτρης Π.
Κάτω Άγιος Πέτρος
