Εν Άνδρω

Προς το μεσημέρι της Τρίτης 30 Ιανουαρίου η καταιγίδα "Αυγή" χτύπησε με όλη της τη δύναμη την Χώρα της Άνδρου. Άνεμοι θυελλώδεις 9-10 μποφόρ και ριπές της τάξης των 11 μποφόρ και κύματα πολύ μεγάλα άλωσαν τον φάρο, το Κάστρο, την Πλακούρα και κυρίως το λιμάνι της Χώρας. Βρεθήκαμε εκεί μάρτυρες μιας ξέφρενης καταιγίδας που κύκλωσε από παντού τα διάσημα τοπόσημα της Άνδρου. Οι φωτογραφίες που ακολουθούν αποτυπώνουν την καταιγίδα στο φόρτε της... 

Η Πλακούρα είχα μετατραπεί σε πλοίο που ταξίδευε...

Τα σπίτια της Πλακούρας σα να επέπλεαν στη θάλασσα... 

Η ψηλός λιμενοβραχίονας του λιμανιού του Νειμποριού ήταν ανίσχυρος να σταματήσει τα τεράστια κύματα που τον καβάλαγαν συνεχώς... 

Μερικές φορές μάλιστα τον καβάλαγαν σε όλο σχεδόν το μήκος του...

Κι όταν λέμε σε όλο το μήκος, ήταν στιγμές ο λιμενοβραχίονας βούλιαζε στη θάλασσα. Δεν υπήρχε περίπτωση άνθρωπος, αν ποτέ υπήρχε σκάφος ή πλοίο δεμένο σε αυτόν, να βρει τρόπο να φτάσει σε αυτό. Όταν τον καβάλαγαν τα κύματα και βούλιαζε ολόκληρος κάποιες φορές στη θάλασσα...

Η αλίμενος Άνδρος την είχε αποκαλέσει ο ιστορικός της Άνδρου Δημήτρης Πασχάλης. Κι είχε δίκιο...

 Οι φωτογραφίες αποδεικνύουν την αδυναμία του λιμανιού της Χώρας να αποτελέσει ασφαλές καταφύγιο για πλοία. Για βάρκες και πλοιάρια ίσως...

Η παραπάνω φωτογραφία αποδεικνύει μόνη της του λόγου το αληθές...

Απέναντι τα απομεινάρια του Κάστρου του Μαρίνου Δάνδολου, του πρώτου Βενετού διοικητή της Άνδρου, πριν 800 χρόνια, πνίγονταν στα κύματα που σάρωναν τον βράχο πάνω στον οποίο ήταν κάποτε χτισμένο και το μικρό γεφυράκι, η Ρίβα, που ένωνε την νησίδα με την στεριά ήταν στιγμές που χανόταν κάτω από τις ριπές των κυμάτων... 

Σε όλο αυτήν την κοσμοχαλασιά ο Αφανής Ναύτης μοναχικός, υψηλός, ατένιζε το αφρισμένο πέλαγος. Οι ριπές του ανέμου και των κυμάτων έκαναν την πλατεία απροσπέλαστη. Στο μέσο της στεκόταν αγαλμάτινος και χάλκινος ο Αφανής Ναύτης του εκ Κορθίου Μιχάλη Τόμπρου, του μεγάλου γλύπτη της γενιάς του 1930, κι αντίκρυζε ατάραχος την αιωνιότητα...

Και κόντρα στον άνεμο όρτσα στο κύμα ο φάρος της Άνδρου - έργο της ανδριώτικης ναυτοσύνης του τέλους του 19ου αιώνα που ανακατασκεύασε η ανδριώτικη ναυτοσύνη του τέλους του 20ου αιώνα (Αλέκος Γουλανδρής) έστεκε αγέρωχος μεσοπέλαγα. Μνήμες διαδρομών, μνήμες ιστορίας, κατάθεση ενός κατασκευαστικού κι αρχιτεκτονικού επιτεύγματος...

Κι ο Κάβο Σταράς πνιγμένος στο κύμα, που μερικές φορές τον σκέπαζε ολόκληρο όπως δείχνει και η παραπάνω φωτογραφία...

 Δύο άκρες ενός τρικυμισμένου τοπίου. Ο φάρος της εισόδου του λιμανιού και Κάβο Σταράς που κλείνει το τοπίο της τρικυμισμένης Χώρας...

"ΕΝ ΑΝΔΡΩ"