Άνδρος και Λέρος συναντώνται στο Θέατρο
Του Διαμαντή Μπασαντή
Ένας μοναδικός Δημητράκης μας περίμενε στην είσοδο του Δημοτικού Θεάτρου Άνδρου: ετοιμόλογος, πρόσχαρος, ευγενικός, φιλικός και πολύ θεατρικός. "Πάρτε πρόγραμμα. Είναι δωρεάν". Του πιάσαμε κουβέντα. Είναι 9 ετών. Πάει τρίτη δημοτικού στη Λέρο. Η μαμά του παίζει στο έργο. Είναι χαρούμενος που ταξίδεψε στην Άνδρο. Του αρέσει το θέατρο....
Είμαστε κι εμείς χαρούμενοι που τον γνωρίσαμε. Έδωσε μια άλλη πινελιά στην μέρα μας και στη θεατρική παράσταση που θα βλέπαμε. Μια στιγμή ελπίδας σε έναν κόσμο συχνά συνοφρυωμένο και σκεπτικό. Μας άλλαξε την διάθεση, αλλά και την διάθεση των θεατών τους οποίους υποδεχόταν χαρούμενος με τον δικό του ρόλο. Η θεατρικη βραδιά ειχε ξεκινήσει με τον καλύτερο τρόπο....
Το έργο "γιοί και κόρες" του Γιάννη Καλαβριανού σε σκηνοθεσία του Λευτέρη Διαμαντάρα ήταν μια ματιά στις ζωές καθημερινών ανθρώπων έτσι όπως ξετυκίγονται ανάμεσα στα γεγονότα της Ιστορίας. Μικρές ιστορίες ανάμεσα στις σελίδες της μεγάλης Ιστορίας. Μνήμες μιας ζωής. Αναμνήσεις που έγιναν πάλι ζωή πάνω στο θεατρικό σανίδι. Ή, όταν το θέατρο αναπαριστά κάτι από την ζωή όπως υπαινίσονται οι δύο παραπάνω φωτογραφίες. Επάνω ο γέροντας που αφηγείται το γεγονός που σημάδεψε την ζωή του. Κάτω ένα γεγονός που συμάδεψε την Λέρο και την Ελλάδα. Ας μην ξεχνάμε πως η όμορφη Λέρος υπήρξε τόπος εξορίας. Ο συμβολισμός με την φωτογραφία του σύρματος λίαν εύγλωτος όπως και μια από τις ιστορίες του έργου.
Και η παράσταση αρχίζει. Κάθε μια ιστορία σκηνές από στιγμές μιας εποχής και μιας ζωής. Οι ερασιτέχνες ηθοποιοί της Λέρου προσέφεραν όμορφες στιγμές στους ανδριώτες που γέμισαν εντελώς το Δημοτικό Θέατρο Χώρας. Ήταν μια συγκινητική στιγμή για τους εκπροσώπους των δύο νησιών του Αιγαίου. Αυτούς από την Λέρο που ήταν επί σκηνής και αυτούς από την Άνδρο που είμαστε στην πλατεία. Ή, όπως τραγούδισε και ο Σαββόπουλος: να μας έχει ο θεός καλά πάντα ν' ανταμώνουμε...
"...να μας έχει ο θεός καλά πάντα ν' ανταμώνουμε και να ξεφαντώνουμε με χορούς κυκλωτικούς...". Όπως κύκλος είναι η ζωή και μπλέκει η φωτογραφία του φόντου της σκηνής με τον χορό επί της σκηνής. Και μοιάζει ο ένας χορός να ξεκινά κάποτε σε μια πλατεία και να συνεχίζει από κάτω στην σκηνή ενός θεάτρου. Να μας έχει, λοιπόν, ο θεός καλά ν΄ ανταμώνουμε με χορούς κυκλωτικούς στη ζωή και στο θέατρο...
Η παραπάνω φωτογραφία είναι από μια σκηνή της παράστασης του Θεατρικου Ομίλου Λέρου στην Άνδρο. Η κυρία που παίζει με τόση ζωηράδα στη σκηνή δεν υπάρχει αμφιβολία είναι η μητέρα του Δημητράκη από τη Λέρο που έπαιζε υπεροχα τον ρόλο του προσφέροντας προγράμματα στους προσερχόμενους στην παράσταση...
Όλος ο θίασος επί σκηνής. Ένας από του 38 ερασιτεχνικούς θιάσους όπως μάθαμε που έχουν τα νησιά της Περιφέρειας Β. & Ν. Αιγαίου. Έπαιξαν οι ηθοποιοί: Βασιλεία Αρχοντούλη, Λευτέρης Διαμαντάρας, Βάσω Καραντάνη, Κατερίνα Πυροβολικού, Χριστίνα Τσιπλιδη, Νίκος Φουντουκάκης.
Μικρές φλογίτσες στο τέλος της παράστασης. Μικρές φλογίτσες: οι ζωές και οι ιστορίες των ανθρώπων που αναπαραστάθηκαν επί σκηνής. Μικρές φλογίτσες που ανάβουν για λίγο στη σκοτεινιά και χάνονται. Στη διάρκεια τους ζουν, ελπίζουν, αναζητούην την ευτυχία... Τι μπορεί να θυμηθεί μια φλόγα που έγραψε ο Σεφέρης... Να μπορούσε όσο ανάβει να μας διδάξει να θυμόμαστε σωστά κατέληξε ο ποιητής. Και κάπου εκεί κατέληξε και το έργο σε αυτή την σεμνή, ζεστή, όμορφη βραδιά που δύο νησιά η Λέρος και η Άνδρος αντάμωσαν γύρω από μια ωραία θεατρική παράσταση.
Φινάλε. Φώτα. Κόσμος όρθιος συγκινημενος να χειρακροτά. Οι ηθοποιοί χαρούμενοι να δέχονται ανθοδέσμη. Τα κλασικά. Αλλά πάντα ωραία. Το θέατρο. Και η ζωή. "...Μίμησις πράξεως σπουδαίας και τελείας..." είχα γράψει ο μέγας Σταγειρίτης, ο Αριστοτέλης. Τα Στάγειρα κάποτε αποικία της Άνδρου. Η ζωή κάνει κύκλους. Κυλά και χάνεται. Ελπίζουμε να ξαναβρεθούμε σε έναν από αυτούς η Άνδρος και η Λέρος...
