Εν Άνδρω

  Το θέατρο υπήρξε από την αρχαιότητα διδασκαλία και μαθητεία. Για τον λόγο αυτό στα θεατρικά δρώμενα της αρχαιότητας συμμετείχαν όλοι οι πολίτες ως διδάσκοντες και μαθητές. Ο Θεατρικός Όμιλος Άνδρου με τον δικό του τρόπο πραγματώνει κάτι από εκείνη την αρχαία αναφορά. Μέσα από την θεατρική διδασκαλία και την μαθητεία όλοι οι συμμετέχοντες κάτοικοι από όλη την Άνδρο στα δρώμενα επεξεργάζονται τον χαρακτήρα τους, οργανώνουν τη σκέψη τους και προσεγγίζουν με ζωντανό τρόπο σημαντικές στιγμές του πολιτισμού, όπως είναι τα θεατρικά έργα. Εφέτος σειρά είχε ο "Τίμων, ο Αθηναίος" του Ουΐλιαμ Σαίξπηρ. Στη φωτογραφία σκηνή από το έργο με τον θίασο επί σκηνής να αποδίδει το μεσαιωνικό κλίμα μέσα στο οποίο γράφτηκε το έργο από τον Σαίξπηρ (φωτ. Εν Άνδρω).

 Ο Τίμωνας ένας πλούσιος και γενναιόδωρος άνθρωπος της αρχαίας Αθήνας σκορπά σπάταλα χρήματα και περιουσία σε όσους τον περιβάλλουν. Εδώ σκηνή του έργου. Ο Τίμων θαυμάζει μια ζωγραφική απεικόνιση προσφέροντας χρήματα στον δημιουργό της σε δεξιωση με τους άρχοντες και την αυλή του να παρακολουθούν. Το περιβάλλον όπως έγραψε η σκηνοθέτης Θεώνη Ριντ στο Εν Άνδρω αναπαριστά "την ελισαβετιανή Αγγλία, στην εποχή του Σαίξπηρ, όπως και ο ίδιος θα είχε κάνει, προκειμένου να μείνουμε πιστοί στη θεατρική παράδοση του συγγραφέα και να το βιώσουμε σαν θίασος όπως θα είχε ανέβει." (φωτ. Εν Άνδρω).

Και όπως ομολογεί δστη συνέχεια η Ριντ: ο Σαίξπηρ ήταν "η πιο εξουθενωτική αλλά και η πιο ζωντανή εμπειρία που βιώσαμε θεατρικά σαν ομάδα. Ήταν μια μεγάλη πρόκληση". Και αυτό φάνηκε σε όλα τα στάδια της παράστασης όπου οι ερασιτέχνες ηθοποιοι έπρεπε να δώσουν τον καλύτερο εαυτό τους. Σκηνή από το γιορτινό τραπέζι του Τίμωνα (φωτ. Εν Άνδρω).

 Φωνή μιας υπόκωφης συνείδησης που εκφράζει με κυνισμό τον σκεπτικισμό για τα διαδραματιζόμενα ο βοσκός που προειδοποιεί χωρίς να εισακούεται από τον άφρονα Τίμωνα... (φωτ. Εν Άνδρω).

 Μέχρι που έρχεται η ώρα της συνειδητοποίησης του τέλους των ψευδαισθήσεων, όπως συχνά συμβαίνει στη ζωή. Και ο Τίμων από άφρων περνά στην άλλη άκρη και παραφρονεί μπροστά στην ανθρώπινη αχαριστία και σκληρότητα. Εδώ η σκηνή της σύγκρουσης και της μετάλαξης... (φωτ. Εν Άνδρω).

 Στην αρχαία τραγωδία όπως και στον Σαίξπηρ και η νέμεση. Την εκπροσωπεί ο Αλκιβιάδης. Από την μελωδική μουσική και το απαλό φως του πρωτου μέρους η παράσταση περνά σ' ένα έντονο, σχeδόν άγριο, κόκκινο φως σε αυτό το σημείο του έργου (φωτ. Εν Άνδρω).

 Ο Τίμων στο δεύτερο μέρος απομακρύνεται σε κατάσταση παραφροσύνης από τους ανθρώπους και αποδιώχνει όσους τον πλησιάζουν... (φωτ. Εν Άνδρω).

 Ώσπου η ανακάλυψη του χρυσού τον οδηγεί σε έναν απελπισμένο απολογισμό για την εξαγορά της ανθρώπινης ψυχής, καθώς αναλογίζεται για το πόσα από τα δεινά του ανθρωπου ειναι υπαίτιο το πολύτιμο μέταλλο...  (φωτ. Εν Άνδρω).

 Ο χρυσός φέρνει πάλι κοντά τους προηγούμενους κόλακες σε όλες τις μορφές τους. Εδώ οι κόλακες της "τέχνης". Στόχος όλων ο χρυσός που βρηκε ο Τίμων. Όμως αυτός πλέον τους απορρίπτει και τους αποδιώχνει όλους. Μένοντας μόνος μέχρι το τέλος... (φωτ. Εν Άνδρω).

Τι μένει στη σκέψη και στα συναισθήματα του θεατή από την παράσταση του ΘΟΑ; Τι την ξεχωρίζει από άλλες αντίστοιχες ή και καλύτερες; Μα η ίδια η ύπαρξη της. Στην Άνδρο των λίγων χιλιάδων κατοίκων του χειμώνα μερικές δεκάδες άνθρωποι, όλων των επαγγελμάτων και όλων των κοινωνικών στρωμάτων. μαζεύονται επί μήνες και διαβάζουν ρόλους, συζητούν χαρακτήρες, μαθαίνουν για τον Σαίξπηρ και το έργο του, ράβουν κουστούμια, γράφουν μουσική, χορογραφία, στήνουν σκηνικά. Συντονίζονται όλοι ώστε να αποτελέσουν ομάδα που καταλήγει σε μια και μόνη παράσταση. Τουλάχιστον όσοι πήγαν την χάρηκαν. Και πιο πολύ χάρηκαν οι ηθοποιοί/κάτοικοι που περίμεναν κάτι να διασώσουμε στο Εν Άνδρω από την "μια και μόνη παράσταση"... Φωτογραφία από την τελευταία σκηνή... (φωτ. Εν Άνδρω).

 Το εφήμερο του θεάτρου. Της μόνης τέχνης που αποτυπώνει με τόσο ανάγλυφο τρόπο το εφήμερο πέρασμα της ανθρώπινης παρουσίας. "Όλα αυτά για μια και μόνο παράσταση. Αν δίναμε και μια δεύτερη θα ήμασταν καλύτεροι" μας είπε αργά το βράδυ στο μπαρ του θεάτρου η Θεώνη Ριντ, χαμογελώντας θλιμένα... Γράφουμε, λοιπόν, εδώ και για την ¨μια και μόνη παράσταση τους". Γράφουμε για τους φίλους τους, τους επισκέπτες και όσους την παρακουθήσαμε με ζεστασιά κι ενδιαφέρον. Γράφουμε και για την διδασκαλία και την μαθητεία πολιτισμού και ζωής που είναι ο ΘΟΑ στην Άνδρο... Κι ευχόμαστε καλή συνέχεια με όλη μας την καρδιά...

ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΜΠΑΣΑΝΤΗΣ