Εν Άνδρω

Γράφει ο Άγγελος Σφακιανάκης

Ήταν Νοέμβριος του ‘92 όταν ήρθε και με βρήκε στην Λύρα ο ανερχόμενος τότε στιχουργός Γιώργος Κρητικός. Ακούμπησε μια κασέτα στο γραφείο. Ήταν μια εργασία που είχε κάνει με  έναν συνεργάτη του. Νίκος Παραστατίδης από την Κομοτηνή. Απόφοιτος του Μαθηματικού Ιωαννίνων. Αλεξιπτωτιστής στην σύνθεση. Ζούσε στην Κομοτηνή.

Ήταν ένας κύκλος τραγουδιών για μια γυναίκα. Είχαν φανταστεί και είχαν μιλήσει με τη Μαρία Δημητριάδη. Με τον Παραστατίδη δεν γνωρίζονταν από παλιά. Τους σύστησε και τους «πάντρεψε» καλλιτεχνικά ο Σταμάτης Κραουνάκης. Το υλικό με ενθουσίασε. Στην επόμενη συνάντηση ήρθε και ο Νίκος. Εξήγησα ότι με ενδιαφέρει πολύ η δουλειά, αλλά δεν συμφωνούσα στην επιλογή της πρωταγωνίστριας. Άκουσαν και συμφώνησαν.

Να το δούμε αλλιώς. Χρειαζόμασταν μια εύθραυστη και μοιραία γυναίκα. Η Μαρία ήταν εξαιρετική τραγουδίστρια που μας είχε συγκλονίσει, αλλά ήταν μακριά από την παθητικότητα του ρόλου. Βαλθήκαμε να βρούμε πρωταγωνίστρια. Τους πήγα και είδαμε μια νέα. Πιστέψαμε πως θα μπορούσε να γίνει.

Στην συνάντηση όλων στο γραφείο εκδηλώθηκε μια συγκρατημένη αισιοδοξία. Της άρεσε το υλικό. Σε μια ώρα με πήραν οι δημιουργοί. «Μαύρο φίδι έβαλες στον κόρφο σου»! Μετά την συνάντηση τούς πρότεινε να την ακολουθήσουν σε άλλη «μεγαλύτερη» εταιρία. Παρ’ όλες τις σειρήνες, παραμείναμε δεμένοι σαν ομάδα και πάμε παρακάτω.

Βρήκαμε άλλη. Εκεί εμφανίστηκε και ο «μέλλον» σύζυγος που είχε όνειρα για την «μέλλουσα». Χάλασε κι αυτό. Με παίρνει φίλος μουσικός και μου λέει, θέλει να σε γνωρίσει η Χριστιάνα. Κεραυνός. Σα να συνωμότησε το σύμπαν. Είμαι θαυμαστής από πολλά, αλλά με έχει σημαδέψει  «Το καλοκαίρι θα ‘ρθει».

Δεν ήθελε να βρεθούμε σε γραφείο. Να γνωριστούμε πρώτα. Σε ένα καφέ στο Ψυχικό. Την αναγνωρίζουν. Χαίρεται με συστολή. Μια αλαβάστρινη κούκλα. Γελάει εύκολα και ξεχνάει ονόματα.  Ήμουν σίγουρος και ενθουσιώδης. Την παρέσυρα. Έχω τον επόμενο δίσκο σου. Της άρεσε.

Ένιωθα διαρκώς μια ανασφάλεια να στάζει από τα αμήχανα χαμόγελά της. Δεν ασχολούμαι με ζώδια αλλά τη ρώτησα. Ιχθύς είπε. Η ανασφάλεια προσωποποιημένη. Έχω όμως εμπειρία. Θα γίνω ο άνθρωπός της. Πάμε. Χαίρονται μαζί μου ο Γιώργος κι ο Νίκος. Χάρηκαν και στη Λύρα στην ιδέα της μεταγραφής. Ελεύθερο το πεδίο. Έγκριση για μια καλή παραγωγή. Πάμε για εκτέλεση. 

Το μουσικό υλικό ήταν δουλεμένο. Υπήρχε τολμηρή ενορχηστρωτική άποψη. Διακριτική χρήση του υπολογιστή. Περιθώριο να φανταστείς και να πειραματιστείς. Σε όλη την προετοιμασία ο Νίκος είχε ένα συνεργάτη στην Κομοτηνή. Δούλευαν μαζί, προγραμματισμούς και ενορχηστρώσεις. Γιώργος Παγκοζίδης. Ένας γλυκός ταλαντούχος κρουστός και όχι μόνο. Είχαν ετοιμάσει ένα στοιχειώδες preproduction και είχαν δώσει βασικές ενορχηστρωτικές κατευθύνσεις στο υλικό, δίνοντας του χαρακτήρα. Θα έρθει  Αθήνα. Μου άρεσε, αλλά είπα να έχω και έναν βετεράνο στο στούντιο. Ήταν και το «Ψάρι» που μου ζητούσε εγγυήσεις. Ανέλαβε ο Γιάννης Ιωάννου. Σταθερή αξία. Χώθηκα κι εγώ με τις «απόψεις» μου. 

Τρείς στο κοντρόλ του στούντιο. Στριμωξίδι. Μας ανέχτηκε ο βετεράνος, να λέμε και να κάνουμε τρέλες. Κουβάλησα φίλους με «παρθενικό» χρώμα. Απέργης, Αχαλινωτόπουλος, Ζευγόλης Σιδηροκαστρίτης, Καραντίνης, Καλαφατέλης, Τορτούλας. Ο Γιάννης έφερε τους δικούς του βετεράνους. Μίξη εκρηκτική.

Στην δεμένη παρέα κάναμε χώρο για την πρωταγωνίστρια. Την αγκαλιάσαμε. Την κανακεύουμε, την ταχταρίζουμε και μπαίνει να τραγουδήσει. Συμπέρασμα δεν έβγαλα.

Τραγουδάει και κλαίει. Συγκίνηση. Για καλό σκέφτομαι. Έχει κι αυτή «φίδια στον κόρφο της». Αλλά γελάμε και χαιρόμαστε με αυτό που έρχεται. Οι νέοι μου φίλοι είναι μαθητές του Σταμάτη και της Λίνας. Έχουν διεγερθεί κι έχουν πάρει μόνοι τους την σκυτάλη. Θέλω να είμαι ο προπονητής τους. Και ο Ιωάννου μοιράζεται την χαρά της πρωτοτυπίας. Μας φέρνει τον Νίνο Ρότα στην παρέα με τα κουρδισμένα του πνευστά. Ο Παραστατίδης κάνει την μάγισσα, με φωνητικά που δεν τολμά η Χριστιάνα.

 

Φυσάω το γυαλί. Το πρώτο τραγούδι που της είχα βάλει. Όταν τραγουδάει, έχει ήδη παίξει ο Απέργης ούτι και νέι. Μετά το τραγούδισμα, πάμε για ποτά. Φύλλο και φτερό λέει ο Κρητικός και έγινε ο τίτλος του δίσκου.

«Τα φωνήεντα εφτά». Πρωτότυπες βορειοελλαδίτικες επιμειξίες. Κάνουμε εκδρομικές χορωδίες. Κι ένα τραγούδι τελευταίο που «θέλω πολύ» να το μοιραστούν οι τρεις τους. Στην κονσόλα είναι ο Γιώργος Καριώτης που αντιμετωπίζει με καλλιτεχνική κατανόηση όλον αυτόν τον οργασμό. Τελειώνουμε. Ξαναγυρνάμε και διορθώνει ερμηνείες. Χαλάλι της, που λένε.

Πάμε για φωτογράφηση. Δημήτρης Κοιλαλούς. Πρίγκηπας. Τη διαχειρίζεται μοναδικά. Της ζωγραφίζουμε ένα tatoo στον ώμο. Ηρεμεί. Και προκύπτει ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα. Σα να είναι ερωτευμένη. Σαν να θέλει. Χειρογραφεί τους στίχους η Ευσαία Πολυχρονίδη. Ολοκληρώνει το artwork η Αργυρώ Σύριγγα.

Με αυτόν τον δίσκο πάθαμε έρωτα, όλοι μας. Το μεγάλο παράπονο είναι που την έχω χάσει.

 «Πηγή: https://www.athensvoice.gr/culture/music/731168-pos-ihografise-i-hristiana-gia-ti-lyra»