ΙΔΡΥΜΑ ΚΥΔΩΝΙΕΩΣ: Η έκθεση των 100 χρόνων από τα Μικρασιατικά και μια συγκλονιστική αναφορά στα γεγονότα...
Αν η περσινή έκθεση για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση στο Ίδρυμα Κυδωνιέως φώτισε εικαστικά τα μεγάλα γεγονότα μέσα από τα οποία η σύγχρονη Ελλάδα έλαβε κρατική υπόσταση η εφετινή για τα 100 χρόνια από την Μικρασιατική Καταστροφή αποτύπωσε τραγικά το τέλος της τρισχιλιόχρονης παραμονής του ελληνισμού στα εδάφη της Μικράς Ασίας. Το εικαστικό μέρος το εξήγησε η Αθηνά Σχινά πριν τέσσερις μέρες στη συνέντευξη τύπου του Ιδρύματος. Το ιστορικό μέρος αφηγήθηκε με λιτό και συγκλονιστικό τρόπο ο γνωστός ιστορικός και εικαστικός Βλάσης Αγτζίδης την Κυριακή 31 Ιουλίου 2022 στον χώρο της έκθεσης. Με την ομιλία αυτή άνοιξε με έναν διαφορετικό τρόπο η εφετινή έκθεση...
Παρουσία δεκάδων προσκεκλημένων η ομιλία του Β. Αγτζίδη συγκλόνισε τους παραβρισκόμενους. Λεπτομέρειες γνωστές και άγνωστες. Σημαδιακές στιγμές. Τραγικές στιγμές. Μεταπτώσεις και κορυφώσεις μιας άφρονος πορείας μιας ελληνικής πολιτικής ηγεσίας εκείνης της εποχής που οδήγησε από το όνειρο στην καταστροφή. Δεξιοί και αριστεροί πολιτικοί με σύμβολα την ελιά και το στέμμα από την μια και το σφυροδρέπανο από την άλλη, που κραύγαζαν "φέρτε πίσω τα παιδιά μας" από την Μικρασία κι όταν ανέλαβαν αυτοί τράβηξαν για Άγκυρα!!! Με έναν θλιβερό αρχιστράτηγο που επέβαλαν και ο οποίος διοικούσε το μέτωπο από 600 χιλιόμετρα απόσταση! Πολιτικοί που αγνόησαν τον διεθνή παράγοντα που δεν ήθελε τον Κωνσταντίνο τον Α' και που όταν τον επανάφεραν εγκατέλειψε την Ελλάδα. Αφροσύνες, άγνοιες, εμπάθειες, μικροπολιτικά παιχνίδια, που οδήγησαν στην Καταστροφή και στον ξεριζωμό...
Λιτός, δωρικός, απλός, συνεκτικός και περιγραφικός ο Βλάσης Αγτζιδης καθήλωσε με την αφήγηση του τους πάντες. Γιατί δεν ήταν ομιλία αυτό που έκανε. Ήταν αφήγηση ενός εξαιρετικού αφηγητή που με λιτό και ανατομικό τρόπο παρουσίασε τις μεταπτώσεις μιας εποχής απίστευτης όπου οι τότε παλινδρομήσεις οδήγησαν στο αιφνίδια (ή μήπως όχι αιφνίδια) αβέβαιο σήμερα...
Στις ερωτήσεις του τέλους μπήκε και το Κυπριακό. Το μικρό 1922 της νεότερη εποχής που μέσα από τις αφροσύνες του 1974 φτάσαμε σε ένα μια νέα εθνική καταστροφή νέο ξεριζωμό και σε έναν νέο ξεριζωμό στην Κύπρο. Το 1922 ήταν ο διχασμός βασιλικών βενιζελικών και η αφροσύνη των βασιλικών που οδήγησαν στην Καταστροφή. Το 1974 ήταν η εμφυλιοπολεμική λογική της χούντας των συνταγματαρχών που οδήγησε στη νέα Καταστροφή. Το ερώτημα λοιπόν παραμένει: μας διδάσκει τίποτα η Ιστορία ή μήπως ζούμε για να την επαναλαμβάνουμε στο διηνεκές;
Στο τέλος της ομιλίας-αφήγησης του Βλάση Αγτζίδη είχαμε και την χαρά να φωτογραφίσουμε τον γνωστό ιστορικό μπροστά στο άγνωστο στους πολλούς μέχρι σήμερα εικαστικό έργο του. Εδώ δύο φωτογραφίες της φλεγόμενης Σμύρνης επεξεργασμένες εικαστικά στα όρια του εξπρεσιονισμού ή και του σουρεαλισμού όπως γράφει η Αθηνά Σχινά...
"ΕΝ ΑΝΔΡΩ"
