Ο ΘΟΑ παίζει Μολιέρο ή η μαγεία του ερασιτεχνικού θεάτρου...
Του ΔΙΑΜΑΝΤΗ ΜΠΑΣΑΝΤΗ
Έχει μια ιδιαίτερη μαγεία το θέατρο και μια ιδιαίτερη ευχαρίστηση η κωμωδία. Την ανακάλυψα μικρός στις πρώτες παραστάσεις που πήγα. Ακόμα θυμάμαι και γελώ στις δύσκολες ώρες της ζωής και στις κωμικές εκφάνσεις της εξουσίας τον "Δον Καμίλο" με τον Μίμη Φωτόπουλο. Μια αστείρευτη σάτιρα στην πολιτική και θρησκευτική εξουσία. Στα χρόνια της φοιτητικής νιότης στο ΕΚΠΑ με συμφοιτητές παίξαμε θέατρο με τον ΦΟΚΘ. Ήταν κάτι πρωτόγνωρο η συμμετοχή σε παραστάσεις. Συνέχισε να με μαγεύει το θέατρο. Ιδίως το να βλέπεις στη σκηνή φίλους, γνωστούς, γείτονες να παίζουν ρόλους, αλλάζοντας προσωπικότητα σε διαφορετικές καταστάσεις. Ακόμα θυμάμαι τον γείτονα μου Περικλή, από την παλιά αθηναϊκή γειτονιά μας, να παίζει το 1980 στο Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν. Και τον συγκάτοικο μου Berny, στο Λονδίνο, να παίζει στο θεατρικό που είχε γράψει και σκηνοθετήσει στα Fringe του Εδιμβούργου το 1984. Με αυτές τις εμπειρίες κατά νου η κωμωδία του Μολιέρου της ομάδας του ΘΟΑ στο Δημοτικό Θέατρο Άνδρου αυτές τις μέρες σε τρεις παραστάσεις...
Έχει μια ιδιαίτερη μαγεία το ερασιτεχνικό θέατρο. Κι αν η παράσταση είναι επιτυχημένη τότε η μαγεία γίνεται συγκίνηση. Είναι λίαν ιδιαίτερη στιγμή να βλέπεις επί σκηνής τους καθημερινούς ανθρώπους να μεταλλάσσονται, να βγαίνουν από τους ρόλους μιας χθαμαλής καθημερινότητας και να υποδύονται άλλους χαρακτήρες, να συντονίζονται με άλλους και να αποδίδουν ως σύνολο ένα έργο, που περιέχει σκηνές, εικόνες, μηνύματα, χαρακτήρες, καταστάσεις. Με αυτή την ωραία σκέψη πήγα στην πρώτη από τις τρεις παραστάσεις του Θεατρικού Ομίλου Άνδρου να δω την κωμωδία του Μολιέρου "Γιατρός με το ζόρι".
Βλέποντας το έργο με συγκίνησε - όπως είπα παραπάνω - το να βλέπω ανθρώπους γνωστούς και οικείους να έχουν απεκδυθεί τους καθημερινούς ρόλους τους ή να συμπεριλαμβάνουν σκηνές και εκφράσεις από την καθημερινότητα τους σε ένα άλλο επίπεδο υποδυόμενοι άλλους χαρακτήρες σε καταστάσεις ενίοτε κοινές ή διαφορετικές ή και υπερβολικές στο μέτρο που η κωμωδία εμπεριέχει την υπερβολή...
Πέρα από τις όποιες μικρές αδυναμίες της παράστασης - μιας και δουλεύτηκε υπό τις πολύ δύσκολες εφετινές συνθήκες - η θεατρική ομάδα του ΘΟΑ έκανε ένα επιτυχημένο RESTART ή επί το ελληνικότερο ένα ξεκίνημα μετά την νέκρωση της πανδημίας επί διετία. Κι αν κρίνουμε από την απόδοση ενός εκάστου, αλλά και του συνόλου, το ξεκίνημα ήταν επιτυχημένο. Πόσο μάλλον που η ομάδα δούλεψε ουσιαστικά χωρίς σκηνοθέτη. Την σκηνοθεσία ανέλαβαν όλοι μαζί με επικεφαλής τον Αντώνη Χαλά.
Κι αν κρίνουμε από την απόδοση ενός εκάστου δεν τα πήγαν καθόλου άσχημα. Αντιθέτως στους περισσότερους οι προηγούμενες θεατρικές εμπειρίες τους βοήθησαν ώστε βα αποδώσουν σκηνές, ρόλους και εκφράσεις με ιδιαίτερο τρόπο...
Ήταν μια ευχαρίστηση να τους βλέπεις να υποδύονται ρόλους, να αντιδρούν εκφραστικά, να κινούνται με σκηνική άνεση...
Ίσως γιατί έχουν παίξει πάρα πολλές φορές θέατρο όλα αυτά τα χρόνια έχουν πλέον μια σκηνική εμπειρία και μια εκφραστικότητα.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Χαρήκαμε την παράσταση. Και το γράψαμε. Αλλά δεν χαρήκαμε που για μια ακόμα φορά κάποιοι απέκλεισαν το ΕΝ ΑΝΔΡΩ από μια συνεργασία με τον ΘΟΑ. Ως ιστότοπος της Άνδρου κάναμε το καθήκον μας και ανταποκριθήκαμε και για μια ακόμα φορά παρουσιάσαμε με τρόπο πρωτότυπο και ιδιαίτερο το έργο του ΘΟΑ. Όμως η Άνδρος του χειμώνα και του πολιτισμού της, που εκπροσωπεί και ο ΘΟΑ, πρέπει να μάθει να συνεργάζεται με όλες τις πολιτιστικές παρουσίες του νησιού. Και φυσικά με το ΕΝ ΑΝΔΡΩ, την καθημερινή, μόνιμη, μαζικότερη και πιο πολιτιστικά ολοκληρωμένη παρουσία του νησιού στο διαδίκτυο...
"ΕΝ ΑΝΔΡΩ"
