Είναι η Σάμος και η Άνδρος που επιμένουν...
"Κι όμως κινείται" μουρμούρισε - βγαίνοντας από την αίθουσα του δικαστηρίου της Ιεράς Εξέτασης - ο Γαλιλαίος αφού νωρίτερα παραδεχτεί την ακινησία της γης. Κι όμως η Σάμος επιμένει διαπιστώνουμε κι εμείς αφού πρώτα είχαμε πει: "πάει χάθηκε πια". Το αχνό θαμπό σχήμα της - που είχε φανεί για ελάχιστα λεπτά και φωτογραφίσαμε - όταν το αποτυπώσαμε στην οθόνη έδειχνε ανάγλυφα τον Κέρκη με τα 1437 μέτρα του. Πάνω του σκόρπια καλοκαιρινά σύννεφα. Και πίσω του το είδωλο του πρωινού ήλιου. "Κι όμως ακόμα φαίνεται" μουρμουρίσαμε στο γραφείο μετά την πρωινή φωτογράφηση...
Είναι λοιπόν η Σάμος που ακόμα επιμένει με το είδωλο του ήλιου να την ανεβάζει στον ορίζοντα της μέρας. Όλα λοιπόν ξεκινούν με μια ολόλαμπρη καλημέρα. "Μια καλημέρα είναι αυτή πες την κι πέσει κάτω..."¨έλεγε το παλιό τραγούδι. Καλημερίζουεμε λοιπόν την Σάμο ακόμα μια φορά με δύο πανέμορφες φωτογραφίες που αποδεικνύουν την επιμονή και των νησιών και των θαυμάτων σε αυτή την μαγική θάλασσα που μάς όρισε.
Είναι όμως η Άνδρος και το καλοκαίρι που επιμένουν. Πάνω που λέγαμε πως "πάει πια έφυγε" το καλοκαίρι αυτό ξανάρθε από την πίσω πόρτα του Οκτώβρη! Επέστρεψαν και οι κύκνοι στο Νειμποριό. Είχαν φύγει ένα διάστημα για να αποφύγουν την πολυκοσμία. Τα κυκνάκια τους έγιναν κοτζάμ κύκνοι κι άρχισαν να ασπρίζουν. Αρχίζουν πια να σχηματίζουν αποικία...
Βγήκαν και οι ανδριώτες - μαζί με κάτι αλλοδαπούς - επιμένοντας στις παραλίες τα μεσημέρια. Κι άπλωσαν στις ξαπλώστρες του Νειμποριού που τις μαζεύει ο Παντελής τελευταίος. Ο "τελευταίος των Μοϊκανών" στο είδος μαζί με τον Χαλά. Παντού αλλού έχουν πια μαζέψει ομπρέλες, ξαπλώστρες κλπ. Στην Χώρα, αλλά και στο Μπατσί, επιμένουν ακόμα μερικοί...
Όπως επιμένει και η ζέστη του απομεσήμερου. Γαϊδουροκαλόκαιρο όπως είχαμε γράψει προ καιρού. Ήπια ζέστη, ευχάριστα απογεύματα, γαλήνια ατμόσφαιρα. Η ζωή γυρεύει να πάρει πίσω τον καιρό "που περνά και χάνεται" όπως λέει το τραγούδι. Η μαγεία του φθινοπώρου είναι αυτές οι "μέρες χωρίς εκκωφαντική ζέστη ή εκθαμβωτικό κρύο" όπως έγραφε ο ποιητής.
Είναι η κατάνυξη λίγων ανθρώπων των γύρω χωριών που πήγαν στον εσπερινό του Αγίου Κυπριανού στο Μετόχι. Χώρος απροσδόκητος ο μικρός ναΐσκος. Απ' έξω λίγα πράγματα και πολύ... ελενίτ!!! Τεράστιο σε σχέση με το ελάχιστο μέγεθος του ξωκλησιού. Όμως μέσα μια ιδιότυπη κατάνυξη. Και οι βυζαντινοί ύμνοι. Είναι η κατάνυξη των ανθρώπων που είναι εκεί. Είναι η κατάνυξη των ανθρώπων που άφησαν το ίχνος τους κάποτε εκεί. Χωρίς ανθρώπους όλα είναι απρόσωπα. Οι άνθρωποι παρελθόντες και παρόντες, αλλά και μελλούμενοι είναι τα πρόσωπα του κόσμου...
Σε μια άλλη άκρη της Άνδρου οι Βέλγοι πεζοπόροι πάνε ποδαρόροδρομο στον Κόρθι. Ξεκίνησαν από την Χώρα κι ελπίζουν να φτάσουν το μεσημέρι έχοντας διασχίσει τα 20 χιλιόμετρα που χωρίζουν τα δύο μέρη. Επιμένουν κι αυτοί να διατρέχουν την φύση και τα βουνά της Άνδρου καθώς η εποχή χαμηλώνει σιγά-σιγά προς τον χειμώνα.
Κάπου εδώ ολοκληρώνεται το "οδοιπορικό" μας. Αποτυπώσεις, εντυπώσεις, εικόνες, χρώματα, μνήμες, σχήματα, πρόσωπα. Διαδρομές στον χώρο και στον χρόνο. Παράξενα άλματα στην ιστορία και στην γεωγραφία. Όσα μπορεί να ζήσει, να δει και να αισθανθεί κάποιος που ξέρει, αλλά και θέλει να μαθαίνει. Όλα όσα μπορεί να συναντήσει διασχίζοντας τις μέρες με την την εμπειρία του μεγάλου που αγαπά να εμβαθύνει στα πράγματα, αλλά και την περιέργεια του παιδιού που ανακαλύπτει κάθε στιγμή τον κόσμο καθημερινά γύρω και μέσα του...
Δ. Μπ.
