Εν Άνδρω

Του Βασίλη Μαλταμπέ

 

Φωτογραφία από το αρχείο του Εν Άνδρω

Κοιτάζω απέναντι. Τσιμεντένιος τοίχος με συρματόπλεγμα. Στις άκρες και στη μέση υψώνονται κυκλικά σαν θλιβερές πολεμίστρες τα φυλάκια. Διαθέτουν στενόμακρα αδιαπέραστα τζάμια, όλο το φως αντανακλάται προς τα έξω σαν καθρέφτης. Πίσω, μόλις που διακρίνονται κάποια κτίσματα, εκτός από του δεσπόζοντος κάτασπρου τρούλου .Ο Παντοκράτωρας από μέσα και αυτός φυλακισμένος θα ’ναι. Πιο πίσω ο όγκος των βράχων απ’ το νταμάρι, ύλη σκληρή.

Εδώ φιλοξενούμαι προσωρινά αντίκρυ απ’ τις φυλακές. Είναι απόγευμα, αύριο μετά το μνημόσυνο θα φύγω για Άνδρο.

Την επομένη, η μέρα μονότονη, βαριά τα σύννεφα προμηνύουν καταιγίδα. Δεν πέφτει παρ’ όλα αυτά ούτε σταγόνα. Κάποια λωρίδα του ουρανού μένει πιο φωτεινή αφήνοντας που και που ελεύθερες τις σουβλερές ματιές του ήλιου μέσα στην μουντάδα.

Μπήκαμε στο κοιμητήρι. Ένα παλιό αγροτικό δίπλα μας. Το προσπερνάμε. Απ’ έξω απ’ την πόρτα του οδηγού διαβάζω:    ΡΓΙΚΟ ΧΟΡΤΑΡΑΣ.

Συνεχίσαμε, περάσαμε την είσοδο, θλιβερό καθήκον να τελεστεί το τρισάγιο του προσφιλούς εκλιπόντα. Μια μικρή κλωστή θυμιάματος και γύρω σειρές ομοιόμορφων μαρμάρινων τάφων.

Τελειώνοντας βγήκαμε στην λεωφόρο. Τότε θυμήθηκα το ημιφορτηγό αγροτικό όχημα. Προφανώς τα γράμματα ΓΕΩ είχαν φθαρεί και είχαν ξεκολλήσει απ’ την επιγραφή.

Ευτυχώς, σκέφτηκα, γιατί πως αλλιώς θα διαπίστωνα ότι και η ΓΗ λειτουργώντας ως αιώνιο μνημικό σύμβολο, μάς αναμένει εν χρόνω στοργικά, κάτω απ’ τον μπλαβί ουρανό.

07.01.20