Εν Άνδρω

Του Διαμαντή Μπασαντή

Μέσα σε μια φωτογραφία το Κεντρικό Αιγαίο: από την Άνδρο μέχρι την Ικαρία και την Σάμο! Μια ματιά μέσα από το κλείστρο της φωτογραφικής μηχανής κι έχεις αποτυπώσει αποστάσεις 80 μιλίων που μόνο ένα διάφανο και αέρινο πρωινό του Αιγαίου μπορεί να προσφέρει. Με κατεύθυνση από βορά προς νότο και από δυτικά προς την ανατολή. Κοιτώντας τον ορίζοντα που προμηνύει τον ήλιο. Ή, μάλλον τον θεό του ήλιου, τον Απόλλωνα, που κατά την αρχαία μυθολογία θα εμφανιστεί για να σύρει το φλογισμένο άρμα του ήλιου στον ουρανό. Είναι η ώρα της προσμονής, είναι η ώρα της εναλλαγής του σκότους με το φως. Και το φως της γέννησης της νέας μέρας είναι αυτή τη στιγμή ένα βαθύ κοκκινοκίτρινο που πάνω του αποτυπώνονται γκριζαρισμένες σαν από μολύβι επουράνιου ζωγράφου η Σάμος και η Ικαρία...

 

Αυτή την εποχή ο ήλιος ανατέλλει για την Άνδρο από την μεριά της Σάμου. Μπροστά μας η Άνδρος, σκοτεινή ακόμα. Απέναντι, η Σάμος αριστερά και η Ικαρία δεξιά. Σκηνικό μοναδικό που όσες φορές και να το δεις δεν το χορταίνεις. Δεν σε κουράζει. Σε ταξιδεύει. Σε κάνει νοιώθεις κάθε πρωί καινούριος. Ο Αλμπέρ Καμύ έγραφε στο περίφημο μεσογειακό δοκίμιο του "Η εξορία της Ελένης" πως: "αν οι Έλληνες άγγιξαν την απελπισία το έκαναν με την συνδρομή της ομορφιάς, κι η ομορφιά αποκτούσε τότε μια δύναμη καταπιεστική". Σε αυτό το σημείο της μέρας σταματά κανείς μπροστά στην "καταπιεστική ομορφιά" του τοπίου...

 Είναι η στιγμή της τελειότητας της εναλλαγής. Μέσα σε αυτή την "καταπιεστική ομορφιά" του πρωινού εστιάζεις στην σκοτεινή ακόμα Χώρα. Και γυρνάς πάλι στον Καμύ, που στο ίδιο δοκίμιο λέει: "Έρχονται στιγμές που πάνω από την θάλασσα και τους πρόποδες των βουνών η νύχτα πέφτει μέσα στην τέλεια καμπύλη ενός μικρού κόλπου. Υψώνεται τότε πάνω από τα σιωπηλά νερά μια πλησμονή γεμάτη αγωνία". Στην περίπτωση μας δεν είναι η νύχτα που πέφτει, αλλά η νύχτα που φεύγει. Ο μικρός κόλπος με τα ακίνητα νερά παραμένει ο ίδιος. Και η πλησμονή γίνεται αναμονή που περιμένει με αγωνία την επόμενη στιγμή...

 Και η επόμενη στιγμή φτάνει. Είναι όταν το "φλογισμένο άρμα" του θεού ήλιου εμφανίζεται με εκρηκτικό τρόπο πάνω από το ψηλότερο βουνό της Σάμου, τον Κέρκη, που είναι δυτικά του νησιού και φτάνει τα 1434 μέτρα. Κι και καθώς ο ήλιος προβάλει είναι λες και κορυφή του βουνού εκρήγνυται πάνω από την Σάμο. Αυτές τις μέρες αξίζει κανείς να βλέπει αυτό το απίθανο θέαμα μιας και ο ήλιος κεντράρει ακριβώς πάνω από τον Κέρκη της Σάμου και η εμφάνιση του μοιάζει μοιάζει με έκρηξη που βγαίνει μέσα από τα σπλάχνα του μεγάλου πέτρινου και άνυδρου βουνού. Έτσι ακριβώς φαίνεται από την Άνδρο. Κι έτσι ακριβώς το αποτύπωσε και η φωτογραφία της στιγμής... 

Τελευταία σκηνή της μεγάλης κοσμικής παράστασης του ήλιου πάνω από το Αιγαίο που χάραξε τις ζωές μας. Η ηλιακή έκρηξη μοιάζει να εξαφανίζει με την λάμψη της το 80% της Σάμου. Η κοκκινοκίτρινη αυλακιά της σκίζει το Κεντρικό Αιγαίο, διατρέχει τα 80 μίλια απόσταση των δύο αντικρινών νησιών και ο Κέρκης της Σάμου μοιάζει ένα καλημερίζει με την έγχρωμη λάμψη πάνω στο Αιγαίο  την ακόμα σκοτεινή Χώρα της Άνδρου. Μια νέα μέρα ξεκίνησε - με το άρμα του ήλιου και οπτική παραλλαγή μιας κοσμικής έκρηξης του φωτός - πάνω από το Κεντρικό Αιγαίο. Ας νοιώθουμε ευλογημένοι που είδαμε μια ακόμα τέτοια ανατολή στις ζωές μας...