Εν Άνδρω

Του ΔΙΑΜΑΝΤΗ ΜΠΑΣΑΝΤΗ

 

 Εάν αποσυνθέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι. Που σημαίνει: με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις." Οδυσσέας Ελύτης.

Απόβραδο Παρασκευής. Ξαποσταίνω από ένα θεότρελο ταξίδι τριών ημερών με πέντε στάσιμα: Άνδρο – Σύρο – Τήνο – Άνδρο – Ραφήνα. Ένα ταξίδι στο διάμεσο ακραίων καιρικών φαινομένων. Την Τετάρτη ήταν καλοκαίρι, βαθμοί 28, πολλοί στη θάλασσα για μπάνιο στην Άνδρο. Την Πέμπτη ήταν χειμώνας και σχεδόν τυφώνας στο Γαύριο. Το μικρό πλοίο να στριφογυρίζει μέσα στη θύελλα για Σύρο. Το μεγαλύτερο πλοίο να κουνιέται συνεχώς για Τήνο. Ήταν τα δύο μόνο καράβια που ταξίδεψαν στις Κυκλάδες. Με αυτά πήγαμε μέσα σε ένα πρωινό Σύρο-Τήνο. Η επιστροφή στην Άνδρο την επομένη με μια νορμάλ… θύελλα 9 μποφόρ!!!

Κατέληξα για βράδυ στη Ραφήνα σκεπτόμενος την επιστροφή στην Άνδρο όταν ξαφνικά χτύπησε το τηλέφωνο. Μια ζεστή γυναικεία φωνή από απόκρυψη ρωτά το όνομα μου. Επιβεβαιώνω. Και αρχίζει μια ξεχωριστή συζήτηση/ταξίδι στην φουρτουνιασμένη θάλασσα, στα δειλινά των Κυκλάδων, στην Άνδρο και στη Σαντορίνη.

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με την σειρά. Η ζεστή γυναικεία φωνή με πληροφορεί πως διάβασε στο Εν Άνδρω την μικρή θαλασσινή περιπέτεια του πλοίου Άρτεμις στο Γαύριο. Της άρεσε. Και πήρε να μας πει το όνομα του πλοιάρχου ζητώντας να το προσθέσουμε στο αφήγημα. Λογική η παρατήρηση. Και μιας και μάθαμε το όνομα σπεύσαμε να το γράψουμε.

Η γυναίκα μετά μιλά με θέρμη για την θάλασσα και τις Κυκλάδες. Για τους ναυτικούς και τους πλοιάρχους. Μιλά με λογοτεχνικές αναφορές για την ζωή. Δηλώνει αναγνώστρια του Εν Άνδρω. Ενθουσιώδης, καλλιεργημένη, συναισθηματική. Δεν είναι συνηθισμένη αναγνώστρια. Επίσης ο τρόπος που μιλά για τα νησιά δείχνει πως δεν είναι από την Άνδρο.

Την ρωτάμε το όνομα της και από πιο νησί είναι. Λέει μόνο το μικρό της και πως αποκαλύπτει πως καλεί από Σαντορίνη. Η Κατερίνα από το νοτιότερο νησί των Κυκλάδων καλεί το Εν Άνδρω στο βορειότερο νησί των Κυκλάδων. Οι Κυκλάδες συγκλίνουν γύρω από την θάλασσα που τις κυκλώνει, γύρω από τους ναυτικούς που τους ενώνουν, γύρω από την ζωή που τις απλώνει…

Συστήνεται γυναίκα πλοιάρχου που χάθηκε. Απαντώ γιός ναυτικού που έσβησε στο καράβι. Μιλάμε για συζύγους και πατεράδες. Μιλάμε για ναυτοσύνη και θάλασσα. Μιλά για τα δειλινά της Σαντορίνης. Μιλάμε για τις ανατολές της Άνδρου και του Αιγαίου. Μια συζήτηση δύο αγνώστων για ένα θέμα τόσο γνωστό και οικείο και στους δύο: η ζωή αγαπημένων προσώπων στη θάλασσα που κύκλωσε τα νησιά και τις ζωές τους σε αυτόν τον μοναδικό νησιώτικο τόπο. Ο Νότος καλεί τον Βορά και συνταξιδεύουν τηλεφωνικά.

Ήταν μια ακόμα ένα από τις κατά καιρούς ξεχωριστές επικοινωνίες που έχουμε ως Εν Άνδρω. Θυμόμαστε τηλεφωνήματα από Σύρο και Νάξο. Μηνύματα στο messenger και στο mail από Ανάφη, Σίφνο, Κουφονήσια, Πάρο και Σαντορίνη. Τα μηνύματα sms  και τηλεφωνήματα από Κρήτη και Ικαρία. Και βέβαια την τακτική επικοινωνία μας με Τήνο και τους Τηνιακούς φίλους: τον Ντίνο, τον Βαγγέλη, την Ευγενία, τον Πέτρο, τον Παναγιώτη και τόσους άλλους.

Έχει αυτή τη μαγεία του ξαφνικού και του απροσδόκητου μιας συνάντησης αυτό το ατέλειωτο καθημερινό ταξίδι μας με το Εν Άνδρω στην Άνδρο, στις Κυκλάδες και στο συμπαντικό Αιγαίο που μας κυκλώνει, που μας χωρίζει και μας ενώνει. Εμείς που ταξιδέψαμε νεώτεροι στα πιο απόμακρα σημεία του χάρτη για να βρούμε την ζωή μας τώρα που μεγάλοι αγκυροβολήσαμε σε αυτό το ακρογιάλι διαπιστώνουμε λίγο ξαφνιασμένοι πως ακόμα ταξιδεύουμε στα όρια μιας πατρίδας που ολοένα διευρύνεται και μάς αποκαλύπτεται όπως δεν την είχαμε γνωρίσει.

Το Εν Άνδρω μας ξανοίγει στο πέλαγος μιας άλλης ζωής μέσα από ζεστές φωνές ανθρώπων που δεν ξέρουμε, μέσα από αιφνίδια μηνύματα ανθρώπων που δεν είχαμε φανταστεί την ύπαρξη τους. Μέσα από εικόνες, φωτογραφίες, σχόλια, ανθρώπων μιας θάλασσας, που καθημερινά μαγεύει με τις νηνεμίες, τις φουρτούνες και τους ανέμους της, με τις θύελλες και τα όμορφα καλοκαιρινά ακρογιάλια της, με τις ανατολές και τα δειλινά της, με τα μικρά και δύσκολα λιμάνια της...