Εν Άνδρω

Πόσα αλιευτικά έχουν άραγε απομείνει στην Άνδρο;

Αγαπητό Εν Άνδρω,

Σου στέλνω μερικές φωτογραφίες από το αλιευτικό του Αντώνη Πετρίση στο οποίο έχω δουλέψει κι εγώ μερικές φορές όταν δεν μπαρκάρω με το Superferry σα ναύτης. Θέλω να γράψεις δυό λόγια γι’ αυτόν, το αλιευτικό του και τους τελευταίους αλιεργάτες της Άνδρου, που έτσι κι αλλιώς ποτέ δεν είχε πολλούς.

Ο Αντώνης Πετρίσης με τα αδέλφια του είναι ψαράδες δεύτερης γενιάς. Και ακολουθεί και Τρίτη. Δραστηριοποιούνται στην αλιεία με γρι-γρι από το 1980. Αυτή τη στιγμή έχουν αυτό το πανέμορφο σκαρί πριν από αυτό είχαν ένα ωραίο παραδοσιακό ξύλινο τρεχαντήρι κυκλαδίτικο το οποίο αυτή τη στιγμή είναι στη Μύκονο ως τουριστικό.

Στις φωτογραφίες είναι με ανδριώτες αλιεργάτες οι οποίοι δουλεύουν στα σκάφη. Το συγκεκριμένο εργαλείο δουλεύει μόνο με Αιγύπτιους. Έχει τουλάχιστον οκτώ-εννέα άτομα. Όλοι Αιγύπτιοι.

Ο πατέρας του Αντώνη, η πρώτη γενιά, είχε βιντζότρατα και για πάρα πολλά χρόνια, από το 1985 και μετά, η οικογένεια δραστηριοποιείται με γρι-γρι. Είναι καθαρά γριγριτζίδες. Είναι ένας από τους τελευταίους Έλληνες αλιεργάτες και ίσως ο τελευταίος της Άνδρου.

Ο Δημήτρης Χριστοδουλάκης από Παλαιόπολη. Είτε ναύτης στο Superferry είτε αλιεργάτης στο αλιευτικό του Πετρίση...

Τους ευχόμαστε καλές δουλειές, καλές θάλασσες και γενικά όσοι επαγγελματίες μαζί με αυτούς έχουν ακόμα ωραία σκάφη να ναι καλά, να τα συντηρούν για να τα βλέπουμε και εμείς οι υπόλοιποι…

Δημήτρης Χριστοδουλάκης

Ναύτης - Παλαιόπολη