Ο αγώνας και η γοητεία των μονοπατιών της Άνδρου
Του Διαμαντή Μπασαντή
Διποτάματα Άνδρου. Οι δρομείς φτάνουν στο πέτρινο γεφυράκι. Τοπίο τόσο ελληνικό, τόσο κυκλαδίτικο, τόσο ανδριώτικο...
Ο αγώνας ορεινού τρεξίματος στα μονοπάτια της Άνδρου ανήκει πλέον στο παρελθόν. Έγινε, πέτυχε, έφερε κόσμο στο νησί, ζωντάνεψε το Κόρθι λες κι ήταν Μεγάλη Παρασκευή όπως είπε ο Νίκος της Λιθοδομής, μας έδωσε εικόνες υπέροχες από την εκκίνηση και τον τερματισμό, αλλά κυρίως για όσους αγαπούν τη φύση τους έδωσε εικόνες μαγικές από τον αγώνα στα μοναδικά μονοπάτια της Άνδρου. Ενός νησιού ορεινού, με ένα από τα πλέον εντυπωσιακά ανάγλυφα των Κυκλάδων.
Η πρώτη νικήτρια στην κατηγορία γυναικών, η όμορφη νορβηγίδα Strdskler Camila από το Όσλο Η κάμερα του Δημήτρη Αντωνέλλου αποτυπώνει την ένταση κα την προσήλωση της κοπέλας.
Ο πρώτος κινητής στην κατηγορία ανδρών, ο έλληνας από την παιανία Γιώργος Μπάτης. Και εδώ η κάμερα του Δημήτρη Αντωνέλλου αποτυπώνει την θέληση και τη δύναμη του δρομέα.
Και όταν λέμε Κυκλάδες μιλάμε για το αρχιπέλαγος του ήλιου, του αέρα, της γαλήνιας ή αφρισμένης θάλασσας, των μικρών μαγικών κόλπων που σε αγκαλιάζουν με την εκρηκτική θέρμη της γυναίκας και την γαλήνια στοργή της μάνας. Μιλάμε για το αρχιπέλαγος του φωτός σε όλες τις πιθανές και απίθανες παραλλαγές του.
Ακόμα μια φορά σε πιο κοντινή λήψη αυτή τη φορά το εντυπωσιακό πήδημα του δρομέα μπροστά στην κάμερα του Δημήτρη Αντωνέλλου.
Πέρα λοιπόν από τον αγώνα που πλούτισε την Άνδρο υπάρχουν πάντα τα μονοπάτια που είναι η περιουσία της Άνδρου. Αναδείχθηκαν με τον αγώνα που προσέθεσε υπεραξία σε αυτά, αλλά υπάρχουν ως αξία από μόνα τους για όλους μας. Καιρός λοιπόν να τα ανακαλύωουν και οι ανδριώτες και να αναδειχθούν ακόμα περισσότερο από όλους. Πέρα από τον αγώνα και τις συγκινήσεις που μας χάρισε.
Μιλώντας μετά το τέλος του αγώνα η νορβηγίδα που τερμάτισε πρώτη είπε τα καλύτερα λόγια για τα μονοπάτια και τα τοπία, Αν και δεν τα πρόσεξε όσο ήθελε γιατί ήταν προσηλωμένη στον αγώνα.
Δύο ακόμα λόγια ως απόηχο του αγώνα με δύο ακόμα φωτογραφίες που δείχνουν την σημασία του αγώνα πριν επανέλθουμε πάλι στην αξία των μονοπατιών της Άνδρου. Τα οποία στο τέλος του Οκτώβρη συμπληρώνουν τον πρώτο χρόνο από την πιστοποίηση τους από τον ευρωπαϊκό οργανισμό. Ένα θέμα στο οποίο θα επανέλθουμε πάλι.
΄Ενας ακόμα δρομέας ανηφορίζει την ανηφόρα...
Ο πατήρ Αέτιος με τον νεαρό μοναχό Ευδόκιμο μοιάζει να... τερματίζουν κι αυτοί μπροστά στο φακό του Δημήτρη Αντωνέλλου, καθώς προσέρχονται για την απονομή του αγώνα...
Στα μονοπάτια του αγώνα λοιπόν. Στα μονοπάτια που επέτρεψαν να αναδειχθεί με την ομορφιά και την σπουδαία τεχνική τους ένας αγώνας. Γιατί χωρίς αυτά ο αγώνας δεν θα υπήρχε. Αλλά και στον αγώνα που έδωσε τη δυνατότητα σε όσους τα ξέρανε να αγωνσιστούν και σε όσους δεν τα ήξεραν να τα γνωρίσουν. Στα μονοπάτια της Άνδρου λοιπόν που σε λίγες μέρες γιορτάζουν τον ένα χρόνο ευρωπαϊκής πιστοποίησης τους και στον αγώνα της Άνδρου που πριν λίγε μέρες μας έδωσε σπουδαίες συγκινήσεις…
Σημ.: Όλες οι φωτογραφίες του κειμένου είναι του Δημήτρη Αντωνέλλου και είναι απ΄την περιοχή των Διποταματων της Άνδρου.
