Εν Άνδρω

Του ΔΙΑΜΑΝΤΗ ΜΠΑΣΑΝΤΗ

ΣΤΟ ΑΠΟΣΤΑΚΤΗΡΙΟ ΜΕ ΕΚΚΕΝΤΡΙΚΟΥΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΥΣ ΣΚΩΤΣΕΖΟΥΣ

Η 2α Ιανουαρίου ήταν αφιερωμένη στην γνωριμία με την γνήσια σκωτσέζικη παράδοση. Το σκοτς. Ή, άλλως το ουίσκι. Ξεκινήσαμε σβέλτα για μια περιπλάνηση σε ένα αποστακτήριο με θέμα πως από το νερό και το στάρι και μια σειρά ζυμώσεις και βρασμούς φτάνουμε στο τζιν, στο τσέρυ και στο ουίσκι. Οδηγός μας στη διαδρομή ένας νεαρός σκωτσέζος, με εκείνη την υπέροχη σκωτσέζικη προφορά που μια στις τέσσερις λέξεις την μαντεύεις από τα συμφραζόμενα. Παλιά μας τέχνη κόσκινο στο Εδιμβούργο. Παρακολουθήσαμε λεπτομέρειες επί λεπτομερειών, τεχνικές επί τεχνικών, ζυμώσεις επί ζυμώσεων. Μάθαμε τα βασικά. Και από κάποια στιγμή και μετά ξεχαστήκαμε κοιτάζοντας μια παρέα από τρεις ξεχωριστούς σκωτσέζους του μικρού γκρουπ. Οι δύο λίαν εκκεντρικά ντυμένοι, ο τρίτος ένας καθημερινός τύπος. Άκουγαν με ενδιαφέρον... 

 

Το πιο ενδιαφέρον μέρος της ξενάγησης ήταν όταν βρεθήκαμε μπροστά σε δύο βαρέλια τζιν επεξεργασμένο στις πρώτες φάσεις. Με τα μυρωδικά του και τα βότανα του ώστε να γίνει γευστικό και σπιρτόζικο. Και σε βάζουν και γεμίζεις μισό αναμνηστικό μπουκαλάκι για το σπίτι. Εξαιρετική ιδέα. Εμείς βάλαμε τζιν και πήραμε το μισογεμάτο μπουκαλάκι για το σπίτι. Όπως και οι εκκεντρικοί σκωτσέζοι. Οι άλλοι... το ήπιαν!!! Όχι, θα το άφηναν...

Στο τέλος της διαδρομής και των τεχνικών των ζυμώσεων ήρθε η ανταμοιβή μας που αντέξαμε την δοκιμασία της διάλεξης στα διάφορα επίπεδα του αποστακτηρίου: δοκιμή δύο ειδών τζιν, δύο ειδών τσέρυ, και ενός είδους ουίσκι. Το καλύτερο μέρος της παρουσίασης. Και η ανταμοιβή μας για τις 25 λίρες το άτομο που πληρώσαμε. 

Σοφοί άνθρωποι οι σκωτσέζοι. Σκωτσέζικο ντους η όλη διαδικασία. Πρώτα σου εξηγούν με τόσες λεπτομέρειες τεχνικές και ζυμώσεις, βαθμούς και θερμοκρασίες. Και μετά εκεί που είσαι έτοιμος να καταρρεύσεις από το μάθημα σου προσφέρουν και πέντε ποτά στη σειρά και σε ανεβάζουν στα σύννεφα. Ιδίως αν είναι δύο το μεσημέρι και είσαι νηστικός. Μιλάμε για τρομερό ανέβασμα.  

Ήταν το πιο ενδιαφέρον μέρος της ξενάγησης. Δοκιμάζαμε, πίναμε και παρακολουθήσαμε τους τρεις σκωτσέζους. Ήταν μια ιεροτελεστία ο τρόπος που ανάδευαν το ποτό, που το μύριζαν και που έπιναν. Είχαν στιλ οι μπαγάσες. Όλα πάνω τους έμοιαζαν σαν σε ταινία εποχής του Λάνθιμου. Αν μη τι άλλο το γκρουπ είχε γούστο και ποτά. Και δεν πλήξαμε καθόλου...

Στο τέλος για όσους ήθελαν είχε ένα ακόμα κέρασμα/δοκιμή ενός ισπανικού τσέρυ, που έμοιαζε κάτι σαν την ελληνική μαυροδάφνη. Κάπου εκεί πιάσαμε την κουβέντα με τους τρεις σκωτσέζους και οι δύο πόζαραν για το κλείσιμο αυτής της μακριάς δοκιμής από το τζιν μέχρι το ουίσκι. Έτσι ανεβασμένοι γελάσαμε και αστευτήκαμε και με τους δύο. Ο ένας θύμιζε Σέρλοκ Χολμς. Ο άλλος σαν τον φίλο του τον Γουότσον ή κάτι σαν βαρόνος από τα Χάιλαντς. Με δεδομένο πως είχαμε δοκιμάσει έξι διαφορετικά ποτά δεν θέλαμε και πολύ να το πιστέψουμε...

ΟΤΑΝ ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΕΓΙΝΑΝ ΠΑΜΠ

Όμως ο χρόνος στο αποστακτήριο τέλειωσε και φύγαμε βολίδα για το επόμενο ραντεβού. Φαγητό σε μια παμπ που όμοια της - όσα χρόνια και ταξίδια κι αν έχουμε κάνει δεν ξανάδαμε. Αν και έχουμε δει μια φοβερή μπυραρία στο Μόναχο και μερικές ιστορικές παμπ στο Λονδίνο. Αλλά και πως να έχουμε ξαναδεί κάτι αντίστοιχο. Οι αθεόφοβοι πήραν το κτίριο της Royal Bank of Skotland και χωρίς να το αλλάξουν ιδιαίτερα το έκαναν παμπ, πυ προσφέρει φαγητό, ποτό, καφέ. Κι όλα σε τιμές εξαιρετικά προσιτές. Η χαρά του επισκέπτη...  

Η κεντρική σάλα τεράστια, Ένα μακρύ μπαρ γεμάτο κόσμο. Δεκάδες τραπέζια για ποτό και φαγητό. Διακόσμηση επιβλητική. Ταβάνια με υπέροχα γύψινα. Τζαμαρίες οροφής του 19ου αιώνα. Ένα τεράστιο σκηνικό και ψηλοτάβανο πολλά μέτρα για να χαζεύεις περισσότερο... 

Μάς πήγε εκεί η φιλόξενη Μάγδα. Πολωνέζα που ζει και δουλεύει 12 χρόνια στο Εδιμβούργο. Φίλη φίλου η Μάγδα πόζαρε κι αυτή χαμογελαστή στη μέση της αίθουσας για τις ανάγκες του ρεπορτάζ που σάς ταξιδεύει εδώ και μέρες σε μακρινά κι απροσδόκητα μέρα. Εκτός φυσικά από την συχνή καθημερινή ενημέρωση στα της Άνδρου που συνεχίζει αδιάκοπα χάρη στους αναγνώστες που γράφουν, αλλά και στους συνεργάτες που ενημερώνουν συνέχεια για όσα συμβαίνουν στο νησί. 

Μια βόλτα στα γύρω τεράστια δωμάτια του μεγάρου, που ήταν πρώην γραφεία, της Βασιλικής Τράπεζας της Σκωτίας και τώρα είναι όμορφοι και ιδιαίτερα ξεχωριστοί χώροι εστίασης...

Στο μπροστινό που καθίσαμε οι τοίχοι του ήταν γεμάτοι βιβλιοθήκες με βιβλία. Προς ενημέρωση οι παλιές ιστορικές παμπ κατά τον 19ο αιώνα και μέχρι και το πρώτο μέρος του 20ου αιώνα εκτός από το ποτό είχαν και βιβλία και λειτουργούσαν και σαν εντευκτήρια και αναγνωστήρια. Μια παλιά ξεχωριστή βρετανική παράδοση που έκανε τους Βρετανούς τόσο διαφορετικούς και ιδιαίτερους σε σχέση με όλη την υπόλοιπη Ευρώπη, που δεν καν σκεφτεί την πολιτισμική και πολιτιστική χροιά της παμπ. 

Και μια αναμνηστική φωτογραφία της παρέας που καθίσαμε για φαγητό, ποτό και καφέ το απομεσήμερο της 2ας Ιανουαρίου 2024. 

ΑΠΟ ΤΑ ΨΗΛΑ ΣΤΑ ΧΑΜΗΛΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΑ ΣΤΑ ΟΜΟΡΦΑ 

Να σας συστήσουμε την παραπάνω επίσης παμπ/εστιατόριο που λειτουργεί με κρατήσεις κι αποτελεί στέκι των πιο ευκατάστατων του Εδιμβούργου και των επισκεπτών. Μερικές δεκάδες μέτρα μακριά από την προηγούμενη παμπ/εστιατόριο που επισκεφθήκαμε κι ήταν για όλους. Αμέσως μετά περάσαμε έξω από αυτό το φαντασμαγορικά στολισμένο νεοκλασικό μέγαρο του 19ου αιώνα που κι αυτό ήταν τράπεζα. Μετατράπηκε εδώ και μερικές δεκαετίες σε εστιατόριο, κλαμπ, παμπ. Πολυμήχανοι οι σκωτσέζοι δεν βρίσκετε; Δεν αφήνουν τίποτα να πάει χαμένο. Και τολμηροί στις μεταλλαγές...

 

 Κι απ' τα ψηλά στα χαμηλά και από τα περίοπτα στα απλά, παραδοσιακά και πάντα όμορφα. Υπάρχουν και οι παραδοσιακές ιρλανδέζικες παμπ Malones στο Εδιμβούργο. Ζεστές και γουστόζικες με τα ξύλινα παντού. Προσφέρουν ποτό, ενίοτε και κάποιο γρήγορο μεσημεριανό. Φτάσαμε ως εκεί ανήμερα πρωτοχρονιά. Για μια μπύρα και να ξαποστάσουμε από το ατέλειωτο περπάτημα σε μέρη ιστορικά, παραδοσιακά, ξεχωριστά και με ιστορίες ιδιαίτερες που θα σας αφηγηθούμε προσεχώς...