Εν Άνδρω

Του ΔΙΑΜΑΝΤΗ ΜΠΑΣΑΝΤΗ

Ο Κωστής Χατζηδάκης φωτογραφίζει και βιντεοσκοπεί τον γιό του Γιάννη στη γέφυρα του Andros Queen. 

Παρασκευή απόγευμα. Δεν ξέρω γιατί αλλά νομίζω πως το Andros Queen φεύγει στις 17:30. Φτάνω στις 17:15 βιαστικός. Το πλοίο δεν έχει ουρά. Με εκπλήττει. Αλλά το προσπερνώ. Στο γκαράζ δεν έχει πολλά αυτοκίνητα. Νοιώθω περίεργα. Το προσπερνώ όμως κι αυτό. Πάω στη γέφυρα για τον καπετάν-Θανάση και την τακτική ενημέρωση. Δεν βρίσκω κανέναν. Απορώ, αλλά το προσπερνώ. Ανοίγω να διαβάσω ειδήσεις. Και ξεχνιέμαι. Ξαφνικά γύρω στις 17:50 η γέφυρα γεμίζει αξιωματικούς και ναύτες. 

Ρωτώ τον καπετάν-Θανάση γιατί αργήσανε και μαθαίνω προς μεγάλη μου έκπληξη πως η αναχώρηση ήταν στις 18:00. Αυτοί δεν είχαν αργήσει. Εγώ μάλλον ήμουν σε άλλο δρομολόγιο ξεχασμένος. Και συνειδητοποιώ πως είχα φτάσει από τους πρώτους. Κατά λάθος. Γελάμε με τον καπετάνιο με το μπέρδεμα...

Ένας κύριος με χαιρετά κι αρχίζει να μου μιλά για ένα παλιό δημοσίευμα σχετικό με την μεταφορά μαθητών στο Μπατσί. Μπερδεύομαι και νομίζω πως έχει ταξί. Όχι, είναι δάσκαλος στο Μπατσί. Περνά λίγη ώρα για να καταλάβω πως δεν ταξιτζής, αλλά δάσκαλος. Κάποια στιγμή ξεκαθαρίζουν τα πράγματα. Γελάμε με το μπέρδεμα...

Καθώς κάθομαι γυρνώ και κοιτώ έναν κύριο με τον οποίο μιλά ο καπετάνιος. Κάποιον μου θυμίζει. Αλλά ποιον; Ο κύριος είναι μαζί με μια κυρία κι έχουν κι έναν πανέξυπνο μπόμπιρα. Διασκεδάζω κοιτάζοντας τον. Κάποια στιγμή ακούω τον κύριο να του μιλάει και ξαφνιάζομαι. Μα που την ξέρω αυτή την φωνή, αναρωτιέμαι. Σηκώνομαι πλησιάζω και μένω έκπληκτος. Ο κύριος είναι ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας Κωστής Χατζηδάκης!

Τον Κωστή τον ξέρω χρόνια. Ήταν ευρωβουλευτής όταν τον συνάντησα πρώτη φορά. Τελευταία φορά συναντηθήκαμε στην κηδεία του κουμπάρου μου, του Σταύρου Πετρολέκα. Ήταν φίλος του. Πλησιάζω και τον χαιρετώ: "Κωστή εσύ είσαι; Τρόμαξα να σε γνωρίσω", λέω. Κι ο Κωστής απαντά: "Διαμαντή τι κάνεις; Που πας Άνδρο ή Τήνο;" Απαντώ: "Εν Άνδρω!" Στην παρέα κι ο Γιώργος Λαούδης από το Κόρθι...

Ο Κωστής Χατζηδάκης ερχόταν οικογενειακώς στην Άνδρο, στη Χώρα. Να κερδίσει τις δύο τελευταίες μέρες του καλοκαιριού σε έναν κοντινό προορισμό. Που να πάει στο Ρέθυμνο από όπου κατάγεται; Τον ρώτησα για την προσωπική επίθεση που εξαπέλυσε εναντίον του ο τοξικός Κασσελάκης. Χαμογελάσαμε θλιμμένα για την "πολακική περίοδο" που διέρχεται η χώρα. Μια περίοδο προσωπικών επιθέσεων που έχει εξαπλωθεί σε όλο το δημόσιο βίο: στο κέντρο, στην περιφέρεια, στις τοπικές κοινωνίες. Επώνυμοι ή ανώνυμοι δικαιολογούν την ύπαρξη τους εξαπολύοντας προσωπικές επιθέσεις. Μόνο έτσι κάνουν εμφανή την κενότητα της παρουσία τους και την ανυπαρξία πολιτικής. Η χώρα εκτός από οικονομική και πολιτική διέρχεται και ηθική κρίση...

Κάπου εκεί ο μικρός Γιάννης Χατζηδάκης μάς αποσπά από τη συζήτηση και τις σκέψεις. Σχολιάζει τα του πλοίου με το πλήρωμα. Ο Κωστής τον ακολουθεί τον φωτογραφίζει και τον βιντεοσκοπεί. Εγώ φωτογραφίζω τον Κώστή. Του λέω πως θα γράψω για τον ερχομό του στην Άνδρο. "Ναι, αλλά την Δευτέρα, που θα έχω φύγει" προσθέτει χαμογελαστός.

Χαιρετιόμαστε φτάνοντας στο Γαύριο. Κατεβαίνοντας στο γκαράζ θυμήθηκα τον υπέροχο άνθρωπο, τον κοινό μας φίλο, τον κουμπάρο μου, τον Σταύρο Πετρολέκα. Κάποτε μου μιλούσε ώρες για τον Κωστή. Μπαίνοντας στο αυτοκίνητο ένοιωσα ένα κενό. Ήταν η απουσία του Σταύρου. Μου την θύμισε η παρουσία του Κωστή. Αμήχανα σχημάτισα τον αριθμό του άλλου κοινού φίλου όλων μας, του Πάνου Σταθόπουλου. Κουμπάρος του Κωστή και φίλος δικός μου πάνω από 20 χρόνια. Όταν απάντησε του είπα τα καθέκαστα. Για την παρουσία του Κωστή και για την απουσία του Σταύρου. Αλλά και για τα μπερδέματα της μέρας. Κι εκεί ξεχάστηκα οδηγώντας. Η Άνδρος άρχισε να ξετυλίγει γύρω και μέσα μου...   

Email

Εκτύπωση