Ταξιδιώτες, ταξιδιώκτες, ή η μοναξιά των αποστάσεων...
Του Ντίνου Σιώτη
Τήνιου ποιητή, συγγραφέα, εκδότη
Γύρω μου στο πλοίο για τη Ραφήνα κόσμος πολύς,
επιβάτες με καθόλου κουβέντα μεταξύ τους, όλοι,
μικροί και μεγάλοι, βυθισμένοι στο κινητό τους,
μέσα σε ασήμαντες εικόνες, μέσα σε κουραστικές
κοινοτοπίες, στέλνουν και λαμβάνουν μηνύματα
εκτονωτικά, κραυγές σαν μποτίλιες ριγμένες στο
πέλαγος της αμάθειας, κανένας τους δε διαβάζει
ένα βιβλίο, ένα περιοδικό, μια εφημερίδα, κανείς
δεν απευθύνεται ούτε καν κοιτά το διπλανό του,
κανένας δεν κοιτά τη θάλασσα, το μεταξύ τους
διάκενο αναζητά κάτι ανύπαρκτο, δεν υπάρχει
ανταπόκριση, μονάχα μοναξιά που μεγαλώνει...
F/B Andros Queen, 19 Οκτωβρίου 2024
ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΕΝ ΑΝΔΡΩ: "Ταξιδιώτες, ταξιδιώκτες, το μοναδικό μας ταξίδι αλέ και ρετούρ" έγραφε στα χρόνια της νιότης μας ο πρώρα χαμένος φίλος, συμπαίκτης, ποιητής και συγγραφέας Κώστας Καλφόπουλος...
