ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΝΑΥΤΙΚΟΥ
Του ΒΑΣΙΛΗ ΜΑΛΤΑΜΠΕ
Όταν μπαρκάρει ο ναυτικός, όταν αφήνει στο σπίτι την οικογένεια του, ξεριζώνεται κάτι απ' την ύπαρξη του και στο μέλλον όσο και αν δε φαίνεται, δεν θα είναι ποτέ ο ίδιος. Λες και σώνονται λίγο-λίγο με τον καιρό τα αποθέματα των δυνάμεων του. Κάποτε βέβαια παρατηρώντας τους γύρω του ακόμη και στις άχαρες στιγμές των πτήσεων για ξένα λιμάνια μαλακώνει λίγο η θλίψη.
Επιβίβαση ανά ζώνη. Φτάνει η σειρά μου. Ζώνη Ε. Μπροστά προχωρεί ηλικιωμένο ζευγάρι. Η κυρία λαλίστατη:
- Πω-πω καθυστερούμε. Πω-πω ζεστή, μας έχουν και περιμένουμε. Που πάει από δω;
- Εδώ πάνε για πρώτη θέση, απαντά ο κύριος.
- Γιατί δεν πάμε από δω; Συνεχίζει η κυρία...
Μπαίνουμε στο αεροπλάνο διασχίζοντας την Α' θέση. Η κυρία συνεχίζει:
- Σας παρακαλώ αυτό είναι για ψυγείο! φέρνει στα μούτρα της αεροσυνοδού μια ισοθερμική τσάντα.
Η αεροσυνοδός απαντά ευγενικά:
- Περάστε πίσω στον συνάδελφο. "Τιιιι;" απαντά και τραβάει με δύναμη τη χειραποσκευή, ο σύζυγος έχει προχωρήσει. Ακολουθώ από πίσω. Εδώ μπλέξαμε, σκέφτομαι.
Η κυρία φτάνει στη θέση της. Κάποιους διαπληκτισμούς με την αεροσυνοδό της οικονομικής θέσης, δεν ακούω καλά, με σπρώχνουν οι πίσω.
- Βάλε την βαλίτσα πάνω! Λέει απευθυνόμενη σε μένα:
- Όχιιιι έτσι, αλλιώς για να χωρέσουν και άλλες!
- Δεν χωράει έτσι κυρία μου, λέει η αεροσυνοδός.
- Παρακαλώ λίγο να περάσουμε, λέω.
Κάθεται ακόμη στον διάδρομο, ενώ περιμένει κόσμος στην είσοδο. Αφού περνώ επιτέλους, γυρίζει και μου λέει η (κατά τα άλλα συμπαθέστατη) γιαγιά:
- Κοίτα τι μου έτυχε, δείχνοντας με τα μάτια.
Στην διπλανή της θέση ένας ευτραφής - γιγαντιαίος ομολογουμένως - κύριος.
- Κυρία μιλάω και εγώ ελληνικά, της λέει.
- !!!...
Η κυρία έρχεται από Αυστραλία. 14 ώρες πτήση, έχει κάποια δίκια. Όμως εγώ σκέφτομαι κάπως και τον σύζυγό...
Καλή μας πτήση!!!
