Το καφενεδάκι με την Ανδριώτικη γεύση
Γράφει ο Ι.Π.- Άλκης
Πολύ συχνά διέσχιζα την οδό Αναστάσεως και πάντοτε μου τραβούσε την προσοχή μια καταπράσινη γωνιά ανάμεσα στα τσιμεντένια πεζοδρόμια. Έβαλα στο πρόγραμμα μου για τους πρωινούς περιπάτους να περάσω και από εκεί. Ήταν 12 το μεσημέρι όταν έφτασα. Πλησιάζοντας είδα μερικές τεράστιες μουριές που σκίαζαν ένα άλλο κόσμο ….
Πριν ανέβω τα 2 σκαλοπάτια, με χτύπησε η δροσιά από τις μουριές, και ο θόρυβος από τα τάβλια και οι ψίθυροι των πελατών. Ανέβηκα τα σκαλοπάτια και βρέθηκα σε ένα πλάτωμα με 7-8 κάτασπρα τραπεζάκια ‘’καφενείου΄΄ γεμάτα από παππούδες και μεσήλικες, ήρεμους που παίζανε τάβλι ή χαρτιά και τριγύρω στέκονταν όρθιοι οι σχολιαστές. Μερικοί στις άκρες διάβαζαν την πρωινή τους εφημερίδα. Κάποιοι άλλοι 2-2 ή και περισσότεροι κάθονταν στα τραπεζάκια τους συζητώντας συμφωνώντας ή διαφωνώντας αλλά πάντοτε χαμηλόφωνα. Περισσότερο από το ύφος τους καταλάβαινες ότι διαφωνούσαν παρά από φωνές. Όλοι σέβονταν την ηρεμία των άλλων και του περιβάλλοντος.
Προχώρησα στην άλλη πλευρά και εκεί το ίδιο κλίμα. Μπήκα μέσα. Κάτασπρο πεντακάθαρο, κανείς δεν κάπνιζε. Εδώ είχε 2 μεγάλα στρογγυλά τραπέζια για να παίζουν χαρτιά 6-8 άτομα. Παντού ησυχία, μόνο ψίθυροι. Είχε και 7-8 τραπεζάκια. Δίπλα είχε ένα σκεπαστό χώρο με 10 τραπεζάκια για καπνιστές. Τα μισά ήταν άδεια.
Με είδε ένας ηλικιωμένος, πάνω από 75-80 ετών και μου έκανε νόημα που είχε ένα άδειο τραπεζάκι. Με πλησίασε και ρώτησε αν θέλω κάτι. Του ζήτησα ένα διπλό μέτριο ελληνικό με γάλα. Είχα προσέξει ότι σε μια απόδειξη που βρήκα στο τραπεζάκι μου έγραφε ‘’Λούκισσας’’.
Τον περιποιημένο καφέ μου τον έφερε ένας νεαρός. Τον ρώτησα από πού είναι ο κύριος που ήταν εδώ, γιατί το επίθετο κάτι μου θύμισε. ‘’Από το Βιτάλι της Άνδρου’’ μου απάντησε. Από κουβέντα σε κουβέντα έμαθα ότι ο παππούς ήρθε από την Άνδρο πριν 35 χρόνια, όμως δεν πηγαίνει ποτέ στην Άνδρο.
Σκέφτηκα να ξαναπάω για καφεδάκι στο καφενεδάκι του παππού Λούκισσα και να ρωτήσω τον παππού για τα παλιά. Σε 10 μέρες όμως άρχισε η καραντίνα. Μόλις τελειώσει αυτή κατάσταση, πρώτη μου δουλειά θα είναι ένα καφεδάκι σε Ανδριώτικη ατμόσφαιρα, με Ανδρώτικη γεύση …..
31/1/2021
ΑΦΗΣΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΟΥ
-
Σχόλια (2)
- Πρώτα τα παλαιότερα
- Πρώτα τα νεώτερα
Μπράβο για το άρθρο. Οι λόγοι που ένα μεγάλο μέρος Ανδριωτών έχει φύγει, μπορεί να είναι αρκετοί, οι βασικότεροι έχουν να κάνουν με την μόρφωση των παιδιών, να βρουν εργασία και ιατρικοί λόγοι. Είναι γνωστό ότι τα χωριά μας έσφιζαν από κόσμο πριν περίπου σαράντα χρόνια.
Οι Δήμος του νησιού μας, έχει μπει στον κόπο να κάνει έρευνες και να τις γνωστοποιήσει στους δημότες του, προγράμματα που να ταιριάζουν και στο νησί. Κάτι με κάτι προγράμματα για καλλιέργειες στην περιοχή του Κορθίου έχω ακούσει εδώ και δύο χρόνια, αλλά μάλλον τέλειωσαν οι επιδοτήσεις. Αν δεν γίνει μια σωστή και συνεχή ενημέρωση με συγκεντρώσεις κόσμου στα χωριά από που θα γίνει, μάλλον από το Facebook
Καλησπέρα σας, ονομάζομαι Μαρία, είμαι η εγγονή του ιδιοκτήτη και εργάζομαι κι εγώ στο καφενείο μας με τη μητέρα μου και το θείο μου, με τον οποίο και μιλήσατε. Ο παππούς μας ήρθε αρκετά χρόνια πριν στην Αθήνα, φεύγοντας από την Άνδρο με πρώτη ασχολία τα καράβια, όπως και κάθε άλλος νησιώτης της εποχής, ωστόσο επισκέπτεται συχνά το νησί, όπως όλοι μας. Έχουμε ιδιαίτερη αδυναμία σε αυτόν τον τόπο.
Σας ευχαριστούμε πολύ για το άρθρο και σας περιμένουμε με την πρώτη ευκαιρία για καφεδάκι ή και ουζάκι!
