Του Γιώργου Καμπάνη Δεν έβλεπα την ώρα να τελειώσει η φόρτωση. Να σαλπάρουμε. Να ανοιχτούμε στο πέλαγος, στον καθαρό αέρα. Να γλιτώσουμε από αυτά τα κουνούπια-στούκας που μιλιούνια πετούσαν ολόγυρα σαν πεινασμένα βρυκολάκια μεθυσμένα από την μυρωδιά του φρέσκου αίματος. Ποιος  θα το πίστευε; Σ’ ένα τόσο γνωστό λιμάνι, την Τάμπα της Φλώριδας, να μην μπορείς να σταθείς ούτε ένα λεπτό σε ανοιχτό χώρο χωρίς τον κίνδυνο να γδάρεις τις σάρκες σου από την φαγούρα που προκαλούν οι βελονισμοί των κουνουπιών. Δεν τα τρομάζει καμία χημική ουσία, ούτε οι καθημερινοί ψεκασμοί των αεροπλάνων για τους οποίους καθυστερούσε και η φόρτωση του πλοίου μέχρι να πέσει το εντομοκτόνο. Και παρ’ όλα αυτά τούτα τα βρυκολάκια άτρωτα!

To Μπάρι Εξπρές με φουρτούνα έξω από το Γαύριο Τι ήταν να γράψει ο Δημήτρης Σταυρόπουλος για την περιπέτεια στην φουρτούνα χτες βράδυ (στο “εν Άνδρω”) κι έγινε χαμός. Ήταν βέβαια ωραία ιστορία. Τόσο ωραία που ξεχάστηκα μέχρι να την ανεβάσω. Έτσι μετά έτρεχα με 80 χιλιόμετρα στις στροφές της Σταυροπέδας και του Απροβάτου να προλάβω το βραδινό καράβι. Καλά όλα μέχρι εκεί. Όμως ο αντίκτυπος φάνηκε την επομένη. Και ξεκίνησε με ένα κύμα τηλεφωνημάτων. Τρικυμία σας λέω. Επιβεβαιώσεις και διορθώσεις!

Του Δημήτρη Σταυρόπουλου Προχθές ήμουν με μια αντριώτικη συντροφιά, όπου όλοι έλεγαν το μακρύ και το κοντό τους. Ιστορίες με περισσότερα ...ψέματα και λιγότερες αλήθειες. Χαλαρή βραδιά, με γέλια και πειράγματα. Ο καθένας περιέγραφε τα κάθε λογής κατορθώματα, με κραυγαλέα υπερβολή, θέλοντας να εντυπωσιάσει την παρέα. Με ρώτησαν αν έχω να διηγηθώ κάτι. Τους είπα ότι έχω ζήσει μια τρομερή περιπέτεια με επικίνδυνα απρόοπτα , που μ΄ έκανα να φοβηθώ - πρώτη φορά - τον Κάβο Ντόρο. Είναι τόσο ακραία, συμπλήρωσα,  που δεν θα την πιστέψετε. Επέμειναν. Τους την είπα, δεν με πίστεψαν κι έβαλα μαζί τους ένα στοίχημα. Θα την γράψω, με ημερομηνία και – κυρίως - με ονόματα, έτσι ώστε αν λέω ψέματα, αυτοί που αναφέρω να μπορούν να με διαψεύσουν.