Εν Άνδρω

Αλλεπάλληλες οι ριπές του ανέμου στο έρημο λιμάνι της Ραφήνας στις 11 το πρωί. Το δεύτερο μέρος του μεγάλου λιμενοβραχίονα είχε γίνει... θάλασσα!!! 

Αργά το απόγευμα αποφάσισα μια βόλτα με το αυτοκίνητο στο λιμάνι της Ραφήνας. Έφτασα την ώρα που το πλοίο Andros Fast Ferries είχε επιστρέψει από Μύκονο-Τήνο-Άνδρο και ξεφόρτωνε επιβάτες και αυτοκίνητα. Κάθισα λίγη ώρα κι έβλεπα τον καιρό να δυναμώνει και επιβάτες κι αυτοκίνητα να φεύγουν βιαστικά. Πάντα με συγκινούσαν τα λιμάνια. Κι αυτό της Ραφήνας ασκούσε ξεχωριστή έλξη από την μικρή ηλικία μου, όταν πρωτοπήγαινα με τον πατέρα μου στον ανεξερεύνητο τότε για μένα παράδεισο του Αιγαίου και της Άνδρου. 

Μια κοντινότερη φωτογραφία δείχνει την μανία του ανέμου και των κυμάτων στον λιμενοβραχίονα...

Αφού χάζεψα λίγη ώρα έκανα στροφή και ξεκίνησα για το αεροδρόμιο. Από την πρώτη πτήση - στα 20 χρόνια μου - μέχρι σήμερα τα αεροδρόμια με γοητεύουν. Μου εξάπτουν την φαντασία για ταξίδια ανεκπλήρωτα ή για ταξίδια που κάποτε έκανα. Θυμάμαι πως δεκάδες φορές με τον αείμνηστο φίλο μου τον Σταύρο πηγαίναμε στο καφέ στο ανατολικό αεροδρόμιο του Ελληνικού. Βράδυ. Βλέπαμε τις νυχτερινές πτήσεις να αναχωρούν κι εμείς να κουβεντιάζουμε για πολιτική, για οικονομία, για πολιτισμό. Με αυτές τις σκέψεις έφτασα στο Βενιζέλος. Έκανα μια μεγαλοπρεπή στροφή περνώντας από αφίξεις και αναχωρήσεις κι επέστρεψα στο λιμάνι της Ραφήνας.    

Μια ακόμα πανοραμική φωτογραφία δείχνει το παντέρημο αλιευτικό καταφύγιο της Ραφήνας. Μόνο το σκάφος του λιμενικού και μια βάρκα υπάρχουν. Όλα τα πλωτά έχουν εξαφανιστεί (!) για να αποφύγουν τον καιρό. Και εδώ ο βόρειος λιμενοβραχίονας στην άκρη του έχει γίνει ένα με την θάλασσα. Γι' αυτό κι έφυγε το Andros για να μην ταλαιπωρηθεί πλοίο και πλήρωμα.

Εκεί με περίμενε μια μεγάλη έκπληξη. Το λιμάνι εντελώς άδειο! Το Andros δεν υπήρχε πουθενά. Ερημιά παντού. Ακόμα και τα ψαράδικα και οι βάρκες είχαν χαθεί! Αναρωτήθηκα τι συμβαίνει. "Που χάθηκε το Andros; Που πήγε; Μήπως συνέβη κάτι;" Ξύπνησε μέσα μου ο ερευνητής κι άρχισα τα τηλέφωνα. Πρώτο τηλέφωνο στον Δημήτρη της Fast Ferries. Δεν απάντησε. Δεύτερο τηλεφώνημα στον καπετάν Θανάση του Andros Queen, που ήταν Μύκονο. Αυτός απάντησε: "Τι συμβαίνει; Που χάθηκε το Andros Fast Ferries; Ήρθε ξεφόρτωσε και έφυγε; Που πήγε;" Γέλασε. "Προφανώς πήγε Λαύριο για να προφυλαχθεί. Πάρε τον Δημήτρη να σου πει λεπτομέρειες"... 

Ούτε ένα σκάφος και στο παλιό λιμάνι. Η Ραφήνα πιο έρημη από κάθε άλλη φορά...

Δεν πρόλαβα να πάρω τον Δημήτρη γιατί με πήρε εκείνος. "Πού πήγε και χάθηκε το Andros" ρώτησα. "Στο Λαύριο. Είχε κενή θέση κι επειδή το απαγορευτικό είναι διήμερο ο καπετάνιος το πήγε εκεί. Για μεγαλύτερη ασφάλεια και λιγότερη κούραση. Θα επιστρέψει Τρίτη με το καλό. Εσύ πάλι το πήρες είδηση αμέσως. Αν ήταν μόνο για μια μέρα θα έμενε Ραφήνα. Όμως οι δύο μέρες είναι ταλαιπωρία για το πλήρωμα. Στη Ραφήνα πλοίο και πλήρωμα είναι stand by. Ενώ στο Λαύριο δένουν και περιμένουν. Αυτή είναι η εξήγηση του χαμένου καραβιού φίλε μου".

Κάπου εκεί ολοκλήρωσε τις εξηγήσεις ο Δημήτρης κι ετοιμάστηκε για την Σαββατιάτικη έξοδο του. Κάπου εκεί σκέφτηκα να κάνω μια βόλτα με τα πόδια το πρωί της Κυριακής για να δω και να φωτογραφίσω το λιμάνι της Ραφήνας με την επερχόμενη καταιγίδα. Και να σχολιάσω το "μυστήριο του χαμένου καραβιού" που με είχε εκπλήξει μεταφέροντας με αυτό το χρονογράφημα-ρεπορτάζ στους αναγνώστες τις πληροφορίες για τις προφυλάξεις της ασφάλειας των πλοίων στις δύσκολες μέρες του χειμώνα...

ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΜΠΑΣΑΝΤΗΣ