Η τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων ή αν δεν ήταν και η Σελίν Ντιόν!...
Της Αλεξάνδρας Σκαμάγκα
Αρχιτέκτων Μηχανικός
Η όλη σύλληψη της τελετής έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Παρισιού βασίστηκε κυρίως στην τεχνολογία, φτιάχνοντας με το μοντάζ, ένα εντυπωσιακό μεν τηλεοπτικό "φαίνεσθαι". Αναντίστοιχο όμως με τα βιώματα των παρισταμένων θεατών σε αυτό το "δρώμενο".
Στην πράξη της όλης τελετής κυριαρχούσαν οι αποστάσεις, οι περιορισμοί στην κίνηση για τους πολλούς. Για τους δε τυχερούς ήταν μια συνεχής αναζήτηση. Κάτι σαν κυνήγι ανύπαρκτου θησαυρού. Μια καθολική αποσπασματικότητα, (της μόδας κι ασορτί με θεωρίες παγκοσμιοποίησης)! Όλα αυτά ελλείψει φιλοσοφικού υποβάθρου πλασάρονται κι ως "προοδευτικές απόψεις"!
Στην όλη διοργάνωση επικράτησε μια "αίολη" φαντασμαγορία στοιχείων "νεοτερικότητας". Κυρίαρχη η λογική των οικονομικών δεικτών. Και όλα αυτά υπό το χαρακτηριστικά "γαλλικό πνεύμα" μικροαστικής υποτίμησης που λέει: Βάζουμε ότι έχουμε, όπως νάναι και πολύ σας πέφτει! Που μου θέλετε και "ισοτιμίες" και "φιλοξενίες"!...
Ταιριαστές επομένως και οι φήμες που κυκλοφορούν για ανύπαρκτες εγκαταστάσεις κλιματισμού, ελλείψεις στο φαγητό. Που φτάνουν σε καυγάδες για τα αυγά! Άθλια στρώματα ύπνου! Και κυρίως, ασφυκτική για τους αθλητές χρήση του χρόνου. Κι ότι άλλο μέλει να αποκαλυφθεί!
Γι' αυτό η παρουσία της Σελίν Ντιόν, από την παλιά αποικία της Γαλλίας, τον Καναδά, ήταν μια όαση!! Παλιομοδίτικη ίσως, (όπως και το γλωσσικό ιδίωμα των Καναδών), αλλά πιο κοντά στην πραγματικότητα κι επομένως μια ανάσα! Ευτυχώς που υπήρχε κι αυτή...