Εν Άνδρω

Του ΔΙΑΜΑΝΤΗ ΜΠΑΣΑΝΤΗ

Λίγο πριν την ανατολή και η λαμπερή ημισέληνος φωτίζει την γη, αλλά και το σκοτεινό ολοστρόγγυλο φεγγάρι. Μια σπάνια εικόνα...

Έχουμε φωτογραφίσει εντυπωσιακές ανατολές της πανσελήνου στην Άνδρο από όλα τα ύψη και τις γωνίες της ανατολικής Άνδρου. Έχουμε αποτυπώσει τις πρωινές ιχνηλατήσεις του ξημερώματος και της ολοφώτεινης έλευσης του ήλιου του ηλιάτορα, όπως τον αποκαλεί ο ποιητής του Αιγαίου Οδυσσέας Ελύτης. Έχουμε περιγράψει απίθανες στιγμές πρωινών συναντήσεων της Άνδρου με την Σάμο και την Ικαρία με αναφορά το απέραντο Κεντρικό Αιγαίο που μας ενώνει και μας χωρίζει. Έχουμε μιλήσει για τις στιγμές εκρηκτικής κοσμογονίας της ανατολής το φθινόπωρο. Τότε που ο ήλιος χαμηλώνει νότια και η εκτυφλωτική καλοκαιρινή λάμψη του παραλλάσει σταδιακά αποκτώντας μια απίθανη κοκκινοκίτρινη πολυχρωμία, που σε αφήνει άναυδο μπροστά στο μεγαλείο μιας φύσης που μόνο στο Αιγαίο υπάρχει. Νομίζαμε, λοιπόν, πως είχαμε εξαντλήσει το θέμα. 'Η, τουλάχιστον πως τα είχαμε δει όλα...

Ανοίγεις το πλάνο. Η σκοτεινή πρωινή Άνδρος κι απέναντι η επερχόμενη ανατολή. Και πάνω η ολοφώτεινη ημισέληνος και μαζί της και το σκοτεινό φεγγάρι που αχνοδιαγράφονται μέχρι να ξεπροβάλλει ο ήλιος ο ηλιάτορας...

Όμως αυτό που είδαμε και ζήσαμε το χθεσινό πρωινό του Οκτώβρη ήταν από εκείνα τα ουράνια φαινόμενα που σπάνια βλέπεις. Ξεκινήσαμε την ουράνια παρατήρηση/διαδρομή λίγο πριν τις 6:00 το πρωί και μείναμε να ακολουθούμε το φαινόμενο μέχρι τις 7:00, όταν σταδιακά άρχισε να ξημερώνει στο Αιγαίο και ο ορίζοντας να αποκτά τα κοκκινοκίτρινα βαθειά ουράνια χρώματα της εποχής. Μέχρι λίγο πριν βγει ο ήλιος ο ηλιάτορας μια εντυπωσιακή, κομψή και λαμπερή ημισέληνος δεν έλεγε να φύγει από τον ουρανό κι ένας εντυπωσιακός Αυγερινός ολοένα την πλησίαζε μέχρι να χαθούν μαζί με τις πρώτες ακτίνες του πρωινού...   

Αρχικά είδαμε την κομψή, μαγική, αιθέρια ημισέληνο στον ουρανό. Όμως αν πρόσεχες θα έβλεπες πως ήταν τέτοια η λάμψη της και η γωνία που φωτιζόταν από τον ήλιο (από κάτω προς τα πάνω) που αχνοδιαγραφόταν η σκιά ολόκληρου του φεγγαριού. Μια ημισκότεινη πανσέληνος!!! Η ολόλαμπρη ημισέληνος φώτιζε υπό γωνία και τον υπόλοιπο σκοτεινό εαυτό της!!! Ένα σπάνιο φαινόμενο πάνω από την Άνδρο και το Αιγαίο...

 Παίζεις λίγο με τον τηλεφακό της φωτογραφικής μηχανής. Και έχεις μπροστά σου και το υπόλοιπο ολοστρόγγυλο σκοτεινό φεγγάρι!!! 

 Παίζεις πάλι με τον τηλεφακό και φέρνεις κοντύτερα τον ουράνιο ακόλουθο της γης. Ξαφνικά η εγγύτητα δίνει μια πιο ανάγλυφη, πιο κομψή, πιο αιθέρια εικόνα της ημισελήνου. Όμως "σβήνει" την αντανάκλαση του φεγγαριού και χάνεται ο σκοτεινός εαυτός του... 

 Γυρνάς τον φακό στο λαμπερό Αυγερινό. Ο πλανήτης Αφροδίτη που κινείται σε τροχιά κοντινή του φεγγαριού πρωί και βράδυ. Το βράδυ τον είπαμε Αποσπερίτη. Και το πρωί Αυγερινό. Πολύ πιο μακρινός, πάντα φωτεινός και στρογγυλός. Φωτίζει τα απόβραδα και τα πρωινά της γης συνοδεύοντας και την σελήνη.

Προσπαθείς με τον τηλεφακό της φωτογραφικής μηχανής να τον φέρεις κοντύτερα. Να δείξεις ή να δεις κάτι περισσότερο από αυτόν. Η εικόνα θαμπώνει. Τα εκατομμύρια μίλια απόσταση δεν καλύπτονται, παρά την λαμπρότητα της στιγμής. Η εικόνα όμως αν και θαμπή λόγω των περιορισμένων τεχνικών μέσων παραμένει εντυπωσιακή. Σαν ένα πετράδι στο ουράνιο στερέωμα του πρωινού που έρχεται. Αυτός είναι ο Αυγερινός, που τον λένε και Αποσπερίτη! Κι είναι η αιώνια Αφροδίτη... 

Μια τελευταία φωτογραφία. Από εκεί που ξεκινήσαμε. Το πρώτο φως σπάει το συμπαντικό σκότος στον ουρανό. Το φως προαναγγέλλει τον ήλιο και την μέρα. "Σβήνει" τ' άστρα και το φεγγάρι. Η γη ξεκινά με την περιστροφή της μια νέα μέρα. Και με την τροχιά της την πορεία της στο πολύχρωμο φθινόπωρο, που στον ουρανό αποκτά μια ομορφιά "καταπιεστική" όπως έγραψε και ο Αλμπέρ Καμύ. Η Άνδρος ρίχνει μια τελευταία ματιά στον ουρανό. Η ημισκότεινη σελήνη, πάντα εντυπωσιακή, αποτυπώνεται για μια ακόμα φορά στον φακό πριν χαθεί μέσα στην πολύβουη μέρα...