Η 31η Ιουλίου είναι η μέρα που γιορτάζει ο παππούς της Άνδρου, ο γέροντας Ευδόκιμος. Αυτός που έφτασε στο νησί πριν 65 χρόνια σ΄ένα μισοερειπωμένο μοναστήρι. Το έστησε στα πόδια του ή μάλλον το ξανάφτιαξε έτσι που δεν το αναγνωρίζει κανείς από όσους έζησαν τότε κι είναι ακόμα μαζί μας. Στην αρχή και για πολλές δεκαετίες μόνος του. Στα τελευταία χρόνια με το σύνολο της αδελφότητας. Και η Άνδρος βρέθηκε χωρίς δημόσια έξοδα, μόνο με ιδιωτικές προσφορές και ότι διέθετε ο γέροντας και η αδελφότητα με ένα περίλαμπρο μοναστήρι στην κορυφή των Γερακώνων. Να αγναντεύει το πέλαγος και την Χώρα και να μας ταξιδεύει από χρόνο σε χρόνο, από δεκαετία σε δεκαετία...

Αν η περσινή έκθεση για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση στο Ίδρυμα Κυδωνιέως φώτισε εικαστικά τα μεγάλα γεγονότα μέσα από τα οποία η σύγχρονη Ελλάδα έλαβε κρατική υπόσταση η εφετινή για τα 100 χρόνια από την Μικρασιατική Καταστροφή αποτύπωσε τραγικά το τέλος της τρισχιλιόχρονης παραμονής του ελληνισμού στα εδάφη της Μικράς Ασίας. Το εικαστικό μέρος το εξήγησε η Αθηνά Σχινά πριν τέσσερις μέρες στη συνέντευξη τύπου του Ιδρύματος. Το ιστορικό μέρος αφηγήθηκε με λιτό και συγκλονιστικό τρόπο ο γνωστός ιστορικός και εικαστικός Βλάσης Αγτζίδης την Κυριακή 31 Ιουλίου 2022 στον χώρο της έκθεσης. Με την ομιλία αυτή άνοιξε με έναν διαφορετικό τρόπο η εφετινή έκθεση...

Ήταν μια όμορφη βραδιά με τις δύο χορωδίες, Λάρισας και Άνδρου, να μας ταξιδεύουν στα υψίπεδα της ελληνικής μουσικής του 20ου αιώνα. Στα δύο ορόσημα: τον Χατζιδάκι και τον Θεοδωράκη. Κατά κοινή ομολογία η εφετινή συναυλία ήταν μια σκάλα πιο πάνω από την πολύ καλή περσινή. Κάτι που σημαίνει πως ο ΜΟΥΣΑ και η παρουσία των χορωδιακών και μουσικών συνόλων του έχει συνεχή ανοδική πορεία. Αυτά ως προς τα γενικά. Ως προς το ρεπερτόριο με μια λέξη: εξαιρετικό. Από τον Μάνο στον Μίκη. Από την Οδό Ονείρων και το Αμέρικα-Αμέρικα του Μάνου στην Μαγική Πόλη και στις μεγάλες κορυφώσεις του '60 του Μίκη...

Πάνω από 80 εκδηλώσεις και περισσότερους από 61.000 θεατές έχει φιλοξενήσει από το 2015 το Διεθνές Φεστιβάλ Άνδρου, στο Ανοιχτό Θέατρο της Χώρας του νησιού.

Μαργαρίτα Πουρνάρα - Καθημερινή     Η Αλεξάνδρα Αθανασιάδη με τ’ άλογά της, στο χορταστικό αναδρομικό αφιέρωμα του Ιδρύματος Γουλανδρή για το πολυπρισματικό ταλέντο της στο σχέδιο και στη χαρακτική. 

Από την συνέντευξη τύπου για την παρουσίαση της εφετινής έκθεσης. Διακρίνονται από αριστερά: Αθηνά Σχινά, Δημήτρης Σιγάλας και Δημήτρης Γιαννίσης... Η εφετινή έκθεση που εγκαινιάζεται το Σάββατο 30 Ιουλίου και θα διαρκέσει ως τις 2 Οκτωβρίου 2022, έχει τίτλο «Το Πέρασμα» και είναι εμπνευσμένη από την επέτειο των 100 χρόνων της Μικρασιατικής Καταστροφής. Την έκθεση παρουσίασαν ο νέος πρόεδρος του Ιδρύματος Πέτρου και Μαρίκας Κυδωνιέως κ. Δημήτριος Σιγάλας, χαιρετισμό απηύθυνε εκ μέρους του Δήμου Άνδρου ο αντιδήμαρχος Πολιτισμού κ. Δημήτριος Γιαννίσης, ενώ ανάλυση των έργων και των καλλιτεχνών που συμμετέχουν στην έκθεση έκανε η  Ιστορικός Τέχνης και Θεωρίας του Πολιτισμού κ. Αθηνά Σχινά, η οποία είχε την ιδέα, το σκεπτικό, την επιμέλεια της έκθεσης και του καταλόγου και επέλεξε τα έργα και τους καλλιτέχνες που συμμετέχουν. Ο νέος πρόεδρος του Ιδρύματος Κυδωνιέα στο γραφείο του. Πάνω του η προσωπογραφία της Μαρίκας Κυδωνιέα... Ανοίγοντας την συνέντευξη τύπου ο νέος πρόεδρος του Ιδρύματος Δημήτρης Σιγάλας ανάμεσα σε άλλα τόνισε πως αναλαμβάνει την νέα αυτή θέση ευθύνης, συνεχίζοντας το έργο των τριών σχεδόν δεκαετιών που πέρασαν κατά την διάρκεια των οποίων, όπως αποδείχτηκε εκ των πραγμάτων, το Ίδρυμα Π. και Μ. Κυδωνιέως συνέβαλε στην ανάδειξη και στην πολιτισμική αναβάθμιση της Άνδρου, τόσο σε τοπικό επίπεδο, όσο και πέρα από τα σύνορα της χώρας μας. Η Βιβή Παλαιοκρασσά πήρε τη θέση που χήρεψε στο Δ.Σ. του Ιδρύματος Κυδωνιέα μετά τον θάνατο του Νίκου Σιγάλα. Εδώ εξηγεί τις φωτογραφίες που είναι στο γραφείο του Π. Κυδωνιέα και χρησιμεύει ως γραφείο και του εκάστοτε προέδρου του Ιδρύματος... Και συμπλήρωσε: "Εφέτος συμπληρώνονται 100 χρόνια από την Μικρασιατική καταστροφή. Ένα μεγίστης σημασίας γεγονός, που το Ίδρυμά μας δεν θα μπορούσε να παραβλέψει. Μέσα από την εικαστική έκθεση που σας παρουσιάζουμε, αφενός τιμώνται εμμέσως τα εκατοντάδες χιλιάδες θύματα των Μικρασιατών και των θυσιασθέντων Ποντίων, αλλά και οι πολλοί περισσότεροι ομογενείς μας, οι ξεριζωμένοι από τις πατρογονικές τους εστίες. Στην εκατονταετηρίδα που μεσολάβησε και από το αποτέλεσμα αυτής της καταστροφής πολλά άλλαξαν από τον ερχομό των προσφύγων, καθώς εκείνοι ήταν που γονιμοποίησαν ποικιλοτρόπως τον εθνικό κορμό. Η έκθεση ωστόσο δεν περιορίζεται σε αυτήν την πραγματικότητα. Ο τίτλος της είναι «Το Πέρασμα» και αυτό αφορά κάθε είδους πραγματικού, συμβολικού και αλληγορικού περάσματος στη ζωή. Τέλος ευχαρίστησε την Αθηνά Σχινά που για μια ακόμα φορά επιμελήθηκε την ετήσια έκθεση. Τους χορηγούς, το Ίδρυμα Δημητρίου και Λιλίκας Μωραΐτη, την ΕΡΤ καθώς και τους χορηγούς μεταφορών, την GOLDEN STAR FERRIES των αδελφών Δημητρίου και Γεωργίου Στεφάνου και FAST FERRIES του κ. ΘΕΟΛΟΓΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΚΗ. Ακόμα μια χρονιά, την 28η, η Αθηνά Σχινά μάς ξενάγησε στους Πλόες... Ακολούθως η Αθηνά Σχινά ευχαρίστησε το Ίδρυμα Πέτρου και Μαρίκας Κυδωνιέως και τον νέο πρόεδρο του κ. Δημήτριο Σιγάλα, καθώς και όλους τους συμμετέχοντες καλλιτέχνες που την εμπιστεύθηκαν για άλλη μια φορά. Όπως σημείωσε: «Οι είκοσι καλλιτέχνες που συμμετέχουν σ αυτή την έκθεση παρουσιάζουν έργα ζωγραφικής, γλυπτικής, χαρακτικής, ψηφιδωτού, εγκαταστάσεων και ποικίλλων άλλων τρόπων και υλικών, προκειμένου απ όλες τις πλευρές να δώσουν το απόσταγμα μιας ευαισθησίας που αφορά μια πραγματικότητα, όχι τόσο εκείνων των τραγικών ημερών, όσο του Περάσματος. Σκέφτηκα ότι είναι πιο σημαντικό το Πέρασμα της μιας όχθης στην άλλη.  Το πως ήρθαν κατατρεγμένοι αυτοί οι άνθρωποι, γύρω στις 1,5 εκατομμύριο συνολικά σε μια Ελλάδα των έξι εκατομμυρίων τότε. Καταλαβαίνετε αυτή τη μίξη, τον διάλογο, την επαφή που είχαν οι άνθρωποι που είχαν ζήσει σε διαφορετικά χώματα, με διαφορετικούς ορίζοντες και αντιλήψεις, οι οποίοι ήρθαν και εμβολίασαν το ελλαδικό σώμα. Πόσο συνέβαλαν στην εθνική μας ενότητα, γιατί έφεραν ήθη, έθιμα, τραγούδια, πολιτισμό, τρόπους, συμπεριφορές. Κυρίως μετά την Μικρασιατική Καταστροφή μπορούμε να πούμε ότι όλα τα γεγονότα επηρέασαν ώστε να διαμορφωθεί η γενιά του 30. Η έκθεση επικεντρώνεται ακριβώς σε αυτό το Πέρασμα από τη μια όχθη στην άλλη. Το Πέρασμα είναι με όλες τις έννοιες και όλους τους τρόπους. Από τη ζωή στον θάνατο, από τον θάνατο στη ζωή, από το παρελθόν στο παρών και αντίστροφα. Είναι μια χωροχρονική διασταύρωση που πάντα μας τροφοδοτεί.» Φωτογραφίες της Καταστροφής επεξεργασμένες με τέχνη και πάθος... Στη συνέχεια η κ. Αθηνά Σχινά, αναφέρθηκε ξεχωριστά σε κάθε έναν από τους 18 καλλιτέχνες, παρουσιάζοντας τα έργα και τη συμμετοχή τους στην έκθεση: Βλάσης Αγτζίδης: Μια εικαστικά επεξεργασμένη φωτογραφία, στην οποία συνδυάζεται η εξπρεσσιονιστικά αφαιρετική χειρονομία με στοιχεία ενός συμβολιστικού υπερρεαλισμού. Βαγγέλης Παππάς: 14 ολόσωμες γυναικείες φιγούρες, στον τύπο μιας θεατρικής αυλαίας, καθισμένες σαν να βρίσκονται στον αυλόγυρο ενός σπιτιού, προσωποποιώντας και συμβολίζοντας τις διάφορες περιοχές της Μικρασίας (π.χ. Λυκία, Παφλαγονία, Αιολίδα κ.λ.π.). Χρήστος Αντωναρόπουλος: αντλεί έμπνευση από την αρχαιότητα κι από την καθημερινότητα εκείνων των δυστοπικών ημερών της αλλοτινής προσφυγιάς των ομογενών. Τα κλειδιά της μνήμης... Κλειώ και Ντίνα Μπολιεράκη: Η Ντίνα, μέσα από τα ψηφιδωτά γλυπτά της, κάνει αναφορά στην ίδια την έννοια του «Αφηγητή» και η Κλειώ χρησιμοποιεί την γεωμετρική αφαίρεση για να μνημειώσει την δραματικότητα του στιγμιαίου γεγονότος, αφετέρου για να υποδηλώσει κυρίως και καθολικότερα τις έννοιες του «περάσματος». Κική Περιβολάρη (KiKi): Έχει αντικαταστήσει το πινέλο και τα χρώματα με το ψαλίδι και τα χαρτιά τα οποία κόβει σε λωρίδες ή σχηματισμούς δημιουργώντας γλυπτοζωγραφικά έργα. Γιάννης Κυριακίδης: Ένας πρώτης γραμμής ζωγράφο και κυρίως χαράκτη, που έχει βραβευθεί επανειλημμένα με διεθνείς διακρίσεις. Ο δημιουργός αυτός προέρχεται από τον απόδημο Ελληνισμό. Έφη Φουρίκη: Επεξεργάζεται κι αποτυπώνει ένα αρχειακό φωτογραφικό μοτίβο από την πυρκαγιά της Σμύρνης, γεφυρώνοντας την δραματικότητα εκείνων των ημερών, όπως τις κράτησε και μεταστοιχείωσε η μνήμη των προσφύγων, αλλά και η φύση της ζωής στις απέναντι όχθες που ήρθαν εκείνοι κι εγκαταστάθηκαν. Το πλεκτό αφηγείται την ιστορία του ξεριζωμού. Πως έφτασαν σφικταγκαλιασμένοι οι πρόσφυγες στην Ελλάδα... Βλάσης Κότιος: στο δικό του ζωγραφικό έργο παρουσιάζει ένα είδος αυλαίας. Στην οπτική αυτή αυλαία συνυπάρχουν προσβάσεις διαφόρων προοπτικών προσεγγίσεων, που αποκαλύπτουν εντέλει την συνθετότητα και την αινιγματικότητα ενός «τοπίου». Γιώργος Σαλταφέρος: Στα ζωγραφικά έργα του, θεματικά παραπέμπει στην φύση, (στις στεριές, στα αλώνια, στις ξερολιθιές, στις θάλασσες και στα ύδατα των ποταμών). Γιάννης Μακρίδης: δημιουργεί σκοτεινά κυρίως τοπία με ασπροσκιές φωταύγειας και προπαντός με αυτοαναφορικότητα. Φαντάζουν τοπία καταστροφής, που καθένα από αυτά έχει και διαφορετικό -ως προς την προσβασιμότητα του θεατή- οπτικό ορίζοντα. Κάθε γυναίκα και μια περιοχή της Μικρασίας... Νίκος Σκλαβενίτης: Στις δικές του ευφάνταστες φόρμες των κεραμικών γλυπτών του, με τα οποία διαμορφώνει περιβαλλοντικές «εγκαταστάσεις». Γιώργος Σταματάκης: Μέσα από την οικολογική συνείδηση, τα έργα του εκφράζουν, τον ρυθμό. Γιάννης Αδαμάκος: Στη σειρά των ασπρόμαυρων έργων του με τους γραφίτες, το φως προηγείται του σκότους, σαν τον χαμένο Παράδεισο ή το Πλατωνικό Σπήλαιο. Κάθε γυναίκα και τι έφερε μαζί της... Γιάννης Αριστοτέλους (Κυπριακής καταγωγής): Ακτιβιστής καλλιτέχνης, που έχει σπουδάσει, ζει κι εργάζεται στο εξωτερικό. Στα μεγάλων διαστάσεων έργα του συνδέει την φύση, τον άνθρωπο και τη σχέση του μικρόκοσμου με την μεγακλίμακα. Βαγγέλης Γκόκας: Ο καλλιτέχνης αλλάζει τον τρόπο που βλέπουμε και συναναστρεφόμαστε την εικόνα, στον ναρκισσευτικό μας κόσμο. Θάλεια Χιώτη: Χρησιμοποιεί, (στην θέση της αφηγηματικής «πλοκής») το ίδιο το πλεκτό. Ελένη Ζούνη: Αποποιείται την εικόνα, προκρίνοντας γραμματομορφές και ιχνηλασίες μέσω του οπτικού πεδίου. Μαριάννα Στραπατσάκη: Στα έργα της (από ανοξείδωτη λαμαρίνα, που έχει επιζωγραφίσει) συγκεντρώνονται, σε γενικές γραμμές αντανακλάσεις του περιβάλλοντος χώρου, ενώ κατοπτρίζεται κι ο ίδιος ο θεατής ως καταλύτης.          

Ξεκινά την Κυριακή το Φεστιβάλ Άνδρου με μουσική συναυλία και χορωδίες. Στις 31 Ιουλίου 2022 στις 21:00 με ελεύθερη είσοδο ο Μουσικός Σύλλογος Άνδρου, Χορωδία του Μουσικού Συλλόγου, η Χορωδία του Δημοτικού Ωδείου Λάρισας και το Μουσικό Σύνολο Ενώδειο παρουσιάζουν στο κοινό της Άνδρου μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα μουσική και χορωδιακή συναυλία. Στη συνέχεια στις 3/8/22 η ομάδα "Μύστες" σε σκηνοθεσία Θεώνης Ριντ παρουσιάζουν τον Ιππόλυτο του Ευριπίδη. Ακολουθεί σχετικό δελτίο τύπου - ΕΝ ΑΝΔΡΩ)

Του Διαμαντή Μπασαντή Το έργο και ο δημιουργός. Αντίστοιχος πίνακας του Γεωργίου κοσμούσε το γραφείο του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα.  Έφτασα στο ραντεβού μου με τον εικαστικό Κωστή Γεωργίου λίγο νωρίτερα κι ο εκ των ιδιοκτητών του Ανερούσα Κώστας Αναγνωστόπουλος ανέλαβε να με ξεναγήσει για λίγο στην αίθουσα. Με το που μπήκαμε με πήγε μπροστά στον πίνακα με τους ταύρους και με ρώτησε: "τι σου θυμίζει αυτός ο πίνακας;" "Τον Τσίπρα" απάντησα σχεδόν μονολεκτικά. Γέλασε: "το βρήκες"! Μετά με πήγε στο εξαίρετο κόκκινο γλυπτό του χορευτή και μου ανέφερε τον κόκκινο άγγελο. Θυμήθηκα την ιστορία των θρησκόληπτων που βανδάλισαν το γλυπτό στην παραλία του Παλαιού Φαλήρου και απάντησα πάλι σχεδόν μονολεκτικά: "ο δήμαρχος Χατζηδάκης".

Του Γιώργου Χρ. Παπαχρήστου Δημοσιογράφου - Εφημερίδα "Τα Νέα"   Κατά καιρούς παραλαμβάνω διάφορα βιβλία, ευγενική προσφορά φίλων συγγραφέων, αλλά και συναδέλφων δημοσιογράφων. Το καλοκαίρι που έφτασε και στα μέρη μας, είναι ιδανική περίοδος να διαβάσω κάποια από αυτά – μερικά, γιατί πρέπει να ολοκληρώσω και το δικό μου (χα! είδηση…). Παρέβην αυτή την αρχή, για ένα βιβλίο που μόλις έλαβα και δεν άντεξα στον πειρασμό και το διάβασα. Σχεδόν απνευστί. Είναι το πόνημα του συναδέλφου μου Διαμαντή Μπασαντή με τίτλο «Η ποίηση στο ελληνικό τραγούδι», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Νέα Διάσταση.   Το βιβλίο στην πραγματικότητα προσπαθεί να αποκωδικοποιήσει το πως η ρημαγμένη από τον εμφύλιο Ελλάδα, κατάφερε, μέσα σε μια δεκαετία, ουσιαστικά από το ’60 και μετά, να γίνει παγκόσμια μόδα, μέσα από την μουσική δύο τεράστιων προσωπικοτήτων της ορφικής τέχνης, του Μίκη Θεοδωράκη και του Μάνου Χατζιδάκι. Και εν συνεχεία πως η ελληνική μουσική πατώντας σε αυτούς τους δύο Άτλαντες του πολιτισμού μας μετεξελίχθηκε στο λεγόμενο «έντεχνο», το οποίο έφερε σε επαφή την ελληνική μουσική με μεγάλα τμήματα της ελληνικής κοινωνίας. Ο Μπασαντής χρησιμοποιώντας τη δημοσιογραφική του επάρκεια, περιδιαβαίνει με σοβαρότητα, σεβασμό, αλλά και τρυφερότητα σε έναν κόσμο τόσο οικείο σε όλους, λόγω των ακουσμάτων που έχει ο καθένας μας, αλλά και τόσο μυστηριακό όπως είναι το υπέρτατο συνταίριασμα ποιητών και μουσικών για την γέννηση ενός μουσικού έργου. Σημειώνω τέλος, ότι το βιβλίο προλογίζει η μούσα του Μ. Θεοδωράκη Μαρία Φαραντούρη.