Επιμέλεια Μαρίκα Βικτωράτου   (Καλοκαίρι καιρός νέων διαδρομών και παλιών αναδρομών. Κάπου ανάμεσα στις παλιές αναδρομές ανακαλύψαμε αυτή την υπέροχη περιδιαβαση στον χώρο του Καραγκιόζη και την μεταφέρουμε εδώ για χάρη των νέων και των μεγαλύτερων. Κάπου ανάμεσα στην τηλεόραση, στα iphone και στα ipad μια αλλιώτικη εικονοπλασία. Μια εικονοπλασία που συγκινεί τους παλιούς, θυμίζει στους νέους και ενθουσιάζει τους πιτσιρικάδες με αυτά τα καρτούν του προηγούμενου και του προ-προηγούμενου αιώνα). Η γέννηση του πασίγνωστου λαϊκού μας ήρωα του ελληνικού θεάτρου σκιών, του αγαπημένου μας Καραγκιόζη, δεν είναι απόλυτα εξακριβωμένη και έχουν διατυπωθεί πολλές απόψεις πάνω στο θέμα αυτό.

Του Διαμαντή Μπασαντή Ο Τομ Κένεντυ και Αμαλία Μέλη Το mail που έλαβα έγραφε για την παρουσία και μια ανοικτή ομιλία ενός αμερικανού συγγραφέα σε ένα σεμινάριο «δημιουργικής γραφής» στο Γαύριο. Κι επειδή η προηγούμενη εξόρμηση στο Γαύριο με την Λέσχη Ανάγνωσης ήταν λίαν ενδιαφέρουσα έβαλα ,,,πλώρη από τη Χώρα για το λιμάνι. Υπήρχε και το δεδομένο πως με καλούσαν δύο συμπαθείς κυρίες (η Αμαλία Μελή και η Μαρία Αλεξάκη). Και νάμαι στο Andros Holiday μπροστά σε μια πρόσχαρή ρεσεπιονίστ, τη Σοφία Μπάλλα, που μετά τις συστάσεις αποδείχτηκε και φανατική αναγνώστρια του «εν Άνδρω»! (Ίσως και μόνο γι’ αυτό να έπρεπε να πάω…).

Της Δέσποινας Πολίτου Τη πασίγνωστη διεθνώς καλλιτέχνιδα Σοφία Βάρη μας καλεί να γνωρίσουμε μέσα από ένα μεγάλο αφιέρωμα στο έργο της, το οποίο επιμελήθηκε η ίδια, το Ίδρυμα Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή. Η έκθεση θα γίνει στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στην Άνδρο και θα διαρκέσει όλο το καλοκαίρι (29 Ιουνίου – 28 Σεπτεμβρίου). Με πολύπλευρη καλλιτεχνική δημιουργία, η Σοφία Βάρη είναι διεθνώς γνωστή, από την Ευρώπη και Αμερική έως και το Πεκίνο, για τα πολύχρωμα γλυπτά και τη ζωγραφική της. Μεγάλων διαστάσεων γλυπτά της κοσμούν πλατείες μεγαλουπόλεων. Στην Αθήνα βρίσκεται το έργο της  «Θησέας» στην πλατεία Κοτζιά.

Του Διαμαντή Μπασαντή   Η μικτή χορωδία του Μουσικού Συλλόγου Άνδρου και του Λεοντείου Λύκειου τραγουδούν στο 25ο Χορωδιακό Φεστιβάλ Άνδρου στο μικρό αφιέρωμα για τον Μάνο Χατζιδάκι. Αρχικά δύο επισημάνσεις. Η πρώτη: Το 25ο Χορωδιακό Φεστιβάλ Άνδρου έδειξε πως διασώζεται κάτι από την κουλτούρα της παλιάς αστικής Άνδρου, έστω και ως απόηχος, στο νησί μας. Η δεύτερη: Και οι τέσσερις χορωδίες που παρουσιάστηκαν στο Φεστιβάλ, αλλά και όλοι όσοι προσήλθαν στο προαύλιο της Θεοσκεπάστου, έδειξαν πως στην Άνδρο και στην Ελλάδα, παρά τις αντιξοότητες των καιρών, μπορεί από ανθρώπους με μεράκι να γίνουν ωραία, ευγενή και ξεχωριστά πράγματα.

Του Διαμαντή Μπασαντή Κάθε τρελό παιδί έχει στο χέρι/ φιλί της Παναγιάς κι ένα μαχαίρι/ κι η μάνα του δεν τραγουδά… Κάθε που σφάζονται δύο περιστέρια/ η νύχτα καίγεται στα δύο του χέρια/ Και το κορίτσι δεν μιλά… Βρήκα το σημείωμα της Δανάης στο mail σήμερα το πρωί. Έγραφε: «Έφυγε από τη ζωή πριν από είκοσι χρόνια στις 15 Ιουνίου του 1994 ο Μάνος Χατζηδάκις. Αν θες να γράψεις κάτι…». Το ημερολόγιο έδειχνε 16 Ιουνίου 2014…

Του Διαμαντή Μπασαντή Είναι δύσκολο να κάνεις παρουσίαση μιας δικής σου συζήτησης. Ότι και να πεις εμπεριέχει το λογικό κριτήριο της αμφισβήτησης από τους άλλους (για τον εαυτό του μιλά), αλλά και το λογικότερο κριτήριο της αμφισβήτησης από εσένα (για μένα θα μιλάω τώρα;)! Συνεπώς ελάχιστα μπορώ να πω για το ωραίο πρωινό που πέρασα στο Γαύριο με την Λέσχη Ανάγνωσης Γαυρίου. Ίσως το μόνο που μπορώ να πω είναι πως λίγες φορές βρέθηκα απέναντι σε ένα τόσο προσεκτικό και απαιτητικό ακροατήριο αναγνωστών.

Μέχρι τώρα είχαμε αναφερθεί σε κάποιες δραστηριότητες της Λέσχης Ανάγνωσης Άνδρου. Όμως το νησί έχει αναγνώστες παντού. Και όσοι νόμιζαν πως μόνο στην Χώρα διαβάζουν έχασαν. Η Άνδρος έχει παράδοση στο διάβασμα. Μην εκπλήττεσθε. Έτσι έχει και στο Γαύριο μια εξαιρετική λέσχη ανάγνωσης, αλλά και ένα εξαιρετικό βιβλιοπωλείο, όπου η Αγγελική και ο Γιώργος πάντα πρόθυμοι, πάντα φιλικοί, με γνώση και πείρα θα σας ξεναγήσουν στον χώρο του βιβλίου. Από την συντονίστρια της Λέσχης Ανάγνωσης Ενηλίκων Γαυρίου Μαρία Αλεξάκη μας ήρθε η παραπάνω πρόκληση με την παρακάτω επεξήγηση:

Του Ντίνου Σιώτη   Μεγάλη Παρασκευή στον Ταξιάρχη Παραδοσιακές εικόνες από το μέλλον (ή απ’ το παρελθόν;) μού ήρθαν μπαίνοντας στον Ταξιάρχη βράδυ Μεγάλης Παρασκευής: τα στασίδια που κάθονταν πριν πολλά χρόνια η μάνα μου και η θεία μου Μαρούλα η Μηλιούδενα είδα μετά χαράς μεγάλης ότι παρέμεναν στο σόι: τις είχαν πιάσει οι εξαδέλφες Ειρήνη και Ελένη της θείας Μαρούλας της Χαραλαμπίνας. Έτσι οι νεκροί δεδικαίωνται, έτσι οι παραδόσεις επιστρατεύονται και πάνε χέρι χέρι με την εξέλιξη.

Επιμέλεια: Μαρίκα Βικτωράτου Το Παναθηναϊκό Στάδιο το ξέρουμε όλοι. Εκεί τερματίζει πάντα ο κλασικός μαραθώνιος. Κάποτε ανεβήκαμε στις κερκίδες του. Κάποτε είδαμε εκεί κάποιους αγώνες. Και το 2004 είδαμε εκεί κάποια ολυμπιακά αγωνίσματα. Ακόμα εκεί είδαμε υποδοχές θριαμβευτικές και εκδηλώσεις λαμπερές. Κάποιοι από εμάς καθήσαμε τα καλοκαίρια στο κυλικείο της γωνίας του δίπλα από τα λευκά μάρμαρα και το πράσινο του λόφου του Αρδηττού. Όμως τι κρύβεται κάτω από τα κατάλευκα μάρμαρα και τους γύρω λόφους. Κάποια από τα στοιχεία που πρέπει να ξέρουμε, τα στοιχεία- κλειδιά, πρέπει να τα γνωρίσουμε για να καταλάβουμε το μεγαλοπρεπές έργο της αρχαιότητας και να μην το βλέπουμε σαν κάτι που προέκυψε λόγω των Ολυμπιακών Αγώνων του 1896.