Ήταν για ακόμα μια χρονιά το πρωτοχρονιάτικό πάρτι της Άνδρου. Στο "Σουέλ" στο Νειμποριό. Σε μια άδεια παραλία και σε ένα άδειο λιμάνι. Ο δρόμος όμως σε προϊδέαζε. Δεκάδες αυτοκίνητα. Από το "Θέρος" μέχρι του Στυλιανού: μια απόσταση 200 μέτρων.. Δεκάδες αυτοκίνητα και μερικά μηχανάκια. Που ήταν άραγε όλοι αυτοί; Μα φυσικά στο "Σουέλ", στου Γιάννη Χαλά, στο Νειμποριό. Πάνω από 10 χρόνια στέκι όλο τον χρόνο των νέων (κι όχι μόνο) της Άνδρου (φωτ. Εν Άνδρω).

  Ήταν μια παράξενη βραδιά στην εναλλαγή του χρόνου. Ξεκίνησε με ένα ολόλαμπρο φεγγάρι να παίζει με τα σύννεφα και φωτίζει με το ψυχρό ασημένιο φως του τον ουρανό και το πέλαγος. Τα σύννεφα έδιναν μια δραματικότητα στο σκηνικό. Δεν ήταν πανσέληνος, αλλά φώτιζε σαν πανσέληνος το νυχτερινό τοπίο. Κατω η Χώρα φωτισμένη και ήσυχη "ταξίδευε" από την μια χρονιά στην άλλη, από την μια ζωή στην άλλη. Πόσες τέτοιες νύχτες μπορεί να δει κανείς παραμονή πρωτοχρονιάς στη ζωή του; Όχι πολλές. Και όχι παντού. Η Άνδρος, το βορειότερο νησί ενός από τα ωραιότερα αρχιπελάγη του κόσμου γαλήνια, ησυχη, μακρινή και μόνη πέρασε - μετά από δύομιση ώρες από την παραπάνω φωτογραφία - ανεπαίσθητα από το 2017 στο 2018 (φωτ. Εν Άνδρω). 

Αρχιμηνιλα κι αρχιχρονιά. Η κομπανία του παραδοσιακού μουσικού Τραινταφυλάκη από τους Κατακαλαίους μπροστά στο Γηροκομείο της Άνδρου όπου είπε τα κάλαντα για τους γέροντες του νησιού (φωτ. Εν Άνδρω).  

Μια αδιάκοπη γέφυρα ο ένας χρόνος μετά τον άλλο. Μια γέφυρα που την περνάμε όλοι μας. Ο νέος χρόνος παιδί που διαβαίνει μαζί μας την γέφυρα. Πίσω το χτες. Μπροστά το αύριο. Στη φωτογραφία η βενετσιάνικη γέφυρα που συνδέει το Μέσα Κάστρο του Μαρίνου Δάνδολου με την σημερινή Χώρα της Άνδρου. Πάνω το παιδί περνά από την μια μεριά στην άλλη, από τον έναν χρόνο στον άλλον (φωτ. Εν Άνδρω). 

 Είναι το κτήριο Βογιατζίδη στην είσοδο της νεοκλασικής Χώρας της Άνδρου. Ένα από τα ωραιότερα αρχοντικά. Οικοδομήθηκε το 1917 από την εφοπλιστική οικογένεια Βογιατζίδη. Για δεκεαετίες αποτέλεσε μια από τις πλέον εμβληματικές οικίες στην είσοδο της Χώρας. Αργότερα νοικιάστηκε στην ΔΕΗ. Οι μεγαλύτεροι ακόμα λένε "η παλιά ΔΕΗ". Για πολλά χρόνια έμεινε απεριποιήτο και είχε αρχίσει να αργοσβυνει. Μέχρι που ένα ωραίο πρωινό οι επίγονοι της οικογένειας Βογιατζίδη αποφάσισαν να το συντηρήσουν. Και το παλιό λαμπερό αρχοντικό με του δωρικούς κίονες και την επιβλητική όψη έγινε πάλι ένα στολίδι στην είσοδο της Χώρας της Άνδρου. (φω. Εν Άνδρω). 

  Για τους λάτρεις των "αποδράσεων" - και ιδιαίτερα των καλοκαιρινών - που συνδυάζουν τις αργίες με Σαββατοκύριακα  για μίνι διακοπές, (όπως βλέπουμε να συμβαίνει και στην Άνδρο), το 2018… θα τους απογοητεύσει!

  Γαύριο: Ξεφόρτωσε το Superferry II και φεύγει, ενώ μπαινει ο Θεολόγος για να φορτώσει (φωτ. Εν Άνδρω). Άρχισε αργά-αργά η επιστροφή στην Άνδρο. Οι χριστουγεννιάτικοι Ανδριώτες εκδρομείς άρχισαν να επιστρέφουν από Βόλο, Βέροια, Θεσσαλονίκη, Αθήνα! Μερικοί πήγαν ακόμα μακρύτερα! Και τώρα άρχισαν σιγά-σιγά να μαζεύονται στην Άνδρο για πρωτοχρονιά. Η χριστουγεννιάτικη τάση φυγής από το νησί έφτασε στα όρια της. Επέστρεψαν οι πρώτοι και από τα μέσα της άλλης εβδομάδας τελειώνουν οι τελευταίες βόλτες...

Χριστούγεννα στην Άνδρο. Και που αλλού μπορεί κανείς να δει το ξημέρωμα μιας τέτοιας μέρας σε όλη την λαμπρότητα του παρά στην Μονή Παναχράντου που έχει το πιο πανοραμικό ξημέρωμα στην Άνδρο λόγω της θέσης της ψηλά στους Γερακώνες. Ατενίζοντας από ψηλά την βενετσιάνικη Χώρα και την οροσειρά του Πετάλου. Και κάτω την μαγικά καταπράσινη κοιλάδα της Μεσαριάς και των Λειβαδίων. Χριστούγεννα 2017 στην Μονή Παναχράντου της Άνδρου (Φωτ. ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ).

 Ξημέρωσε η παραμονή των Χριστουγέννων. Βαρύς ο ουρανός το πρωί. Μόνο στο βάθος υου ορίζοντα ένα κιτρινοκόκκινο φως πάνω από το πέλαγος έδειχνε πως ο ήλιος έδινε μάχη με τα σύννεφα μακριά στο πέλαγος για να επικρατήσει ρης καταιγίδας των ημερών. Το Superferry II μόλις έχει αναχωρήσει κατευθυνόμενο προς Άνδρο (φωτ. Εν Άνδρω).