Η ευρύτερη περιοχή της Κατακοίλου (φωτ. Εν Άνδρω). Υπάρχει μια πολιτική ιστορία που αφορά όλη την Άνδρο και την γνωρίζουν ελάχιστοι στο νησί. Η εξέλιξη της και η τελική της έκβαση, σηματοδότησε εν πολλοίς την σημερινή εικόνα του τόπου, που θα ήταν-ίσως-διαφορετική, αν  περίπου 25 χρόνια πριν, κάποιοι άνθρωποι είχαν πάρει διαφορετική απόφαση… Την θυμόμαστε και την αναφέρουμε με αφορμή τον θάνατο του επιτίμου πρόεδρου της ΝΔ Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, που υπήρξε εκ των κεντρικών «πρωταγωνιστών» της υπόθεσης. Για λόγους αντικειμενικότητας, αναφέρουμε μόνο τα γεγονότα χωρίς σχόλια, ανοίγοντας ταυτόχρονα και ένα παράθυρο στον διάλογο, που είναι σίγουρο ότι θα ακολουθήσει από εκείνους που ίσως θυμούνται και θέλουν να προσθέσουν η να αφαιρέσουν κάποια στοιχεία. Βρισκόμαστε το 1993 και η χώρα πλήττεται από πρωτοφανή ανομβρία, η οποία προκαλεί επικίνδυνη λειψυδρία. Η κοινωνία ανησυχεί, το θέμα γίνεται πρωτοσέλιδο και βασική είδηση στα τηλεοπτικά δελτία. Μέχρι και οι ιερείς κάνουν τρισάγιο… για να βρέξει. Ο πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης, ανακοινώνει δέσμη μέτρων για την άμεση η μακροχρόνια λύση του προβλήματος. Ανάμεσα σε αυτά και τρεις υδατοδεξαμενες  στις Κυκλάδες και συγκεκριμένα στην Άνδρο, την Μύκονο και την Νάξο. Το σχέδιο προέβλεπε την δημιουργία ενός τεράστιου συλλεκτήρα του βρόχινου νερού που θα έλυνε οριστικά το πρόβλημα εκμετάλλευσης των υδάτινων πόρων στην Άνδρο, μεγάλο μέρος των οποίων χύνεται - ακόμα και σήμερα - ανεξέλεγκτα στην θάλασσα. Η κατάληξη της περιοχής στο Ατένι (φωτ. Εν Άνδρω). Ως καταλληλότερη περιοχή κατασκευής της «τεχνητής λίμνης» επελέγη η Κατάκοιλος και συγκεκριμένα η κοιλάδα, που κατηφορίζει προς το Ατενι. Τριγύρω υπάρχουν ορεινοί όγκοι και το κυριότερο η Αρνη, που σχεδόν κάθε χειμώνα ασπρίζει από τις συχνές χιονοπτώσεις. Επίσης η περιοχή εχει γόνιμο και πλούσιο υδροφόρο ορίζοντα, που θα μπορούσε να τροφοδοτεί με μεγάλες ποσότητες νερού την δεξαμενή, όλο τον χρόνο. Η πρωθυπουργική εξαγγελία βρήκε σύμφωνη την τότε κοινοτάρχη Κατακοιλου Ελένη Θωμαΐδου, που ξεκίνησε τις σχετικές γραφειοκρατικές διαδικασίες και ταυτόχρονα άρχισε να ενημερώνει τους κατοίκους, για το έργο και την σημασία του. Άμεσα ωστόσο υπήρξαν αντιδράσεις, που στην συνέχεια κορυφώθηκαν οργανωμένα. Μερίδα ιδιοκτήτων γης κυρίως της Κάτω Κατακοίλου  εξέφρασαν την απόλυτη αντίθεση τους  με αιτιολογικό ότι η κατασκευή λίμνης θα αλλάξει το μικροκλίμα της περιοχής, θα δημιουργηθούν εστίες μόλυνσης στα λιμνάζοντα ύδατα με αποικίες κουνουπιών και το κράτος θα απαλλοτριώσει  καλλιεργήσιμες εκτάσεις με τιμές χαμηλότερες της αξίας τους. Ακολούθησαν προσφυγές στα δικαστήρια, ατελείωτες συζητήσεις και αντεγκλήσεις και το έργο «πάγωσε». Το 1999 η περιοχή περιέρχεται στην δικαιοδοσία του Δήμου Υδρουσας, με δήμαρχο τον Ιωσήφ Ψήτο. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει «πέσει» και υπουργός Γεωργίας είναι ο Γιώργος Ανωμερίτης. Ο Ψητος βγάζει από το συρτάρι την πρόταση και την ανανεώνει. Ο ίδιος εξομολογείται ότι αναλαμβάνει οικονομικά την μελέτη για την έναρξη του έργου και μάλιστα στην Άνδρο φτάνει ο διευθυντής Φραγμάτων του υπουργείου Κ. Παγάνης. Επιθεωρεί την περιοχή, την εγκρίνει και δεσμεύεται ότι τα τοιχώματα της δεξαμενής θα χτιστούν με φυσικό τρόπο( πέτρες, χώμα) και καθόλου τσιμέντο. Στο κοινοτικό γραφείο Κατακοιλου η συνάντηση- ενημέρωση των κατοίκων από τον δήμαρχο Υδρούσας, παίρνει εκρηκτικές διαστάσεις και τα χειρότερα απεφεύχθησαν χάριν στην επέμβαση των ψυχραιμότερων! Καινούργιες αντιδράσεις, νέες καταγγελίες και τελικά προσφυγή στο Συμβούλιο της Επικρατείας από αυτούς που αντιδρούσαν. Τελικά το έργο ματαιώνεται οριστικά και τα χρήματα για την Άνδρο, διατίθενται στην… Μύκονο για την κατασκευή και δεύτερου φράγματος που συγκέντρωσης υδάτων. 2017. Τα πολύτιμα νερά της Άνδρου χύνονται ακόμα στις παραλίες, το Μπατσί αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα ιδιαίτερα το καλοκαίρι, από κοντά το Γαύριο και η Χώρα… Ειδικού συνεργάτη

  Μένητες: Χωρίς αμφιβολία το πιο πράσινο μέρος στις Κυκλάδες... Ξακουστές οι Μένητες. Όμως πόσοι έχουμε ακούσει για «το θαύμα» και την μυθική σχέση του με τον θεό Διόνυσο και την Παναγιάς της Κούμουλου στις Μένητες; Αυτά σκέφτομαι κάτω από την εκκλησιά της Κουμούλου. Περπατώ μέσα στη μοναδική για τις Κυκλάδες πανδαισία πρασίνου και νερών στις Μένητες...

  Ένα από τα αεροπλάνα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου στον βυθό του Αιγαίου. Το εντόπισε και το φωτογράφισε η ελληνική "αεροπλοϊκή αρχαιολογία". Απομεινάρια μια σκληρής εποχής, σιωπηλά μνημεία του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, βρίσκονται διάσπαρτα και σχεδόν ανεξερεύνητα, στο βυθό των ελληνικών θαλασσών. Είναι - ότι απέμεινε - από τα πολεμικά αεροπλάνα των Γερμανών και των Συμμάχων, που έπεσαν και χάθηκαν ύστερα από σκληρές αερομαχίες στο Αιγαίο, παρασέρνοντας στον αιώνιο υγρό τάφο, τα πληρώματα τους.

  Πάνω το πλοίο όπως είναι σήμερα. Κάτω το πλοίο όπως ήταν όταν το παρέλαβαν οι βετεράνοι... (κολάζ Εν Άνδρω). Η ιστορία δεν αφορά πρωτογενώς και αποκλειστικά την Άνδρο. Αφορά όμως τα πλοία και την θάλασσα. Αφορά την ιστορία και τη μνήμη. Αν την διαβάσεις, λοιπόν, θα σου μένει ένα γλυκό συναίσθημα, μια γερή δόση νοσταλγίας, ένα χαμόγελο και αναμνήσεις. Άλλωστε με ένα μέρος αυτής της ιστορίας, μεγαλώσαμε (σχεδόν) όλοι…

  To πλοίο κόβεται σε κομμάτια σε διαλυτήριο της Τουρκίας... Ο θάνατος ενός πλοίου προκαλεί πάντα δέος και σεβασμό. Ιδίως μάλιστα όταν το τέλος του, έρχεται κάτω από ιδιαίτερα σκληρές συνθήκες ματώνει τις καρδιές των ναυτικών και όσων ταξίδεψαν τα όνειρα τους μαζί του.

  To "Aβέρωφ" μεταφέρεται με ρυμουλκά στα ναυπηγεία για επισκεύη. Ο Ανδριώτης εφοπλιστής - και ευεργέτης του νησιού - Αλέξανδρος Γουλανδρής, βρίσκεται πίσω από την φιλόδοξη προσπάθεια, να ξαναβγεί στο Αιγαίο το θρυλικό θωρηκτό «Αβέρωφ», που υπήρξε σύμβολο νίκης και ναυτικής κυριαρχίας.

Σπάνια φωτογραφία: ότι απέμειναν από τα Εμπειρικαίϊκα της Πλακούρας μετά τον βομβαρδισμό των Γερμανών το 1943. Σαν σήμερα - 27 Απριλίου του 1941 - οι Γερμανοί κατέλαβαν την Αθήνα και ύψωσαν την σημαία με τον αγκυλωτό σταυρό στην Ακρόπολη. Με την επαίσχυντη αυτή πράξη βεβήλωσης ενός μνημείου του παγκόσμιου πολιτισμού, άρχισε ουσιαστικά η περίοδος της Κατοχής στην Ελλάδα. Μια περίοδος με πόνο, διώξεις, νεκρούς και καταστροφές.

 Ο σπουδαίος ανδριώτης συγγραφέας Σταμάτης Μ. Καμπάνης που μας ταξίδεψε και μας γνώρισε την Άνδρο των Φράγκων, των Βενέτων και του ύστερου Μεσαίωνα και μας ξενάγησε στην ξεχωριστή ιστορία του νησιού μας με "Το Χρονικό της Άνδρου" (στο βιβλίο "Η Άνδρος μέσα στον χρόνο") επανέρχεται τώρα και μας παρουσιάζει την Πέμπτη 27 Απριλίου 2017 στις 7:00 πως οι Βενετοί και Φράγκοι έφτασαν στις Κυκλάδες και στην Άνδρο με το νέο βιβίο του "Ο Τροβαδούρος". Από το κεφάλαιο που αναφέρεται στην Άνδρο παραθέτουμε παρακάτω μερικά ενδεικτικά αποσπάσματα:

  Ο φάρος της Γριάς, πάνω από τα βόρεια βράχια του κόλπου στα Άχλα (φωτ. Εν Άνδρω). Περίπου 15 Ανδριωτισες-πραγματικές ηρωίδες-, πέρασαν ένα μεγάλο μέρος της ζωής τους στους απομονωμένους φάρους του νησιού, υπηρετώντας ως… φαροφύλακες στα δύσκολα και πέτρινα χρόνια των αρχών του 20 αιώνα, μέχρι την εποχή του μεσοπόλεμου.