Του Διαμαντή Μπασαντή Ο κυρ-Αντώνης κατηφορίζοντας για το σπίτι (φωτ. αρχείου Εν Άνδρω 2011) Το τηλέφωνο χτύπησε. Κόντευε 11.00 το βράδυ. Το σήκωσα. Στην άλλη άκρη μια γνωστή φωνή μου είπε: «Πέθανε ο κυρ-Αντώνης ο Πολέμης». Έμεινα μετέωρος. Ένας κόμπος ανέβηκε στον λαιμό. Ένα κομμάτι ιστορίας μιας Άνδρου που αγαπήσαμε είχε φύγει…

Του Διαμαντή Μπασαντή Ο Αντώνης Πολέμης μπροστά στο παλιό του μαγαζί και δίπλα στις εφημερίδες που αγάπησε (φωτ. αρχείο Εν Άνδρω). (Το χρονογράφημα γράφτηκε και δημοσιεύτηκε τον Φεβρουάριο του 2012. Ο Αντώνης Πολέμης πέθανε τον Ιούνιο του 2012 - Εν Άνδρω) Τον έβλεπα με το ποδήλατο του να ανηφορίζει στην αγορά της Χώρας. Τον είχα δει και στο γωνιακό βιβλιοχαρτοπωλείο στην πλατεία Καϊρη. Και κάποια στιγμή έτυχε να τον γνωρίσω. Ήταν μια έκπληξη. Ένθερμος. Εξωστρεφής. Ένα ορθάνοικτο βιβλίο. Ένα μεγάλο παιδί. Με ότι αυτό συνεπάγεται. Ο λόγος για τον Αντώνη Πολέμη έναν από τους τελευταίους μιας γενιάς που πρόλαβε την προπολεμική Άνδρο, που έζησε την Κατοχή, που δημιούργησε στα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια.