ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΡΟΜΑΡΧΙΑΝΗ Το μοναστήρι στα Τρομάρχια. Πάνω από την θάλασσα σ' ένα επιβλητικό τοπίο. Κάτι σαν παλιό κάστρο...

Πλήθος κόσμου από όλη την Άνδρο προσήλθε ακόμα μια χρονιά στην Μονή Παναχράντου για την λειτουργία της Αναστάσεως. Ήταν μια διαφορετική αίσθηση. Χωρίς βεγγαλικά μέσα σε μια ήρεμη ατμόσφαιρα το Χριστός Ανέστη κυριάρχησε. Και μόνο οι χαρμόσυνες καμπάνες στην τρίτη φορά σκέπασαν τον ύμνο της Αναστάσεως. Μια αίσθηση από Βυζάντιο και Ιστορία. Μια αίσθηση ανθρώπινης ανάτασης. Κάτι που λείπει από τις δύσκολες μέρες μας.  .     Στο ψαλτήρι νέα πρόσωπα. Κάποιοι από αυτούς έφτασαν από την Αθήνα για να ζήσουν από κοντά την βυζαντινή ατμόσφαιρα του μοναστηρίου που φέρνει μαζί του 10 αιώνες διαδρομή, 10 αιώνες ιστορία... Μαζί με όλους και πολλοί νέοι άνθρωποι που αναζητούν μέσα από το δισχιλιόχρονο τελετουργικό μια άλλη διάσταση ζωής. Σαν να θέλουν να αγγίξουν κάτι από τον σημαντικό πολιτισμό αυτού του νησιού και να ζήσουν μια κορυφαία μυστικιστική στιγμή μιας βαθειά ανθρωπιστικης θρησκείας. Η ορθόδοξη παράδοση συνεχίζει μέσα από αυτούς στις απαρχές του νέου αιώνα, της νέας χιλιετίας...   "Δεύτε λάβετε φως εκ του ανεσπέρου φωτός"... Ένας θρησκευτικός στίχος βαθειά μυστικιστικός. Το ανέσπερο φως με τους τοσους συμβολισμούς του. Το ανέσπερο φως μια βαθειά συγκινητική αναφορά στην ζωή που πέρασε, στην ζωή που είναι εδώ και στη ζωή που θάρθει... Οι παραπάνω δύο εικόνες όσο κι αν επαναλλαμβάνονται κάθε χρόνο παραμένουν πάντα μοναδικές. Το πλήθος με τα κεριά ψέλνει το "Χριστος Ανέστη". Γύρω ο βυζαντινός περίβολος του παλιού μοναστηρίου προσθέτει μια νότα ιστορίας και κατανυκτικότητας...  Βίντεο με το Χριστός Ανέστη στην Μονλη Παναχράντου...   Να μην το ξεχάσουμε! Ήταν εκεί και ο Τζίμης Πανούσης, γείτονας και φίλος του Ευδόκιμου . Εδώ και αρκετά χρόνια κάθε τέτοια μερα είναι οικογενειακώς στην Πανάχραντο.  Και δύο στιγμές από τον επιτάφιο της Παναχράντου. Πλήθος και πάλι βρέθηκε στο ιστορικό μοναστήρι για την σπουδαία αυτή μέρας μνημης στους αγαπημένους που "έφυγαν"...  Γύρω από τον στολισμένο μοναδικά επιτάφιο της Μονής Παναχράντου. Αναφορές στη ζωή που αενάως αναγεννάται... Στο νέο μπαλκόνι της Μονής Παναχράντου κάτω από τον λιτό και επιβλητικό σταυρό ο επιτάφιος. Μια σκηνή ιστορίας και πάλι. Ο επιτάφιος αρχαιοελληνική αναφορά που πέρασε στην χριστιανική παράδοση. Όπως γράφει ο Σεφέρης στην αρχαιότητα αυτές οι υπέροχες γιρλάντας των λουλουδιών συμβόλιζαν τον γύρο της άνοιξης που έφερνε ο Άδωνης. Στον χριστιανισμό συμβολίζουν τον γύρο της ζωής που φέρνει ο Χριστός... Το ορθόδοξο τελετουργικό ακουμπά πάνω στην αρχαία αναφορά γράφει ο σπουδαίος Γ. Σεφέρης... Η Μονη Παναχράντου το λαμπερό πρωινό του Πάσχα... "Εν Άνδρω"

  (Μεγάλη Εβδομάδα και ένα όμορφο θέμα μας έρχεται από το Κόρθι. Μια μικρή ξενάγηση στον Άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο που ξεχωρίζει σε όλη την Άνδρο λόγω της αρχαιότητας του, αλλά και του διάσημου κυπαρισσιού που είναι φυτρωμένο στη στέγη του. Την ξενάγηση υπογράφουν έξι μαθητές και την έστειλε στο “Εν Άνδρω” η καθηγήτρια Αναστασία Σκόρδου.)

Η Άνδρος ΚοινΣΕπ και το Bloco Swingueria φέρνουν τη Bahia της Βραζιλίας στην Άνδρο!!! Με αφορμή το Κορθιανό καρναβάλι και την παρουσία του Bloco Swingueira σε αυτό, παρατηρήσαμε την ανάγκη όλων για χαρά στη ζωή μας και επαφή με το βαθύτερο εαυτό μας. Κάτι που τα κρουστά-τύμπανα επιτυγχάνουν με το να μας φέρνουν πιο κοντά. Με μεγάλη χαρά σας προσκαλούμε στο 1ο σεμινάριο του Bloco Swingueria που θα γίνει στην Άνδρο από την Άνδρος ΚοινΣΕπ. Αρωγός σ' αυτό το μουσικό μας ταξίδι η Fast Ferries που στηρίζει τις δράσεις μας με κάθε τρόπο.

Πολλοί εκλήθηκαν στην παρουσίαση του λαογραφικού ντοκυμαντέρ της Περιφέρειας για τους μουσικούς της Άνδρου, αλλά σχετικά λίγοι παραβρέθηκαν στην προβολή του στην Χώρα. Αλλά έστω κι έτσι με λίγα ή πολλά στοιχεία και ανθρώπους αποτυπώθηκε μια διαδρομή κυρίως των ανθρώπων της παραδοσιακής μουσικής της Άνδρου.   Οι παραδοσιακοί μουσικοί αφηγούνται τις εμπειρίες τους... Ο Βαγγέλης Ζαγοραίος από το Κόρθι. Όχι μόνο είπε ενδιαφέροντα για τις διαδρομές των παραδοσιακών μουσικών στην Άνδρο, αλλά ξεχώρισε την Χώρα με την συχνά ευρωπαϊκή μουσική (βαλσάκια και ταγκό) που έπαιζαν συχνά εκεί μια εποχή ακόμα και οι παραδοσιακοί μουσικοί της Άνδρου. Και βεβαίως μεγάλο ενδιαφέρον είχε η αφήγηση του μετά απο προσκλήσεις να παίξει στην Αμερική για ανδριώτες της ομογένειας.  Ο Λαρίος από την Υδρύσα. Ενδιαφέρον είχε η αφήγηση της διαδρομής του στον χώρο της παραδοσιακής μουσικής, αλλά και η διδασκαλία σε νέους πια που ακολουθύν σήμερα τα χνάρια της παράδοσης...  Ο Τραινταφυλλάκης με την μαθήτρια του. Από ότι φαίνεται πλέον υπάρχει συνέχεια. Και η παραδοσιακή μουσική πέρασε από την παρακμή στην αναγέννηση της μέσω των νέων...  \ Μια ακόμα νεαρή μουσικός ακολουθεί τα χνάρια των παλαιότερων στο βιολί. Είκονα ελπίδας για ένα είδος μουσικής που κάποια στιγμή θεωρήθηκε πως τελειώνει. Όσο υπάρχουν νέοι ο δρόμος της παραδοσιακής μουσικής θα συνεχίζεται...  Όλοι μαζί μια κομπανία, παλιοί και νέοι, παίζουν γύρω από ένα αυτοσχέδιο γλέντι. Πάντα η παραδοσιακή μουσική είχε σχέση, όπως έδειξε και το ντοκιμαντέρ, με τον χορό και το τραγούδι σε στιγμές γλεντιού... Μια ακόμα σκηνή με το τραπέζι του φαγητού και γύρω του την παρέα σε γλέντι με παραδοσιακά τραγούδια στην Άνδρο... "Να μας έχει ο Θεός καλά, πάντα να ανταμώνουμε και να ξεφαντώνουμε, με χορούς κυκλωτικούς", όπως τραγούδισε κι ο Σαββόπουλος. Μια γρήγορη ματιά πίσω από το τζάμι σε παραδοσιακό ξεφάντωμα στην Άνδρο... Σημ.: Όλες οι φωτογραφίες είναι του Εν Άνδρω κατά την διάρκεια της προβολής του ντοκιμαντέρ.  "Εν Άνδρω"

  Τα στέγαστρα της παραδοσιακής Αγοράς της Χώρας είναι μια ανορθογραφία. Θα μπορούσε να υπάρχει ένας κανονισμός που να προσαρμόσει σταδιακά όλους σε μια ενιαία αισθητική που να δίνει και χρώμα στην πόλη. Όμως δυστυχώς κι εδώ γίνετυαι ότι και στο Γαύριο... Πριν λίγες μέρες είχαμε γράψει για την ανορθογραφία στην αισθητική του Γαυρίου (και κατ' επέκταση και της Άνδρου). Το διάβασαν μερικές χιλιάδες και από αυτούς 3-4 έπεσαν να μας… φάνε! Τα επιχειρήματα τους κατά την γνώμη μας δεν αντέχουν σε κριτική (η κρυπτεία έχει τελειώσει με την Αρχαία Σπάρτη κλπ).. Όμως τα επιχειρήματα της Μυκόνου αντέχουν σε κριτική. Όμως αντέχει και ο προβληματισμός της Νάξου. Στην Μύκονο έχουν φτιάξει δημοτική Επιτροπή Αισθητικής και στην Νάξο προβληματίζονται πολύ από το παράδειγμα της Μυκόνου. Στην Άνδρο όταν θέσαμε ένα ζήτημα αισθητικής για το λιμάνι μερικοί γύρισαν την κουβέντα... στο πουθενά! Για να μην γίνει τίποτα… Η αναγνώστρια μας Αναστασία Σαπουνά που συμμετείχε σε εκείνο τον πρώτο διάλογο όπου θέσαμε το θέμα επανέρχεται πάλι στέλνοντας μας το παρακάτω κείμενο από το NaxosPress που επιχειρεί να αντλήσει παραδείγματα από την Μύκονο για την Νάξο. Μήπως μπορούμε κι εμείς στην Άνδρο να προβληματιστούμε και να αντλήσουμε κάποια παραδείγματα; Προς προβληματισμό, λοιπόν, παραθέτουμε μερικές περικοπές για τη Νάξο, από το NaxosPress, που θα μπορούσαν να είχαν γραφεί αυτούσιες και για την Άνδρο… - Εν Άνδρω.   Νυχτερινή Μύκονος. Μάλλον δεν έχει και πολύ σχέση με τη νυχτερινή Άνδρο; «Ξεκινάμε από τα …βασικά. Στην Μύκονο υπάρχει Επιτροπή Αισθητικής… Ναι δεν είναι αστείο. Είναι αποφασιστικό και εισηγητικό όργανο άσκησης των αρμοδιοτήτων του Δήμου που αφορούν την προστασία κατά της προσβολής της αισθητικής του νησιού και την τήρηση αποφάσεων και διατάξεων για τον παραδοσιακό οικισμό της Μυκόνου. Πήρε σάρκα και οστά πριν από περίπου 14 μήνες (τον Φεβρουάριο του 2015) μετά την πρόταση του Δήμαρχου Κωνσταντίνου Κουκα… Και αυτή η Επιτροπή δεν είναι …διακοσμητική αλλά έχει ρόλο. Και το χειρότερο; Βάζει κανόνες και ποινές που όλοι τους ακολουθούν… Χρωματισμός Και μάλιστα σήμερα προχώρησε σε μία εντυπωσιακή κίνηση βάζοντας όρια και με την απειλή προστίμων όσον αφορά τον χρωματισμό (!!!) των χώρων μπροστά από τα μαγαζιά και ζήτησαν την αφαίρεση των κάθετων πινακίδων… Διαβάστε την σχετική ανακοίνωση που εκδόθηκε από την Επιτροπή Αισθητικής «καλεί τους κατοίκους και τους επιχειρηματίες του παραδοσιακού οικισμού του νησιού, εντός δέκα (10) ημερών και λόγω της έναρξης της τουριστικής περιόδου, να επιμεληθούν για τον χρωματισμό (άσπρισμα) των χώρων και των δρόμων έμπροσθεν των καταστημάτων και οικιών μέχρι τον άξονα του δρόμου. Παρακαλούμε να μην χρησιμοποιούνται ολισθηρά υλικά (βαφές) και για το λόγο αυτό συμβουλευτείτε τα αντίστοιχα καταστήματα.  Οι επιχειρηματίες υποχρεούνται να αφαιρέσουν άμεσα τις κάθετες επιγραφές, καθώς και όλες τις πινακίδες των επιχειρήσεων τους, οι οποίες είναι τοποθετημένες σε δημοτικούς χώρους και πλατείες εντός και εκτός των οικισμών». Ομοιομορφία  Κι εάν νομίζεται ότι είναι η πρώτη φορά, κάνετε λάθος. Πριν από δύο μήνες περίπου εξέδωσε τους όρους και τις διατάξεις που θα πρέπει να ακολουθούνται για όλα τα καταστήματα και τα κτίρια στο νησί και προειδοποιεί για κυρώσεις, ακόμη και ανακλήσεις αδειών σε όσους δεν συμμορφωθούν. Κι έτσι έχουμε ανακοινώσεις που αφορούν χρωματισμούς κτιρίων (όλα λευκά και τα κουφώματα σε συγκεκριμένες αποχρώσεις και μόνο ξύλινες), για τις πέργκολες έχουμε μόνο ξύλινες και μόνο λευκές, για τις πινακίδες μόνο μία σε λευκή απόχρωση με μαύρους ή μπλε χαρακτήρες, σε ελληνική ή ξένη γλώσσα. Όχι σε φωτισμούς που δεν ταιριάζουν στην παραδοσιακή μορφή των κτιρίων (εξαίρεση τα βενζινάδικα, τα φαρμακεία ή τα νοσοκομεία) και τέλος όλες οι εξωτερικές οικοδομικές εργασίες εντός του οικισμού της Χώρας Μυκόνου προτρέπεται να έχουν ολοκληρωθεί  μέχρι το Σάββατο του Λαζάρου κάθε έτους. Και βέβαια δεν μιλάμε για αφισοκόλληση ή απορρίμματα ή στάθμευση… Κομμένα μαχαίρι… Οι παραπάνω πληροφορίες από το Mykonosdaily.gr και το NaxosPress. http://www.naxospress.gr/article/%CE%B5%CE%BA%CE%B5%CE%AF-%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85-%CF%85%CF%80%CE%AC%CF%81%CF%87%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CE%BD%CE%B5%CF%82

  Απομεσήμερο. Στο μοναστήρι της Αγίας. Ένας εργάτης κάτι κάνει στο προαύλιο. Κανείς άλλος. Μια καλόγρια πήγε μια άλλη στο Γαύριο να φύγει για Αθήνα. Θα γυρίσει αργότερα. Μια πια έχει μείνει να φέρει σε βόλτα ένα μοναστήρι εκατοντάδων τετραγωνικών. Μια πτέρυγα λειτουργεί. Οι άλλες είναι σε αχρηστία. Κάποιες πια βουλιάζουν. Το ιστορικό μοναστήρι της Αγίας, από τα παλαιότερα του νησιού, μοιάζει ξεχασμένο στη λήθη. Κάποτε είχε ζωή. Τώρα πια όλα θυμίζουν εγκατάληψη. Και το ερωτηματικό στα χείλη όλων: τι θα γίνει μετά τον θάνατο της ηγουμένης;

  Του Διαμαντή Μπασαντή Ένας μοναδικός Δημητράκης μας περίμενε στην είσοδο του Δημοτικού Θεάτρου Άνδρου: ετοιμόλογος, πρόσχαρος, ευγενικός, φιλικός και πολύ θεατρικός. "Πάρτε πρόγραμμα. Είναι δωρεάν". Του πιάσαμε κουβέντα. Είναι 9 ετών. Πάει τρίτη δημοτικού στη Λέρο. Η μαμά του παίζει στο έργο. Είναι χαρούμενος που ταξίδεψε στην Άνδρο. Του αρέσει το θέατρο.... Είμαστε κι εμείς χαρούμενοι που τον γνωρίσαμε. Έδωσε μια άλλη πινελιά στην μέρα μας και στη θεατρική παράσταση που θα βλέπαμε. Μια στιγμή ελπίδας σε έναν κόσμο συχνά συνοφρυωμένο και σκεπτικό. Μας άλλαξε την διάθεση, αλλά και την διάθεση των θεατών τους οποίους υποδεχόταν χαρούμενος με τον δικό του ρόλο. Η θεατρικη βραδιά ειχε ξεκινήσει με τον καλύτερο τρόπο.... Το έργο "γιοί και κόρες" του Γιάννη Καλαβριανού σε σκηνοθεσία του Λευτέρη Διαμαντάρα ήταν μια ματιά στις ζωές καθημερινών ανθρώπων έτσι όπως ξετυκίγονται ανάμεσα στα γεγονότα της Ιστορίας. Μικρές ιστορίες ανάμεσα στις σελίδες της μεγάλης Ιστορίας. Μνήμες μιας ζωής. Αναμνήσεις που έγιναν πάλι ζωή πάνω στο θεατρικό σανίδι. Ή, όταν το θέατρο αναπαριστά κάτι από την ζωή όπως υπαινίσονται οι δύο παραπάνω φωτογραφίες. Επάνω ο γέροντας που αφηγείται το γεγονός που σημάδεψε την ζωή του. Κάτω ένα γεγονός που συμάδεψε την Λέρο και την Ελλάδα. Ας μην ξεχνάμε πως η όμορφη Λέρος υπήρξε τόπος εξορίας. Ο συμβολισμός με την φωτογραφία του σύρματος λίαν εύγλωτος όπως και μια από τις ιστορίες του έργου.   Και η παράσταση αρχίζει. Κάθε μια ιστορία σκηνές από στιγμές μιας εποχής και μιας ζωής. Οι ερασιτέχνες ηθοποιοί της Λέρου προσέφεραν όμορφες στιγμές στους ανδριώτες που γέμισαν εντελώς το Δημοτικό Θέατρο Χώρας. Ήταν μια συγκινητική στιγμή για τους εκπροσώπους των δύο νησιών του Αιγαίου. Αυτούς από την Λέρο που ήταν επί σκηνής και αυτούς από την Άνδρο που είμαστε στην πλατεία. Ή, όπως τραγούδισε και ο Σαββόπουλος: να μας έχει ο θεός καλά πάντα ν' ανταμώνουμε...  "...να μας έχει ο θεός καλά πάντα ν' ανταμώνουμε και να ξεφαντώνουμε με χορούς κυκλωτικούς...". Όπως κύκλος είναι η ζωή και μπλέκει η φωτογραφία του φόντου της σκηνής με τον χορό επί της σκηνής. Και μοιάζει ο ένας χορός να ξεκινά κάποτε σε μια πλατεία και να συνεχίζει από κάτω στην σκηνή ενός θεάτρου. Να μας έχει, λοιπόν, ο θεός καλά ν΄ ανταμώνουμε με χορούς κυκλωτικούς στη ζωή και στο θέατρο...   Η παραπάνω φωτογραφία είναι από μια σκηνή της παράστασης του Θεατρικου Ομίλου Λέρου στην Άνδρο. Η κυρία που παίζει με τόση ζωηράδα στη σκηνή δεν υπάρχει αμφιβολία είναι η μητέρα του Δημητράκη από τη Λέρο που έπαιζε υπεροχα τον ρόλο του προσφέροντας προγράμματα στους προσερχόμενους στην παράσταση...  Όλος ο θίασος επί σκηνής. Ένας από του 38 ερασιτεχνικούς θιάσους όπως μάθαμε που έχουν τα νησιά της Περιφέρειας Β. & Ν. Αιγαίου. Έπαιξαν οι ηθοποιοί: Βασιλεία Αρχοντούλη, Λευτέρης Διαμαντάρας, Βάσω Καραντάνη, Κατερίνα Πυροβολικού, Χριστίνα Τσιπλιδη, Νίκος Φουντουκάκης.  Μικρές φλογίτσες στο τέλος της παράστασης. Μικρές φλογίτσες: οι ζωές και οι ιστορίες των ανθρώπων που αναπαραστάθηκαν επί σκηνής. Μικρές φλογίτσες που ανάβουν για λίγο στη σκοτεινιά και χάνονται. Στη διάρκεια τους ζουν, ελπίζουν, αναζητούην την ευτυχία... Τι μπορεί να θυμηθεί μια φλόγα που έγραψε ο Σεφέρης... Να μπορούσε όσο ανάβει να μας διδάξει να θυμόμαστε σωστά κατέληξε ο ποιητής. Και κάπου εκεί κατέληξε και το έργο σε αυτή την σεμνή, ζεστή, όμορφη βραδιά που δύο νησιά η Λέρος και η Άνδρος αντάμωσαν γύρω από μια ωραία θεατρική παράσταση.  Φινάλε. Φώτα. Κόσμος όρθιος συγκινημενος να χειρακροτά. Οι ηθοποιοί χαρούμενοι να δέχονται ανθοδέσμη. Τα κλασικά. Αλλά πάντα ωραία. Το θέατρο. Και η ζωή. "...Μίμησις πράξεως σπουδαίας και τελείας..." είχα γράψει ο μέγας Σταγειρίτης, ο Αριστοτέλης. Τα Στάγειρα κάποτε αποικία της Άνδρου. Η ζωή κάνει κύκλους. Κυλά και χάνεται. Ελπίζουμε να ξαναβρεθούμε σε έναν από αυτούς η Άνδρος και η Λέρος...    

Μια μεγάλη διεθνής έρευνα που παρουσιάζει τις διαφορές Χριστιασνισμού και Ισλαμισμού δείχνει πως στον Χριστιανισμό κυριαρχεί η θρησκευτικότητα των γυναικών έναντι του Ισλαμισμού όπου κυριαρχεί η θρησκευτικότητα των άνδρων. Η διαφορά αυτή καθορίζει πολιτισμικά τις αντίστοιχες κοινωνίες, αλλά και τους τρόπους κοινωνικής αντίδρασης τους. Μεγάλος παράγοντας κοινωνικοποίησης ήταν και παραμένει η θρησκευτικότητα και πως αυτή εκλαμβάνεται και εκφράζεται. Αλλιώς εκλαμβάνεται και εκφράζεται στους άνδρες και αλλιώς στις γυναίκες. Από αυτή την άποψη οι διαφορές μεταξύ ανδρών και γυναικών στην θρησκευτικότητα έχουν μεγάλη σημασία. Τις διαφορές αποτύπωσε με έρευνα το αμερικάνικο Pew Research Center και παρουσίασε η ιστοσελίδα iefimerida.gr από όπου κρίναμε σκόπιμο να την αναδημοσίευουμε προς γενικότερο προβληματισμό... Εν Άνδρω