Της Κατερίνας Ρεμούνδου Εδώ "στου Ζοζέφ" γνωρίσαμε κι εμείς τον Τζόνυ. Σιωπηλός. ήσυχος, ευγενικός. Βοήθαγε όπου μπορούσε την Κατερίνα. Συχνά απαρατήρητος. Μέχρι προχτές το βράδυ που ο Ιακώβος πήρε τηλέφωνο. Ο Τζόνυ είχε "φύγει" ήσυχα και μόνος του. Όπως ήσυχα και  "μόνος" του είχε έρθει κάποτε στον Πιτροφό. Έτσι απλά κι αθόρυβα περνάνε από τη ζωή τα "μοναχικά' αποδημητικά πουλιά του κόσμου τούτου - Εν Άνδρω... Κακό χωριό τα λίγα σπίτια... Άραγε πόσα σπίτια χρειάζονται για να γίνει καλύτερο ένα χωριό; Στον Πιτροφό έχουμε σπίτια. Πολλά... άδεια, κλειστά. Χωρίς οικογένειες, χωρίς νοικοκυραίους. Μα όσοι ξεμείναμε στο χωριό αγαντάρουμε συνεχώς. Στην αναδουλειά, στη φωτιά, στην αρρώστια, στο θάνατο.

Λίγο πιο πέρα από το Απόρθητο, σε αυτή την περιοχή, έμενε ο Τζόνυ (φωτογραφία Εν Άνδρω). Απόψε ο Ιάκωβος Περτέσης και ο Σταμάτης Κουλούρης, πρόεδρος της Κοινότητας Πιτροφού, με την συνοδεία αστυνομικού οργάνου, άνοιξαν την πόρτα οικίας κοντά στο μπαρ Απόρθητο. Οι γείτονες είχαν ανησυχήσει γιατί δεν έβλεπαν τις τελευταίες 3-4 μέρες τον άγγλο γείτονά τους Τζόνυ (έτσι τον ήξεραν όλοι στο χωριό) αγνώστου επωνύμου περίπου 75 ετών.

  Στην ταβέρνα του Μποζάκη για φαγητό οι Πόντιοι. Σε πρώτο πλάνο οι άνδρες του χορού. Πολύ διαφορετικοί χωρίς τις στολές (φωτο: Εν Άνδρω). Δύο μεγάλα ευχαριστώ μάς ζητήθηκε να διαβιβάσουμε προς την κοινωνία της Άνδρου. Είναι κάτι που δεν το κάνουμε αλλά για ιδιαίτερους λόγους θα κάνουμε μια εξαίρεση αυτή τη φορά. Ο πρόεδρος του συλλόγου με την Αναστασία Καβαλάρη και τον Κωστα Χλίβα που φωτίσε εξαιρετικά μια ακόμα παράσταση του Φεστιβαλ (φωτο: Εν Άνδρω).  Το πρώτο αφορά το συγκρότημα των Ποντίων που όλως τυχαίως το βρήκαμε σήμερα το μεσημέρι στην ταβέρνα του Μποζάκη. Χάρηκαν ιδιαίτερα μιας και όλοι είχαν διαβάσει την πρωινή ανάρτηση του Εν Άνδρω με θέμα την χτεσινή τους παράσταση και είχαν δει τις φωτογραφίες και τα βίντεο κι ενθουσιάστηκαν. Μα πιο πολύ όπως είπαν χάρηκαν με το κοινό που ήταν ιδιαίτερα θερμό. Μάλιστα ο πρόεδρος του συλλόγου παρακάλεσε να ευχαριστήσουμε από τις στήλες μας ιδιαίτερα το κοινό της Άνδρου για το απλόχωρο χειροκρότημα του. Και όπως μας είπε κλείνοντας ποντιακά: «υγείαν και ευλοΐαν σ’ ουλτ’ς έσουν» (υγεία και ευλογία όλοι να έχουν)… Από τα εγκαίνια της έκθεσης του Γ. Ελευθερίου (φωτο: Εν Άνδρω). Το δεύτερο είναι του εργατικού και ταλαντούχου ξυλογλύπτη Γιώργου Ελευθερίου που ολοκλήρωσε την έκθεση του με καλή προσέλευση και αρκετή ανταπόκριση. Ο Γιώργος Ελευθερίου χρόνια τώρα με σεμνότητα παρουσιάζει έργα του. Παλαιότερα κάθε χρόνο. Τελευταία κάθε δύο χρόνια. Ζήτησε μέσω του Εν Άνδρω να πει ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όσους τον τίμησαν κι εφέτος. Δ. Μπ.

Της Κατερίνας Ρεμούνδου   "Όσοι επικαλούνται τον Άγιο Φανούριο οφείλουν να λέγουν: Θεός σχωρέσ' την μητέρα του Αγίου Φανουρίου. Θεός σχωρέσ' την" έγραψε ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης στο διήγημά του "Γουτού Γιουπατού". Η εξήγηση δίνεται από τον μελετητή της ελληνικής λαογραφίας Γιώργος Αικατερινίδης που κατεγραψε την παράδοση για τη μητέρα του Αγίου στις Βρύσες Μεραμπέλλου Κρήτης. Και η οποία έχει να κάνει με την παρακάτω λαϊκή αφήγηση:

Του Δημήτρη  Σταυρόπουλου   (Από τον έπαρχο Άνδρου λάβαμε απάντηση στα ερωτήματα του δημοσιογράφου Δημήτρη Σταυρόπουλου για τις ιώσεις. Η απάντηση του Δ. Λοτσάρη δημοσιευεται κάτω από το κείμενο του συνεργάτη μας - Εν Άνδρω). Με δεδομένη και φέτος την εμφάνιση μεγάλου αριθμού κρουσμάτων διαφόρων μορφών ιώσεων στην Άνδρο, με κυρίαρχη αυτή της γαστρεντερίτιδας, γεννούνται εύλογα ερωτήματα και σοβαρά ζητήματα που ζητούν εξηγήσεις:

Του Δημήτρη  Σταυρόπουλου   Ο δρόμος προς το δημοφιλές Βιτάλι. Χωματόδρομος με προβλήματα... (φωτο: Έν Άνδρω). Σε μια Άνδρο που φέτος το καλοκαίρι γνωρίζει… «ημέρες δόξης λαμπρές» από πλευράς τουρισμού, υπάρχει ένα πρόβλημα - προϊόν αμέλειας ή αδιαφορίας - που προκαλεί γκρίνια, κακές κριτικές και αποτελεί τροχοπέδη στους εκατοντάδες επισκέπτες του νησιού, να γνωρίσουν όλες τις ομορφιές του τόπου.

  Ο Άγιος Κυπριανός στο Κυπρί (φωτο: Εν Άνδρω). Βρέθηκε χτες στη Σέριφο το πτώμα της γυναίκας που αναζητείτο γιατί είχε χαθεί στον Άγιο Κυπριανό στις 9/8. Σήμερα οι δικοί της ταξιδεύουν για την αναγνώριση της στο νεκροτομείο της Σύρου. Στη Σέριφο το πήγαν τα ρεύματα της θάλασσας.

Δεκαπενταύγουστος στον Αμόλοχο. Σε ένα κεφαλοχώρι σχεδόν εγκαταλειμένο σήμερα. Οι κάτοικοι του χωριού μαζί με τους άλλους κάτοικους και τους καλοκαιρινούς επισκέπτες της περιοχής γιορτάζουν την πιο μεγάλη γιορτή του καλοκαιριού. Την γιορτή της εκκλησιάς τους: της Παναγιάς...  Εδώ ο κόσμος στο προαύλιο της εκκλησίας μετά το σχόλασμα (φωτο: Εν Άνδρω).

  Φωτογραφία του αναγνώστη από το Γαύριο (Λάβαμε δύο διαμαρτυρίες από αναγνώστες, μια από το Γαύριο και μια απο το Νειμποριό, που έχουν γενικότερο ενδιαφέρον μιας και αναφέρονται στην λειτουργία δύο παραθαλάσσιων περιοχών της Άνδρου. Ας τις διαβάσουν και οι αρμόδιοι μιας και τους αφορούν. - Εν Άνδρω) Καλημέρα, βρέθηκα στο νησί τις τελευταίες εβδομάδες, όπου έβγαλα και τις φωτογραφίες, και διαπίστωσα παντελή έλλειψη ελέγχου από τον Δήμο και την Αστυνομία. Είναι δυνατόν να βρίσκονται στο δρόμο τραπέζια και καρέκλες; Γνωρίζετε πόσο επικίνδυνο είναι αυτό; Μπορείτε να φανταστείτε τί θα γίνει εάν πέσει κάποιο αμάξι, φορτηγό, μηχανάκι; Θα σκοτωθεί κόσμος. Ο Δήμος τι κάνει; Η Αστυνομία; Αναμένω απαντήσεις...  Θ.Τ. Γαύριο (το όνομα στη διάθεση του Εν Άνδρω)