Του Δημήτρη Ασλάνογλου Είναι μέρες τώρα, που από το ένα κύμα στο άλλο η απόσταση αρχίζει να γίνεται μεγάλη, δηλαδή αν ρωτούσα τον ανθυποπλοίαρχο της βάρδιας, πόσα κύματα πέρασαν στη βάρδια του, ίσως και να μου έδινε κάποιο αριθμό. Κι αυτό γιατί τα μεγάλα ταξίδια, πολλές φορές, με τη μονοτονία, γίνονται ακόμη μεγαλύτερα. Η ανία της καθημερινότητας και το μονότονο μοτίβο των εικόνων, δημιουργεί ένα αίσθημα πρόωρης γήρανσης. Νοιώθεις δηλαδή ότι μέσα σε σαράντα μέρες, που είναι ένα τέτοιο ταξίδι, έχεις γεράσει μερικά χρόνια, χωρίς να καταλάβεις με ποιό τρόπο. Επειδή αυτό είναι διαχειρίσιμο, ψάχνεις τρόπους για να ξεφύγεις, από αυτή την τάση.

Του Ντίνου Σιώτη   Ο ΤΕΛΕΤΑΡΧΗΣ Ο κύριος με την λαμέ κουστουμιά που είναι τελετάρχης στην εορτή των Ταξιαρχών στη Χώρα της Τήνου και κατευθύνει τη λιτανεία με τα παπαδάκια τα σχολεία την μπάντα τους ψάλτες τα εξαπτέρυγα, τις καθημερινές πουλάει λουκούμια και χαλβαδόπιτες στα βαπόρια, ένας

Του Γιώργου Τρανάκου   Άνδρος (φωτο: Επαμεινώνδας Μαρμαράς)    Πρωινό Σαββάτου 31 Οκτωβρίου. Oκαιρός έχει βορίσει, ξηρός. Κρύος ήλιος, με δόντια που λέμε. Παίρνω το αυτοκίνητό από το Κόρθι με προορισμό το Μπατσί. Γνώριμη καθημερινή διαδρομή την οποία όλα τα πρωινά την απολαμβάνω εδώ και αρκετά χρόνια: Χειμώνα, Καλοκαίρι, Φθινόπωρο, Άνοιξη. Χαζεύοντας την πλευρά της θάλασσας μόλις την πιάσω με την άκρη των ματιών μου: δυτικά της Άνδρου.

Του Διαμαντή Μπασαντή     Η Άνδρος των θαλασσών   Απόγευμα Σαββάτου. Στην ζώνη του Περάματος με τον Γιώργο και τον Δημήτρη Στεφάνου. Περιμέναμε το φορτηγό πλοίο “Agapi S”. Ερχόταν από Ισραήλ για μια μικρή επισκευή στην Ελλάδα. Έλεγα να φύγω, επέμειναν να μείνω. Έμεινα και δεν έχασα με ότι είδα… 

Του Διαμαντή Μπασαντή Το βραδινό τοπικό της Κυριακής είναι ένα διαφορετικό δρομολόγιο. Το χρησιμοποιούν  λίγοι. Όμως προσφέρει πολλά. Το προτιμούν όσοι θέλουν να κερδίσουν λίγες ωρες ακόμα. Όσοι θέλουν να έχουν ολοκληρη την Κυριακή στην Άνδρο. Το βραδινό πλοίο δίνει την χαρά μιας ακόμα μέρας. Ξεκινάς την επιστροφή μετά τις οκτώ το βράδυ. Και απομένει η νύχτα να την διαπραγματευτείς όπως θέλεις…

Του Διαμαντή Μπασαντή Χτες βολτάραμε την ελληνική μας μοναξιά στην Αγορά σήμερα ψηφίζουμε με ευρωπαϊκή αδιαφορία στις κάλπες.  Τελικά για τις εκλογές… υπάρχει ενδιαφέρον! Αλλά μόνο αυτών που θα πάνε… να ψηφίσουν! Σε αυτό κατέληξα κρίνοντας αυτά που ρωτάνε γυρω μας. «Πως τα βλέπεις» ρωτάνε αυτοί που θα πάνε στην κάλπη! Αρκετοί δεν ρωτάνε, αλλά θα πάνε κι αυτοί να ψηφίσουν από καθήκον! Αυτοί ακούνε αυτούς που ρωτάνε… Όλοι οι άλλοι δεν ρωτάνε και δεν ακούνε…

Του Διαμαντή Μπασαντή   Κάβο Ντόρο: το σημείο μη επιστροφής του ταξιδιού Μερικές φορές με ρωτάνε γιατί ψηφίζω στην Άνδρο; Τι να απαντήσεις; Πως είναι από τα πιο σημαντικά πράγματα που κάνω εδώ και αρκετά χρόνια. Πως είναι άλλη αίσθηση να ψηφίζεις για το μέλλον μιας χώρας κοιτώντας το μοναδικό Αιγαίο και άλλη μια γειτονιά του κέντρου της πνιγμένης Αθήνας ή και της ανοικτής Ραφήνας; Πως στην Άνδρο το χρώμα του μέλλοντος είναι μπλε ή γαλάζιο: ανάλογα με την εποχή του χρόνου.

Του Διαμαντή Μπασαντή Η Ραφήνα τόπος αγαπητός για τους Ανδριώτες, τους Τηνιακούς, τους Μυκονιάτες. Λιμάνι μιας αέναης αναχώρησης. Από εκεί ξεκινά κι εκεί καταλήγει το ταξίδι της αδιάκοπης επιστροφής. Εκεί ψηλά στο ξωκλήσι του Αγίου Νικόλαου που μας ατενίζει σε κάθε άφιξη και αναχώρηση το βράδυ της αυγουστιάτικης πανσελήνου βρεθήκαμε για λίγο σε εξαιρετική μουσική βραδιά.

Του Γιώργου Χουλιάρα Έκθεμα από την έκθεση Man Ray - μουσείο Μοντέρνας Τεχνης Άνδρου (O Γιώργος Χουλιάρας είναι περιπλανώμενος, φίλος, συγγραφέας και ποιητής (όχι απαραίτητα με αυτή τη σειρά). Το κείμενο του αποτελεί αναφορά στην "μελλοντολογία" η οποία των απασχολεί εσχάτως. Ίσως γιατί στην εποχή μας το μέλλον γίνεται τόσο γρήγορα παρελθόν. Ενώ την ίδια ώρα εμείς προχωράμε στο αύριο με σχέδια του χτες και η Ευρώπη σχεδιάζει το χθες με σχέδια του αύριο!