Η νύχτα μέρα. Η Χώρα ολόφωτη και μια απαστράπτουσε θάλασσα. Και στην άκρη η αναλαμπή του φάρου. Μια τέτοια νύχτα ίσως έγραψε ο Σεφέρης τον στίχο "σιωπές αγαπημένες της σελήνης..," Είναι κάτι νύχτες με φεγγάρι... Και χτες βράδυ στον έρημο Νειμποριό ήταν ένα φεγγάρι μαγικό! Μια πανσέληνος σαν από όνειρο. Και μια νύχτα γαλήνια και ξάστερη! Ξαφνικά μέσα στη σιωπή χτυπά το τηλέφωνο: ο Δημήτρης. Ρωτάει: "τι καιρό κάνει εκεί; Εδώ βρέχει με το τουλούμι..."! Τι καιρό κάνει απόβραδο Κωνσταντίνου και Ελένης στον σχεδόν ...εξωτικό Νειμποριό; Έβγαλα την φωτογραφική μηχανή και άρχισα να φωτογραφίζω για να του περιγράψω τον καιρό. Ενώ στην Αττική έβρεχε με το τουλούμι... Η Χώρα ολόφωτη. Από τα φωτα της και από την πανσέληνο... Απέναντί μου η Χώρα σχεδόν... ολόφωτη. Κάτω από ένα φεγγάρι που ανέτειλε ολόλαμπρο! Γιορτή απόψε. Γιορτή κι εδώ δίπλα στη θάλασσα μέσα σε μια σπάνια γαλήνη: γιόρταζε σιωπηλά η φύση. Μόνο ο φλοίσβος του κύματος και τα φώτα στο ορίζοντα που σχημάτιζαν το διάγραμμα του λιμανιού και το περίγραμμα της Χώρας. Ολόλαμπρη η ανοιξιάτικη πανσέληνος μέσα στη σιωπή. Μόνο ένα συννεφάκι σαν μνήμη μιας καταιγίδας που δεν μας άγγιξε... Προχώρησα στην υπέροχη, αλλά άδεια πεζογέφυρα. Τρία κορίτσια με χαιρέτησαν Είδα κι έπαθα, από τις έντονες φωτοσκιάσεις του φεγγαριού, να γνωρίσω την κόρη του φίλου μου του Γιάννη Τ. Περίεργο πράγμα όλα γύρω να φωτίζονται και μόνο τα πρόσωπα να σβήνουν μέσα στο ασημένιο χρώμα της σελήνης. Κάθισαν στην άκρη της πεζογέφυρας συζητώντας. Πίσω τους φώτιζε σαν μέρα η θάλασσα και η Άνδρος... "Κορίτσια στον ήλιο" ήταν ο τίτλος του φίλμ που ο Βόγλης και η Λόμπεργκ έκαναν την Άνδρο διάσημη  Εδώ θα μπορούσαμε να πούμε σε παραλλαγή "κοριτσια στο φεγγαρόφως"... Καθησα σε μια γωνιά και αναλογίστηκα την καταιγίδα που λυσομανούσε μερικές δεκάδες μίλια μακριά μας, στην Αττική. Για μια ακόμα φορά τα δελτία τύπου για τον καιρό δεν βγήκαν αληθινά για την Άνδρο. Ο καιρός στην Άνδρο έρχεται πάντα καθυστερημένος, είναι και λίγο παράξενος όπως κι εμείς, σκέφτηκα και συνεχισα...  Σημείωση: Οι φωτογραφίες είναι Copyright του Εν Άνδρω.    

Του Διαμαντή Μπασαντή   Ακουμπισμένος, χρόνια τώρα, σε μια ασπρόμαυρη παλιά φωτογραφία. Ασάλευτος στην κουπαστή, μ' ένα τσιγάρο στο χέρι. Άντεξε πολλά, αλλά δεν κατάφερε να επιστρέψει ποτέ... Ρώτησε ένας δημοσιογράφος τον Θανάση Βαλτινό, λογοτέχνη και πρόεδρο της Ακαδημίας Αθηνών, τι είναι αυτό που ξεχωρίζει τους ανθρώπους της γενιάς του, της γενιάς του 1950. Και η απάντηση: "η ικανότητα να αντέχεις…"

Κουβάρα - Άγιοι Σαράντα... "Εδώ είναι η πύλη τ' ουρανού..." Στο σημείο που είναι το εκκλησάκι των Αγίων Σαράντα το υψόμετρο είναι 950 μέτρα! Όπως σχολιάσε ένας επισκέπτης "εδώ είναι η πύλη του ουρανού". Πέρα μακριά απλωνόταν το απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου!...Οι Άγιοι Σαράντα στην Κουβάρα άναφέρεται ως εκκλησάκι προβυζαντινής περιόδου. Η φρυκτωρία που βρίσκεται δίπλα στο ξωκκλήσι είναι προ του 500 π.Χ. σύμφωνα με την αρχαιολογική υπηρεσία. .

  Τελικά κάτι σύνεφα ήρθαν και πέρασαν Ο καιρός ήταν καλός μέχρι το βράδυ Έμειναν οι "προβλέψεις"! Άντε να δούμε τι άλλες προβλέψεις ή "προβλέψεις" θα έχουμε... Το τηλέφωνο χτυπούσε ασταμάτητα. Το πρόλαβα. Ήταν ο Δημήτρης. Αγανακτισμένος: -        Φτου να πάρει, ερχόμαστε με τον Λάκη Άνδρο για το αποψινό τραπέζι του Φιλοπρόοδου και δίνει βροχές, καταιγίδες, μποφόρια! Πώς να έρθουμε; -        Με το απογευματινό καράβι από Ραφήνα, απαντώ.

"Τούτες τις μέρες ο άνεμος μας κυνηγάει.../ ...Πιο κοντά, πιο κοντά/ μουσκεμένα χιλιόμετρα μαζεύονται γύρω μας..." στίχοι από το ποίημα "Καπνισμένο Τσουκάλι" του Γιάννη Ρίτσου "Σαν καράβι η Χώρα μοιάζει να διασχίζει τα κύματα. Ταξιδεύει αιώνες τώρα ανθρώπους, ψυχές, εικόνες, στο ίδιο πέλαγος. Ένα πέλαγος που τον χειμώνα αγριεύει και μοιάζει να την παρασέρνει ταξιδεύοντας μας σε άλλα τοπία μακρινά."  Αυτά γράφαμε πέρσι στις 12 Φεβρουαρίου. Αυτά θα μπορούσαμε να γράψουμε και εφέτος στις 6 Φεβρουαρίου. Οι χρονιές περνάνε ανεπαίσθητα. Οι εποχές εναλλάσσονται πάντα με τον ίδιο τρόπο. Μόνο εμείς αλλάζουμε. Παρόλα αυτά είμαστε εδώ ακόμα και ζούμε την κάθε μέρα: μόνοι ή με φίλους. Και μετά το απόβραδο μαζεύουμε τις σκόρπιες στιγμές. Τις καταγράφυμε για να τις μοιραστούμε και μαζί σας... Καταγράφουμε μια ακόμα χειμωνιάτικη τρικυμία στο Αιγαίο. Ένα ακόμα απαγορευτικό στα λιμάνια. Μια ακόμα διαδρομή στο τοπίο των κυμάτων. Μερικές εικόνες από όλα αυτά. Μερικές σκηνές από την άγρια ομορφιά της φύσης που κυκώνει το νησί. Με συνοδεία τους ήχους του αέρα και των κυμάτων. Επενδεδυμένα με τους μουσικούς ήχους από "τα κύματα" του Γιάννη Σπανού.  Και ένα ακόμα χειμωνιάτικο βίντεο για τους φίλους του Εν Άνδρω. 

Της Ιουλίας Ζαννάκη Κοιτώ από to φιλιστρίνι. Το πρόσωπο μου καθρεπτίζεται στο θολό τζάμι. Μπροστά από τα  χλωμά φώτα της γέφυρας, τους βλέπω να περνούν αργά στην ομίχλη μια ατέλειωτη  παρέλαση από αέρινα σχήματα.  Τους έχω ξαναδεί, έχω δει στην ανάσα του πελάγου, αμόλυντες σκιές να διαβαίνουν, ιδεατές μορφές,  πλάσματα της φαντασίας αγαλήνευτα, οι δροσουλίτες της θάλασσας.

Του Διαμαντή Μπασαντή "Αποκλεισμένος": το σούρουπο απλώνει πάνω από την Χώρα και το Αιγαίο. "Αποκλεισμένος": συζητάς διατρέχοντας τα παρελθόντα και τα μελλούμενα. "Αποκλεισμένος" εδώ, μακριά από τους χαλεπούς καιρούς...  Τετάρτη απόγευμα, παραμονή απεργίας και το SuperFerry καθυστέρησε 40΄λεπτά να φύγει από Άνδρο γιατί το γκαράζ γέμισε με αυτοκίνητα! Το ίδιο απόγευμα το Andros έφυγε από Ραφήνα με σχεδόν πλήρες γκαράζ! Ο φόβος του διήμερου αποκλεισμού. Και μαζί ο φόβος μήπως παραταθεί για άλλες 48 ώρες η απεργία και από Πέμπτη φτάσει μέχρι Κυριακή… Δεν αντέχουμε πια ούτε 24ώρο χωρίς καράβια. Κι όμως τα περισσότερα νησιά των Κυκλάδων ακόμα και σήμερα δεν έχουν καράβι κάθε μέρα. Και τώρα μας έπιασε τέτοια ανησυχία για δύο μέρες!!! Εδώ βέβαια θα μου πείτε κοντεύουμε να ξεχάσουμε πως πέρσι τέτοια εποχή είχαμε μόνο ένα καράβι τη μέρα!!! "Αποκλεισμένος" στο Κόρθι να συζητάς αγναντεύοντας την χειμωνιάτικη θάλασσα στη Λιθοδομή...   "Αποκλεισμένος" με τον Ιάκωβο στο Απόρθητο να σου αφηγείται ιστορίες από παλιά μπάρκα...  Μέσα σε αυτό το παράξενα αγωνιώδες κλίμα όσοι με έβλεπαν να βολτάρω με ρωτούσαν: -         -   Πότε θα φύγεις για να προλάβεις τον αποκλεισμό; -        -    Την άλλη εβδομάδα, απαντούσα αδιάφορα. Και με κοιτούσαν έκπληκτοι! Όπως έκπληκτος άκουσε κι ένας τύπος από ένα κανάλι τον φίλο μου τον Γιάννη πριν μερικά χρόνια όταν τον ρώτησε σε μια άλλη απεργία: -         -   Τρομερό πράγμα ο αποκλεισμός ε; Κι αυτός απάντησε αδιάφορα: -         -   Μα τόσο πολύ δεν αντέχετε χωρίς εμάς στην Αθήνα; Μέσα, λοιπόν, σε αυτό το παράξενο κλίμα χτες βράδυ ανηφόριζα χαλαρά στην άδεια Αγορά παρέα με έναν φίλο όταν ακούω ξαφνιασμένος έναν μοναχικό τύπο που κατέβαινε να αναφωνεί: -         -   Για φαντάσου; Κι εσύ εδώ; Ήταν ο παλιόφιλος ο Δημήτρης, νεανικός φίλος και γείτονας κάποτε στην Αθήνα. Και σήμερα συνοδοιπόρος στην Άνδρο (αν και Μυτιλινιός αυτός!!!). -        -   Δεν σε φόβισε ο αποκλεισμός εσένα, τον ρωτάω. -        -   Μόλις πριν λίγο έφτασα με το νυχτερινό καράβι για να…  αποκλειστώ, απαντά! -        -   Λοιπόν μιας και προλάβαμε να αποκλειστούμε άντε να βγούμε αύριο να θυμηθούμε τα παλιά, προτείνω! Ιδού που έχει και τα καλά του ο αποκλεισμός! Ιδίως ο εθελοντικός! Το ρίχνεις έξω με παρέα!   Φίλοι μου η ζωή είναι αλλού...  Καμιά φορά είναι στις μικρές στιγμές που προσπερνάμε βιαστικά κι αδιάφορα... Όμως όπως και να το κάνουμε είμαστε και άνθρωποι. Κατανοούμε λοιπόν τις δυσκολίες όλων όσων αποκλειστήκατε… στην Αθήνα! Κατανοούμε το στενάχωρο του πράγματος: να αποκλειστείτε εντός των τειχών κι όχι εδώ μπροστά στο απέραντο και μοναδικό Αιγαίο. Κουράγιο: θα το αντέξετε...  Τελικά αυτά έχει η ζωή και οι απεργίες: μερικές φορές αποκλείεσαι στο λάθος μέρος! Γι' αυτό την άλλη φορά φροντίστε κι εσείς να προλάβετε να αποκλειστείτε στο σωστό μέρος…

Του Διαμαντή Μπασαντή   News is old & news is bad. Ή, στα ελληνικά: τα νέα είναι παλαιά, τα νέα είναι άσχημα. Τα νέα είναι παλαιά γιατί …τα περιμένουμε! Και τα νέα είναι άσχημα γιατί τα φοβόμαστε και τα απευχόμαστε! Περιμένουμε αυτά που προϋπάρχουν στο μυαλό μας  και στη σκέψη μας. Απευχόμαστε αυτά που προϋπάρχουν στους φόβους μας! Και στις δύο περισσότερες περιπτώσεις λοιπόν οι ειδήσεις έχουν σχέση με αυτά που μας ενδιαφέρουν θετικά ή αρνητικά.

Του Διαμαντή Μπασαντή   Υπάρχουν άνθρωποι γύρω μας που με την παρουσία τους γεμίζουν τις ζωές μας χωρίς να το καταλαβαίνουμε. Υπάρχουν άνθρωποι γύρω μας που είναι ποιητές της ζωής. Ζουν με τον τρόπο τους ποιητικά. Μετατρέπουν με τη δύναμη της παρουσίας τους την καθημερινότητα μας σε μια ποιητική διαδρομή. Όμως σπάνια το αντιλαμβανόμαστε. Είναι η απουσία τους, όταν συμβαίνει, που αποκαλύπτει μια άλλη διάσταση που δίνουν στις ζωές μας: είναι η απουσία που αποκαλύπτει την παρουσία...