Του Διαμαντή Μπασαντή Ιδού ένα πλοίο μετά από τόσα ταξίδια, τόσα λιμάνια, τόσα πλοία που πέρασαν μπροστά από τα μάτια σου δεν φανταζόσουν ποτέ πως υπάρχει: ένα φαρόπλοιο! Ένα πλοίο φάρος! Μέχρι προχτές ήξερες μόνο τους φάρους. Συχνά περίτεχνα κτίσματα σε απόκρημνους βράχους, σε άγριες ακτές, σε απομονωμένες γωνιές του θαλάσσιου σύμπαντος, που όρισε την ζωή όσων από εμάς έζησαν σε ναυτικές οικογένειες. Άλλωστε στην Άνδρο ξέρουμε από φάρους μιας και έχουμε μερικούς από τους ωραιότερους που υπάρχουν.

Μόλις φτάσουν στη Ραφήνα οι περισσότεροι επιβάτες σταματούν για να αγοράσουν εισιτήριο στις καμάρες. Πρόκειται για χρόνια συνήθεια. Εκεί υπάρχουν σήμερα 6 πρακτορεία. Τα κεντρικά των πλοίων της γραμμής είναι στο λιμάνι. Από τα έξι τα πέντε είναι δίπλα-δίπλα. Κι ο επιβάτης κατά κανόνα θα σταματήσει σε ένα από αυτά τις περισσότερες φορές. Εκεί αρχίζει ο ανταγωνισμός των εισιτηρίων! Τα πρακτορεία έχουν στην πόρτα κάποια ή κάποιον που διαλαλεί... την πραμάτεια:  "εισιτήρια για Άνδρο-Τήνο-Μύκονο", "για Τήνο-Μύκονο-Σαντορίνη", "για Άνδρο-Τήνο-Μύκονο-Πάρο-Νάξο-Σαντορίνη-Ηράκλειο" κλπ. Κάτι σαν μια "λαϊκή" των εισιτηρίων. Σα να ακούς: "εδώ τα πολύ καλά εισιτήρια", "εδώ τα φρέσκα και ωραία που σε πάνε παντού"! Είναι η συμφωνία της "πόρτας" σε... ντο μείζονα!

"Κι όμως κινείται" μουρμούρισε - βγαίνοντας από την αίθουσα του δικαστηρίου της Ιεράς Εξέτασης - ο Γαλιλαίος αφού νωρίτερα παραδεχτεί την ακινησία της γης. Κι όμως η Σάμος επιμένει διαπιστώνουμε κι εμείς αφού πρώτα είχαμε πει: "πάει χάθηκε πια". Το αχνό θαμπό σχήμα της - που είχε φανεί για ελάχιστα λεπτά και φωτογραφίσαμε - όταν το αποτυπώσαμε στην οθόνη έδειχνε ανάγλυφα τον Κέρκη με τα 1437 μέτρα του. Πάνω του σκόρπια καλοκαιρινά σύννεφα. Και πίσω του το είδωλο του πρωινού ήλιου. "Κι όμως ακόμα φαίνεται" μουρμουρίσαμε στο γραφείο μετά την πρωινή φωτογράφηση...

Πρωινό. Ώρα 6:45'. 1η Οκτωβρίου 2019. Νυσταγμένος σηκώνομαι από το κρεβάτι, καθώς το πρώτο φως μπαίνει από την τζαμένια μπαλκονόπορτα. Ρίχνω μια αφηρημένη ματιά εξώ και... μένω άναυδος. Ένα απίστευτος ουρανός σε όλες τις βαθειές αποχρώσεις του κοκκινοκίτρινου κι μια θάλασσα σε όλες τις νυχτερινές αποχρώσεις του σκοτεινού μπλε. Και η Άνδρος χαμηλά ακόμα σκοτεινή με τα νυχτερινά φώτα αναμένα. Μέχρι εδώ όλα όμορφα και καλά και γνωστά. Αυτό είναι το Αιγαίο αυτήν την υπέροχη εποχή των φθινοπωρινών χρωμάτων.

Ο Frank πάτησε στην κορυφή. Μια φιγούρα στην άκρη του μονοπατιού στη μέση του ερειπιώνα! Με φόντο τον ουρανό. Η πορεία του ανθρώπου που τον ωθεί ψηλά. Στην ανάταση. Στη ζωή που λάμπει στο απέραντο γαλάζιο της μέρας κάτω από τον θόλο του ουρανού. "Ναοί στο σχήμα του ουρανού" έγραψε κάποτε ο Ελύτης.

Λαμπερό πρωινό στην Άνδρο. Ο ήλιος ξεπροβάλει από τη θάλασσα με χρώματα "εκκωφαντικά": κίτρινο, κόκκινο, γκρίζο μαύρο. Η Χώρα της Άνδρου νωχελική και σκοτεινή. Και στο βάθος αριστερά της εικόνας, μας καλημερίζει η... Ικαρία! Διακρίνεται ανάγλυφα η οροσειρά του Αιθέρα. Πάνω από 50 μίλια απόσταση. Σε πόσα μέρη του κόσμου μπορείς να έχεις τέτοια διαφάνεια; Στην Αμερική η ορατότητα τις καλές μέρες ήταν 30-35 μίλια από τους αείμνηστους Δίδυμους Πύργους. Εδώ αρκεί να πάρεις τον καφέ και να βγεις στη βεράντα καλημερίζοντας την μισοσκότεινη Χώρα, το χρυσοκόκκινο Αιγαίο και το νησί του Ικάρου στο βάθος. Ορατότητα 50-55 μίλια! Είναι μερικές φορές πολύ εντυπωσιακά και όμορφα όταν χαράζει στο Αιγαίο...

Ταξιδιωτικό οδοιπορικό - Διαμαντής Μπασαντής Αρμενιστής και Γιαλισκάρι Ικαρίας δύο άκρες που μοιάζει να ταξιδεύουν βόρεια στο ορθάνοικτο Ικάριο πέλαγος. Βράχος η Ικαρία στη θάλασσα. Σαν την Άνδρο, που είναι απέναντί της στην άλλη άκρη του κεντρικού Αιγαίου. Δύο νησιά αντικριστά. Το ένα βλέπει το άλλο όταν βοηθά ο καιρός και η μέρα. Ένα νησί αλλού πιο πράσινο κι αλλού πιο πέτρινο. Λίγο πιο μεγάλο και πιο φτωχό νησί, αλλά πολύ πιο συλλογικό και ανοιχτόκαρδο. Ένα νησί με ξενιτεμένους και με ναυτικούς! Οι ρυθμοί του είναι πιο αργοί, αλλά και πιο ήσυχοι. Κάθε τόπος και οι ιδιορρυθμίες του. Κάθε νησί κι ένας κόσμος με τα κοινά του και τα διαφορετικά του από το άλλο... 

Του Διαμαντή Μπασαντή  Ναι, ήταν η Άνδρος!!! Ήταν τα βουνά της Άνδρου. Και πίσω τους ένας κοκκινο-ροζ ήλιος, σαν κραγιόν όμορφης γυναίκας, αποτύπωνε στον ορίζοντα το γκρίζο σχήμα των βουνών της. Ήταν το πιο κόκκινο δειλινό του Αιγαίου με το είδωλο του ήλιου να σβήνει πίσω από την Άνδρο! Η Άνδρος είναι μέρος του σκηνικού ενός από τα πιο διάσημα κόκκινα δειλινά του Αιγαίου, του Νας της Ικαρίας! Όπως και η Ίος είναι μέρος του σκηνικού ενός από τα πιο διάσημα χρυσά δειλινά του κόσμου, της Οίας της Σαντορίνης.

Ταξιδιωτικό: Διαμαντής Μπασαντής Το Aqua Blue μπαίνει με το ξημέρωμα στο λιμάνι του Εύδηλου...  Όταν επιβιβαστήκαμε στο Aqua Blue στην Άνδρο για την Ικαρία δεν ξέραμε πολλά για το πλοίο που θα μάς πήγαινε. Και ξέραμε μερικά πράγματα από την Ικαρία ενός ατέλειωτου παιδικού καλοκαιριού που περάσαμε εκεί πριν δεκαετίες. Τουτέστιν ελάχιστα. Η Ικαρία εκείνου του ενάμιση μήνα των 12 χρόνων έχει πια πολύ αλλάξει. Πως θα μας φαινόταν αυτή η ξαφνική επιστροφή στην παιδική ηλικία; Πως θα φαινόταν στον γιό μου που πήγαινε για πρώτη φορά ακολουθώντας τις μνήμες του πατέρα του; Πως θα ήταν το ταξίδι μέχρι εκεί με αυτό το μεγάλο επιβλητικό πλοίο που γέμιζε όλο το Γαύριο;